به سرم زده یه کار احمقانه دیگه بکنم از همین سبک ولی واقعا این خیلی حماقت و ریسک عظیمی در پی داره یه ذره باید با خودم کلنجار برم ببینم چه تصمیمی میگیرم. بخوام یه خلاصه ای بگم این کار قراره در سطح واقعی تر و عظیم تری باشه شاید خانواده و قرار یه ذره پیششون منی باشم که فکر میکنم واقعا هستم و چیزایی پر ریسکی رو بگم . البته چندسالیه سعی کردم بیشتر تو جمع خانواده خودم باشم ولی خب به نظرم بازهم لازمه؛ به هرحال خانواده اس که در نهایت برام میمونه و گرم تر از این کانون؟ پیدا نمیکنم علیرغم تمام دروغایی که به خودم میگم یا اینارو انکار میکنم.

اوضاع سختیه.

قرار بود خودم رو قبول کنم اما کی قراره به خودم بفهمونم انقدر غر نزنم و الکی وقت بقیرو نگیرم؟

این چندروز زیادی داره خوابم میاد. عجیبه کلا هرچقدر میخوابم چه کم چه زیاد در طول روز و بقیه ساعات سردرد ناشی از خواب منو فرا میگیره.

تاحالا این درخواست و نداشتم ولی میشه یه حمایتی کنید حداقل ویو درس بشه دوسِتان؟ خیر دنیا و آخرت و ببینید🥸 البته اگه کانال و دوس دارید.

از اینکه هربار باید توضیح بدم و یا بقیه منظورمو نمیفهمن متنفرم.

از اینکه هر دفعه چرت و پرت میگی واقعا متنفرم

ای جان.

وای من برای هر پیامم کلی ذوق دارم بعد شماها دلتون میاد ایگنورم کنین؟🥲

توی درسِ سوم جامعه شناسی یه مطلبی وجود داره و اون اینه‌که:آدما متوجه نظم نمیشن،چون بهش عادت کردن!اگر بر فرض چیزی سر جاش نباشه فوری متوجه این موضوع میشیم بخاطراینکه اون جایی که باید باشه، نیست؛کسی به این توجه نمیکنه که اون گلدون بدبخت تمام طول زندگیش گوشه دیوار بوده.بنظرم محبت و دوست داشتن آدما مثل این رابطه نظم و بی نظمی میمونه.شاید دلیل اینکه کسایی که احساسِ افراد رو نادیده میگین این باشه:اون ها همیشه درگیر این موضوع بودن که دوست داشتنِ خودشون رو به فردِ مورد نظرشون نشون بدن؛غافل از اینکه نمیدونن هر چقدر بیشتر تلاش کنن،اون فرد بیشتر ازشون فاصله میگیره:>

یه وقتایی یه احساسی نسبت به خودم دارم که هیچ جوره قابل توصیف نیست. نمیدونم چرا اینجوریه و چجوری میشه کنترلش کرد اما فقط میخوام گریه کنم و برای تمام اتفاقات عالم خودم رو مقصر میدونم. اینجور موقع ها فقط با خودم میگم : I hate you و الان خیلی I hate you ام.

انقدر که امروز همه چیز بد بوده.. بیخیال دنیا هنوز قشنگیای خودشو داره چون امشب سریالم میاد🤝