هدایت شده از ارغوان ؛
قطره های روشنی که گویی از ستارهشان تراش دادند
بر لبان برگ های سبز آمرود.
ابر های محو و پاره پاره
در شب ستاره
بر کران رود.
جنگلی که در سحر میرود به آن سوی نسیم و دود.
لحظه های محو در گذر
با هزار گونه خامُشی دهد خبر :
کانچه جاودانه تر، جادُوانه تر
وآنچه جادُوانه تر، جاودانه تر.