درود بر حاج قاسم روان بخش عزیز منتخب مردم بصیر و شریف قم در مجلس شورای اسلامی که به زیبایی حاکمیت ویرانگر دلار در اقتصاد ایران را تبیین می‌کند و بر دلارزدایی از اقتصاد و تثبیت نرخ ارز تاکید دارد. @syjebraily

طی ۵ سال اخیر، نقدینگی در چین از ۱۸۷ هزار میلیارد یوآن به ۲۹۸ هزار میلیارد یوآن رسیده است. ارزش هر یوآن در برابر دلار اما در حدود ۷ یوآن ثابت بوده است. نرخ تورم چین زیر یک درصد است. برخلاف ایران که نظام ارزی خود را شناور کرده، چین نظام ارزی ثابت دارد. #نه_به_نئولیبرالیسم @syjebraily

میلتون فریدمن، از اجداد نئولیبرالیسم، مدعی بود تعیین حداقل حقوق کارگران، به ضرر آنان است و منجر به بیکاری‌شان می‌شود. این ادبیات، با اینکه تجربه زیسته ما خلاف آن را ثابت کرده، لقلقه زبان مقلدان فریدمن در ایران و سیاستمداران جاهل ماست. #نه_به_نئولیبرالیسم @syjebraily

پیش از شوک ارزی خاویر میلی، تورم ماهانه آرژانتین عمدتا زیر ۵٪ و در دوره‌ای زیر ۱۰٪ بوده است. پیرو شوک ارزی خاویر میلی، تورم ماهانه به یکباره به ۲۵٪ افزایش یافت و پس از تخلیه شوک، به ۲۰٪ و سپس ۱۳٪ رسید. نئولیبرال‌های ایرانی جشن گرفته‌اند که خاویر میلی تورم را کنترل کرد! ماجرا دقیقا مانند قصه شوک حذف ارز ۴۲۰۰ در اردیبهشت ۱۴۰۱ است که تورم ماهانه خرداد ۱۴۰۱ را به بالای ۱۲٪ رساند و پس از تخلیه شوک، تورم ماهانه به طور طبیعی نسبت به خرداد کاهش یافت! رسما با یک مشت شیاد طرف هستیم که می‌خواهند ملت را فریب داده و با سیاست‌های خانمان‌سوز همراه‌شان کنند. @syjebraily

📌نئولیبرالیسم چیست؟ پاسخ را از زبان نوآم چامسکی بشنوید. @syjebraily

📌دلارزدایی از اقتصاد ایران، یعنی وقتی درآمد اکثر ما مردم به ریال است، نباید هزینه‌هایمان به دلار باشد. #نه_به_نئولیبرالیسم @syjebraily

💢به یاری خدا ایران عزیز را از اشغال دلار آمریکا آزاد خواهیم کرد. از این وضع صرفا کسانی نفع می‌برند که درآمد دلاری دارند یا محصولاتشان را به دلار می‌فروشند. طبیعی است که این اقلیت، با تمام توان در برابر ما بایستد. ما صدای آن کارگر بی‌کسی هستیم که قربانی درآمد ریالی-هزینه دلاری است. @syjebraily

