همین دیروز بود که کتاب" واو" به دستم رسید. کنجکاو بودم که هرچه زودتر آن را بخوانم. بسته پستی را باز کردم. نگاهی به کتاب انداختم. روی جلد کتاب، خانه ای بسیار زیبا حک شده بود. نا خودآگاه به سمت خانه رفتم.می خواستم از پله ها بالا بروم تا درون آن خانه ی رویایی را ببینم.دستم را به دستگیره ی در گرفتم و باز کردم.در با صدای فواره ی آب باز شد. بدون اینکه صدای کشیده شدن لولای در را بدهد. داشتم یواشکی از لای در داخل آن خانه را نگاه می کردم که نیرویی مرا محکم به داخل خانه کشید. ضربه به حدی شدید بود که بدون اینکه چیزی ببینم با صورت خوردم به دیوار. با همان حالت درد برگشتم ،پشت سرم را نگاه کردم. چیزی که می دیدم برایم قابل باور نبود. باغ بزرگی مقابلم بود.یک طرف باغ پر بود از درخت های انار و طرف دیگر هندوانه های نورانی. واو روی شاخه ی یکی از هندوانه ها نشسته بود.استاد واقفی داشت باهاش حرف می زد.صدایشان نامفهوم بود ،حرف هایشان را متوجه نمی شدم. بخاطر همین گوش ها یم را تیز کردم. شنیدم که استاد واقفی به واو می گفت: _ای واو حواستو خوب جمع کن. _یادت باشه هرجا که رفتی بدون همه ی انسان ها از خدایند و برای خدایند و خدا نور است . ای واو از نور بگو! واو احترام نظامی گذاشت و یک دفعه تمام فضای باغ پر شد از هاله های نور که به سمت من می آمدند. #واو #سلاله_زهرا @solalehzahra99