از دهه اول هی بغضمو خوردم... هی مداحی و روضه شنیدم و چشام اشکی شد و بغضمو خوردم.... هی تو ذهنم شبیه سازیه عاشورا میکردم و بغضمو خوردم... دیروز دیگه ترکید... همینجوری اشکه که میاد... دیگه جلوشو نمیتونم بگیرم... سر درد ...چشم درد... بغض... سکوت...گریه گریه گریه... این حالمو دوس دارم و نمیخوام به هیچ قیمتی از دستش بدم... من برای رسیدن به این حال تلاش ها کردم... منم میشد روزایی که اشکم نمیومد ولی میرفتم تو روضه میشستم ادای گریه کن هارو در می اوردم... بعد چن سال... این حالمو دوس دارم... میتونم با قاطعیت بگم اشک های امسالم ذره ای بوی دنیا و مشکلات دنیایی رو نمیده... و همین رو من میخواستم...

امروز و فردا رو دلم سکوت میخواد... دوس ندارم زیاد بخندم...زیاد حرف بزنم...

یاد اون خانومه افتادم که تو برنامه زندگی پس از زندگی اومده بود میگف من عاشورارو دیدم... دیدم تیری که از جلوم رد شد رف خورد به گلوی یه بچه... من همه چیو دیدم... و فهمیدم ذره ای از مشکلات این دنیام در برابر اون غم و مصیبت هیچِ هیچِ هیچِ... خواستم‌بگم... من مثل این خانوم اینجوری ندیدم... ولی غم این مصیبت تو دلم رفته و میخواد سکته م بده... من درکش کردم... من درک کردم هیچ غمی تو زندگیم به پای اون غم نمیرسه...

من درس های کربلا و عاشورا رو خیلی وقته که گرفتم... حالا نوبتم به این رسیده که از غم حسین جون بدم...

میگما... خوشبحال اوناییکه تو روضه اباعبدالله اجلشون میرسه و میمیرن... یا اوناییکه تو راه زیارت کربلا...یا موقع برگشت تصادفی چیزی میشه و فوت میکنن... خیلی قشنگه نه؟ من که خیلی بهشون حسودیم میشه...

عاشورای حسینی تسلیت...🏴🏴 امشب اومدیم مسجد محلمون...زنجیر زنی بود گفتم شاید دوست داشته باشید شما هم ببینید...😭🖤 خداجون از ما مراسمات سیدالشهدارو نگیر....😭😭

دلم برای هیئت داداشم تنگ شده... واسه اون لحظه ای که وسط سینه زنی میگف: صَلو عَلَیکَ مَلیکُ السَماء... بعد بقیه یکصدا میگفتن: ای کُشته ی حسادت دنیا.... ای تشنه ی فِتاده به صحرا... ای تشنه ی مُقَطَعُ الاَعضاء....

امشبی را شه دین در حرمش مهمان است...

ولی من هنوز امید دارم فردا عمو عباس با اب برمیگرده... هنوز امید دارم تیر حرمله خطا میره نمیخوره به چشم های عمو و علی اصغر... هنوز امید دارم...