هفت گناه کبیره در مسیحیت کدامند؟ هفت گناه کبیره (seven deadly sins) که با نام مفاسد عظیم (capital vices) یا #گناهان_اصلی (cardinal sins) نیز شناخته می شوند ، اعمال یا رفتاری هستند که در آموزه های اولیه مسیحیت بسیار مورد #نکوهش بوده و عبارتند از: شهوت (lust) شکم پرستی (gluttony) طمع (greed) تنبلی (sloth) خشم (wrath) حسد (envy) غرور (pride) گناهان در این آیین به دو دسته کلی تقسیم می‌شوند. یکی گناهان صغیره که کوچکتر و قابل بخشش هستند و به واسطه اجرای آیین‌های خاص مذهبی قابل عفو و بخشش هستند و دیگری گناهان کبیره. ارتکاب هر یک از گناهان کبیره موجب از بین رفتن رحمت از زندگی شده و موجب می‌گردد لعن و نفرین الهی تا ابد در زندگی انسان باقی بماند. این گناهان فقط در دو حالت #بخشیده می‌شوند؛ یکی برگزاری مراسم مذهبی اقرار به گناه و دیگری توبه و ندامت از انجام گناه برای تمام عمر. به منظور تسهیل یادآوری این گناهان، کلمه "SALIGIA" که برگرفته از حروف ابتدایی معنی لاتین هر یک از آنها می‌باشد، (superbia, avaritia, luxuria, invidia, gula, ira, acedia) ایجاد گردیده و مورد استفاده قرار می‌گیرد. اگر چه در هیچ کجا از کتاب مقدس، فهرست معینی که به هفت گناه کبیره اشاره کند وجود ندارد، اما فهرست اعمال مقدس که مغایر با لیست گناهان کبیره است در کتب عهد جدید مسیحیان مانند رساله گالاتیان (Epistle to the Galatians) یافت می‌شود. لیست کنونی هفت گناه کبیره برگرفته از هشت عملی است که راهبی یونانی به نام اِواگریوس پونتیکوس (Evagrius Ponticus) از آنها به عنوان "اعمال شیطانی" نام برده است. سه عمل اول این لیست وابسته به امیال شهوانی، غضب وابسته به حس تندخویی و خودستایی و غرور وابسته به عقل و خرد انسانند. سال‌ها پس از پونتیکوس، در ۵۹۰ بعد از میلاد، پاپ گرگوری اعظم (Pope Gregory I) با کمی تغییرات در این لیست (حذف اندوه و یأس و افزودن تنبلی) این اعمال را به هفت عمل تغییر داد. هر یک از گناهان کبیره نقطه مقابل یکی از اعمال مقدس است که این اعمال به صورت موازی با گناهان کبیره به ترتیب عبارتند از: نجابت (chastity) اعتدال (temperance) خیرات (charity) پشتکار (diligence) شکیبایی (patience) لطف و مهربانی (kindness) تواضع (humility) در ادامه، هر یک از این گناهان با شرح کوتاهی توضیح داده شده است: ۱ - #شهوت (Lust و در لاتین luxuria) شهوت یا هرزگی یا هوسرانی به معنی اِفراط در گرایش به میل جنسی است. اگر چه غریضه و میل جنسی می تواند موجب افزایش و تقویت عشق بین زن و شوهر شود و وجود آن مستلزم بقای نسل انسانهاست، اما اِفراط در آن نیز می تواند موجب از هم گسیخته شدن زندگی و اعتیاد به هرزگی و هوسرانی گردد. ۲ - #شکم_پرستی (Gluttony و در لاتین gula) به معنی #اِفراط در خوردن و آشامیدن است. در آیین مسیحیت شکم پرستی به این دلیل گناه به شمار میرود که موجب اتلاف غذا و دریغ آن از نیازمندان می‌شود. ۳ - #طمع (greed و در لاتین avaritia) طمع یا آز همانند شهوت و شکم پرستی، جزء گناهانی است که در اثر اِفراط به وجود می‌آید و بیشتر به معنی اِفراط در جمع‌آوری مال و ثروت، مورد نظر است. طمع به دنبال خساست به وجود می‌آید و به همین دلیل شخص طمعکار از کمک و یاری به نیازمندان امتناع خواهد نمود. ۴ - #تنبلی (sloth و در لاتین acedia) تنبلی در فهرست‌های اولیه وجود نداشته و به جای آن گناه غم و یأس شناخته می‌شده است که با ادغام این دو و الهام از آنها، در لیست جدید به این نام آورده شده است چرا که تنبلی نتایجی چون بی حوصلگی، افسردگی، بی عاطفگی و غم را به همراه خواهد داشت. ۵ - #خشم (wrath و در لاتین ira) خشم به افزایش احساس عصبانیت اطلاق می‌گردد که می‌تواند به صورت مخالفت شدید با صداقت و راستی نمود پیدا کند که گاه ممکن است منجر به بروز اعمالی ناشایست و مغایر با قانون گردد. خشم اغلب به صورت لحظه‌ای بروز می‌کند و در صورت عدم کنترل می‌تواند نتایجی غیر قابل جبران به همراه داشته باشد. ۶ - #حسد (envy و در لاتین invidia) حسد به معنای تمایل به تصاحب و به چنگ آوردن هر چیزی است بدون این که سایرین از آن بهره‌مند باشند. حسد نیز مانند طمع ناشی از سیری ناپذیری است، اما تفاوت این دو در آن است که طمع معمولاً به معنی خواستن مواد و اشیاء گران‌بهاست، اما حسد دامنه وسیع‌تری را در بر می‌گیرد و می‌تواند در مورد هر چیری اعم از مادی یا غیر مادی صدق کند. ۷ -#غرور (pride و در لاتین superbia) تقریباً در تمام فهرست‌های موجود، غرور یا تکبر اصلی‌ترین و مهم‌ترین گناه شناخته شده است. غرور به معنی احساس برتری و جذابیت بیشتر نسبت به دیگران و تکذیب اعمال خوب و پسندیده آنها و خودپسندی به خصوص در برابر خداوند است. #نسل_آفتاب ایتا تلگرام سروش @sunshinegeneration