✏️ خلق را تقلیدشان بر باد داد... سه تن از اساتید مدرسه حکومت جان‌‌اف‌کندی دانشگاه هاروارد، کتابی را تحت‌عنوان «توسعه به مثابه توانمندسازی حکومت» به رشته تحریر درآورده‌اند. در این کتاب، بر خلاف رویکردهای رایج که آزادی‌ سیاسی، رشد اقتصادی یا کوچک‌سازی دولت را عامل توسعه می‌دانند، قابلیت حکومت برای اجرا، به‌عنوان عنصر اصلی توسعه معرفی‌ می‌شود. بر همین مبنا، یکی از موانعی که قابلیت حکومت را با چالش مواجه می‌کند، مفهومی است که از آن، تحت‌عنوان «تقلید طوطی‌وار» یاد می‌شود؛ حکومت‌ها راه حل‌ها و اقدامات کشورهای پیشرفته را کپی می‌کنند تا خود را قابلیت‌دار جلوه دهند، حتی اگر هیچ قابلیتی نداشته باشند. در نتیجه، با این کار برای خود مشروعیت می‌خرند، بقای خود را تداوم می‌بخشند و ساده‌انگارانه، خود را در زمره کشورهای پیشرفته یا در حال‌توسعه، به حساب می‌آورند. در چنین شرایطی، نسخه‌های سازمان‌های جهانی، عملیاتی می‌شود. کتاب، نمونه‌هایی از کشورهایی ارائه می‌کند که در آن‌ها بر اساس شاخص‌های بین‌المللی، وضعیت، مثبت ارزیابی می‌شود، در حالی‌که مسائل اصلی، کماکان لاینحل باقی مانده‌اند. این شرایط، با عبارت «شکست پیروزمندانه» توصیف می‌شود که در آن، کشورها به طمع گرفتن وام از نهادهای جهانی یا لااقل کسب پرستیژ بین‌المللی، در دام نسخه‌های نهادهای مذکور می‌افتند، بدون اینکه گرهی از مردم آن کشور، گشوده شود. موضوعی که در کشور خودمان نیز آن را مشاهده کرده‌ایم؛ تمجید بانک جهانی و صندوق بین‌المللی پول از حذف ارز ۴۲۰۰ را می‌توان در همین چارچوب، مورد ارزیابی قرار داد. نویسندگان کتاب، معتقدند آنچه موجب تقویت قابلیت حکومت می‌شود، کسب موفقیت در حل مسائل است. در حالیکه دولت‌ها گمان می‌کنند- یا وانمود می‌کنند- ابتدا قابلیت حکومت از راه‌هایی هم‌چون گسترش دموکراسی، کوچک‌سازی دولت یا تبعیت از نهادهای بین‌المللی، افزایش می‌یابد و سپس به صورت اتوماتیک، مسائل، حل می‌شوند! از همه تأسف‌بارتر این که چنین شرایطی، مانع از ارائه راه‌حل‌هایی می‌گردد که خارج از دستورکار سازمان‌های بین‌المللی، امکان حل مسائل را فراهم نمایند. اساسا ساختار موجود، راه‌حل‌های بومی را به رسمیت نمی‌شناسد و امکان بروز و ظهور را از آن‌ها سلب‌ می‌نماید. در نتیجه، کشورها مجبور می‌شوند تا در مسیری قرار گیرند که آن‌ها را شبیه کشورهای توسعه‌یافته نشان دهد. حال آنکه نقطه‌ای که کشورهای توسعه‌یافته در آن، ایستاده‌اند، حاصل رفت و برگشت‌های مکرر و آزمون و خطاهای بسیار بوده است. مسیرهایی که بر اساس اقتضائات بومی و محلی طراحی شده‌اند و لزومی ندارد توسعه دیگر کشورها نیز از همین مسیر بگذرد. راه‌حل اساسی اما، افزایش قابلیت حکومت از مسیر حل بومی مسائل است. حکومت‌ها می‌بایست بر اساس توانمندی‌ها و اقتضائات خود، با مسائل مواجه شوند و با رفت‌و‌برگشت‌ها و آزمون و خطاها، آن‌ها را حل نمایند. توسعه در هر کشور، مسیری است منحصربه‌فرد که از مؤلفه‌های بومی و اقتضائی، تبعیت می‌کند. اشتباهی که بسیاری از کشورها از جمله ایران، آن را مرتکب می‌شوند تمرکز ناآگاهانه بر نتایجی است که کشورهای توسعه‌یافته در شرایط کنونی، از آن برخوردارند. حال آنکه می‌بایست، مسیری که برای رسیدن به این نتایج، طی شده است، موردنظر قرار گیرد. @sajjadsakeni

دلارزدایی از اقتصاد، یعنی نباید وقتی قیمت نفت در جهان دو برابر می‌شود، همه محصولات وابسته به نفت در داخل ایران نیز دو برابر شود. جهانی‌سازی و دلاری‌سازی قیمت‌ها، ملت ایران را از مزیت نفت محروم کرده است. #نه_به_نئولیبرالیسم @syjebraily

💢چرا یک بار کسی جدول دخل و خرج کارگر و کارمند و معلم و استاد دانشگاه و پزشک و پرستار و آتش‌نشان و پلیس و پاسدار ایرانی را منتشر و این سوال را مطرح نمی‌کند که این مردم با این عدد و رقم هزینه و درآمد، چطور باید زندگی کنند؟! ‎ #نه_به_نئولیبرالیسم @syjebraily

💢چهارشنبه ۲۵ آوریل ۱۹۹۰ میخائیل گورباچف آخرین رئیس جمهور شوروی در جمع کارگران خشمگین یک شهر صنعتی حضور یافت و گفت: «فریادهای هشدار شما به ما رسید. دیگر ‎#شوک‌درمانی نخواهیم داشت». اما دیگر دیر شده بود. یک سال بعد، اتحاد جماهیر شوروی فروپاشید... #نه_به_نئولیبرالیسم @syjebraily

