⛔️ قاتل عشق...بی توجهی! بی‌توجهی، سمی که زندگی مشترک را تلخ می‌کند. 🔹 یکی از بزرگترین دشمنان زندگی مشترک بی‌توجهی است؛ هیچ چیز مانند نگاه کردن به همسر و توجه به او زندگی را شیرین نمی‌کند. 🔸اگر همسرتان لباسی پوشید که او را بسیار مرتب و آراسته نشان می‌داد حتما واکنش نشان دهید و مورد تمجید و تعریف قرار دهید چرا که تعریف و تمجید در صورتی که به جا و اندازه باشد عشق شما و همسرتان را زیاد می‌کند.

💠امام باقر (عليه‌ السلام): اِنَّ اَكْرَمَكُمْ عِنْدَاللّه‌ِ اَشَدُّكُمْ اِكْراما لِحَلائِـلِهِمْ 🔸گرامى‌ترين شما نزد خداوند، كسى است كه بيشتر به همسر خود احترام بگذارد. (وسائل الشيعه ، ج ۱۵، ص ۵۸ ، ح ۶)

مادری که همه کارها را برای فرزندش انجام می‌دهد، به فرزندش آموزش می‌دهد که حقیر، ناتوان، وابسته، ناکارآمد و غیرمفید است.

🔰 اگر می‌خواهید فرزند با شخصیت داشته باشید! ❗️ **با فرزندتان مشورت کنید** ❗️ 🔸 کودکان و نوجوانان دوست دارند در امور مربوط به خودشان نظر داده و مورد مشورت قرار گیرند. این کار به آن‌ها احساس ارزشمندی و تعلق می‌دهد❗️ 🔸 هنگامی که از کودک خود نظرخواهی می‌کنید، به او یاد می‌دهید که نظراتش مهم‌اند و می‌تواند در تصمیم‌گیری‌ها نقش داشته باشد💯 🔸 مشورت با فرزندتان نه تنها اعتماد به نفس او را تقویت می‌کند، بلکه مهارت‌های اجتماعی‌اش را نیز پرورش می‌دهد💯 🛑با ایجاد این عادت، فرزند شما به شخصیتی مستقل و مسئول تبدیل می‌شود!

✅یک مورد مهم از تأثیر محبت همسران به یکدیگر و به فرزندان، افزایش سلامت روانی اعضا است💝 🔻هنگامی‌که اعضای خانواده نسبت به یکدیگر محبت و عشق نشان می‌دهند، این رفتارها به تقویت احساس امنیت و آرامش در خانواده منجر می‌شود❣ ⚡️این احساس امنیت باعث می‌شود که فرزندان با اعتماد به نفس بیشتری به فعالیت‌های اجتماعی و تحصیلی خود بپردازند و به‌طورکلی رفتارهای مثبت‌تری را از خود نشان دهند⚡️ 🔆به‌عبارت دیگر، محبت در خانواده به عنوان یک منبع حمایتی عمل می‌کند که نه‌تنها روابط را تقویت می‌کند بلکه سلامت روانی و اجتماعی اعضا را نیز بهبود می‌بخشد🔆 اما چطور به آنها نشان می‌دهیم؟ با زبان عشق باید آنها را در آغوش بگیریم و ببوسیم. با در آغوش گرفتن کودک به او احساس عشق و امنیت می‌دهیم. بیشتر والدین ممکن است ساعت‌های زیادی با فرزندشان صرف کنند، اما نمی‌توانند روابط صمیمانه‌ و نزدیکی با کودک داشته باشند. در آغوش گرفتن کودک و بوسیدن او به ویژه برای والدینی که بیشتر اوقات خود را مشغول کار هستند و کمتر فرزندشان را می‌بینند، اهمیت دارد. ▫️محبت والدین به کودک باید "بی قید و شرط" باشد، نه "بی حد و اندازه" بی قید و شرط بودن یعنی در هر حالت و شرایطی فرزندی فرزند را نفی نکنیم بلکه اگر از رفتار خاصی ناراضی شدیم نارضایتی خود را از آن عملکرد بیان داریم نه از وجود و شخصیت کودک مثلا بگوییم: از این کلمات خوشم نمیاد دوست ندارم پسرم بی ادبی کنه دلم می خواد دخترم خودش کارشو انجام بده ‌▫️مطمئنا ما فرزندمان را دوست داریم و حتما بار‌ها و بار‌ها به آنها گفته‌ایم که دوستشان داریم.

✳️ تربیت با اکسیر «محبت» 🔻 [پدرم، آیت الله سید صدرالدین صدر] خیلی خیلی خیلی ما را محبت می‌کردند و دوست داشتند. کاملاً به اهل خانه می‌رسیدند. کاملاً. به دخترها، به پسرها. مثلاً اگر می‌رفتیم در اتاقشان و لباسمان کم بود، می‌گفتند: «بابا یک لباس ضخیم‌تر بپوشید.» ما از پهلویشان می‌رفتیم و ایشان دیگر ما را نمی‌دیدند، ولی این کلمه را می‌شنیدیم و باید گوش می‌کردیم؛ بدون استبداد و بدون فشار. یک جوری ما را تربیت کرده بودند که ما با محبت، حرفشان را گوش می‌دادیم، که این تربیت در برابر خدای بزرگ هم هست. آدم خدا را دوست داشته باشد و عصیان نکند بهتر از آن است که بترسد و عصیان نکند. همان‌طور ما می‌رفتیم فوراً کُتی، ژاکتی، چیزی می‌پوشیدیم و دیگر همان. کلمات نافذی داشتند. 📚 از کتاب #به_رنگ_صبر | خاطرات فاطمه صدر (همسر آیت الله شهید سید محمدباقر صدر) 📖 صفحات ۴۸ و ۴۹ #⃣ #تربیت پ.ن: تصویر مربوط است به آیت الله سید صدرالدین صدر و فرزندش امام موسی صدر.

هرگز دلی را نشکن شاید خانه‌ی خدا باشد هرگز کسی را تحقیر مکن شاید او محبوب خدا باشد هيچ گناهی را كوچک مشمار شايد دوری از خدا در همان گناه باشد از هیچ غمی ناله نکن شاید امتحانی از طرف خدا باشد

🌿واحد اندازه گیری انسانیت... دست هایی است که گرفتیم گره هایی است که از مشکلات دیگران باز کردیم دلهایی است که به دست آوردیم...🌱

📖 مصاحفه كينه را می‌برد 🔻الإمامُ الصّادق عليه ‏السلام: 🔸تصَافَحُوا فَإِنَّهَا تَذْهَبُ‌ بِالسَّخِيمَةِ. ✍️به یکدیگر دست دهید، که کینه را از میان می‌برد. 📚 الکافی، ج ۲، ص ۱۸۳.

📌 منزلت #صدقه.... امام #صادق(ع) در هنگام شب کیسه ای بسیار سنگینِ پر از #نان را بر دوش می کشید و برای گروهی از #فقیران بی خانمان #مدینه که زیر سایبان محله بنی ساعده خوابیده بودند می برد. ایشان قرص های نان را در لباس آن فقرا قرار می داد تا صبح فردا که از خواب بر می خیزند گرسنه نمانند. یکی از #شیعیان به امام(ع) عرض کرد: آیا این فقیران به امر امامت و ولایتِ{ اهل بیت(ع)} شناخت و اعتراف دارند؟ امام فرمود: خیر. اگر شناخت داشتند که بر ما واجب بود حتی #آرد و #نمک خود را نیز با آنان شریک شویم. سپس امام صادق(ع) به آن شخص فرمودند: پدرم امام #باقر(ع) وقتی چیزی را به عنوان صدقه به #نیازمند می داد {برای چند لحظه} از او پس می گرفت و آن را #می_بوسید و می بویید و سپس دوباره به او بر می گرداند؛ زیرا #صدقه پیش از آنکه به دست نیازمند برسد، نزد #خدا قرار می گیرد. از این رو دوست دارم آن را {صدقه یا دست سائل را} ببوسم زیرا هم خداوند و هم پدرم به آن عنایت داشته اند. 📚عیاشی، تفسير، ج‏۲، ص۱۰۸_۱۰۷

✳️ همه باید واعظ یکدیگر باشیم 🔻 «وَتَوَاصَوْا بِالْحَق» (عصر، ۳) «تواصی» یعنی «توصیهٔ متقابل»؛ یعنی «مراقب» یکدیگر بودن افراد؛ دائما من مراقب شما باشم و اعمال شما را در نظر بگیرم و شما را متذکر باشم و تذکر بدهم که ای رفیق! یک وقت خوابت نگیرد، «غفلت» نکنی، مواظب باش؛ و شما متقابلاً به من بگویید. آن یکی به دیگری بگوید و آن یکی به دیگری؛ مثل سربازهایی که در یک میدان می‌جنگند که حس می‌کنند اگر از ناحیهٔ یک فرد و از ایستگاه و موقف یک فرد، دشمن رخنه کند، به صف ضربه وارد می‌آید. ‼️ این اشتباه است که امروز ما مسئلهٔ «وعظ» را صرفاً یک شغل صنفی تلقی می‌کنیم. البته نمی‌خواهم بگویم که به آن کار احتیاجی نیست، به آن احتیاج است و آن در جای خودش درست است اما اینکه وقتی می‌خواهیم یک نفر بیاید دو کلمه «نصیحت» و «موعظه» کند، حتما باید یک کسی باشد که سال‌ها درس عربی خوانده باشد، معمّم باشد، بالای منبر هم برود، بعد هم یک خطبهٔ غرّایی بخواند: اعوذ بالله من الشیطان الرجیم... و بعد صحبت کند؛ این‌طور نیست، همه باید «واعظ» به یکدیگر باشیم. «وَتَوَاصَوْا بِالْحَق» یعنی همه یکدیگر را به «حق» سفارش کنند. 👤 #شهید_مطهری 📚 از کتاب #مجموعه_آثار | ج۲۸ 📖 صفحات ۷۶۶ و ۷۶۷ #⃣