✨ تحقق وعده‌های خاویر میلی در ایران خاویر میلی، رئیس جمهور نئولیبرال آرژانتین، با شعارهای شوک‌درمانی و دلاریزه‌سازی اقتصاد کشورش رئیس جمهور شد. در نخستین گام، ارزش پزو، پول ملی آرژانتین، را کاهش داد. به نحوی که دلار ۳۶۶ پزویی را حذف و دلار ۸۰۰ پزویی بازار آزاد را به رسمیت شناخت. اما این تک‌نرخی‌سازی ارز به تبعیت از بازار آزاد، علاوه بر اینکه تورم سالانه این کشور را به ۲۱۱ درصد رساند، باعث افزایش نرخ ارز در بازار آزاد نیز شد. به نحوی که هر دلار آمریکا اینک ۸۵۰ پزو شده است که همچنان نیز رو به افزایش است. این دقیقا همان سیاستی است که دولت آقای رئیسی در سال ۱۴۰۱ اجرا کرد. ارز ۴۲۰۰ حذف و ارز ۲۵ هزار تومانی بازار آزاد جایگزین شد. پیرو این امر، هم رکورد تورم در ایران شکست، هم نرخ بازار آزاد شروع به افزایش کرد و اینک به ۶۰ هزار تومان رسیده است. جالب اینکه الان دوباره جماعتی راه افتاده‌اند که دقیقا مثل حذف ۴۲۰۰، دلار ۲۸۵۰۰ نیز باید حذف شود و دلار ۶۰ هزار تومان جایگزین شود! لابد کمتر از یک سال بعد نیز، خواهند گفت دلار ۶۰ هزار تومان باید حذف شده و دلار ۱۰۰ هزار تومان بازار آزاد به رسمیت شناخته شود. این مسیر، انتها ندارد... یکی دیگر از اقدامات پر سر و صدای خاویر میلی، اجازه انعقاد قرارداد در داخل آرژانتین به دلار آمریکا بود. روزنامه بوینس آینس هرالد، روز ۳۰ آذر ۱۴۰۲ گزارش داد که خاویر میلی، انعقاد قرارداد به دلار آمریکا را قانونی کرده است. این اقدام، یعنی یک کشور رسما ناموس اقتصادش، یعنی پول ملی‌اش، را از حیز انتفاع ساقط کند. در تعریف پول گفته می‌شود که پول سه ویژگی دارد: ۱-معیار سنجش ۲-ذخیره ارزش ۳-وسیله مبادله. دولتی که اجازه بدهد هر عنصر دیگری غیر از پول ملی، این سه کارکرد را در اقتصادش داشته باشد، یعنی در حال نابودی پول ملی خود است. امروز شنیدم وزارت نفت، در آستانه روز ملی شدن صنعت نفت، یک قرارداد عظیم با شرکت‌های داخلی برای تولید روزانه ۴۰۰ هزار بشکه نفت بسته است که بسیار خوشحال‌کننده بود. اما قسمت اسفبار این ماجرا، انعقاد این قرارداد به دلار آمریکاست. ما نمی‌توانیم قراردادهای رسمی و دولتی را به دلار ببندیم، بعد فریاد اعتراض سر دهیم که چرا در تهران رستوران‌ها به دلار غذا می‌فروشند و پزشکان به دلار خدمات می‌دهند! جنگ اقتصادی آمریکا علیه ما، برای تضعیف ارزش ریال است که بارها و بارها در بیان مقامات آمریکایی به این موضوع تصریح شده است. فروش مواد اولیه ایرانی یعنی محصولات نفتی و پتروشیمی و فلزات به داخل کشور به دلار آمریکا، توزیع اسکناس دلار بین مردم توسط بانک مرکزی، انعقاد قراردادهای اقتصادی به دلار آمریکا، به معنی این است که ما به دست خودمان داریم دلار را در خاک ایران معیار سنجش، ذخیره ارزش و وسیله مبادله می‌کنیم. یعنی به دست خودمان داریم ریال را نابود می‌کنیم. رهبر حکیم انقلاب اسلامی در حکم تنفیذ آقای رئیسی، یکی از مطالباتی که مطرح فرمودند، این بود که سیاست تقویت پول ملی را به جد دنبال نمایند. مسیری که آقای رئیسی تا امروز پیموده، خلاف این جهت بوده است. آقای رئیسی الحق و الانصاف انسان پاک و شریف و مخلصی است. دوندگی زیاد می‌کند، میان مردم زیاد می‌رود، ذره‌ای در این بشر کبر و نخوت وجود ندارد. اما اینها کافی نیست. ما امیدواریم که ایشان در مهلت باقیمانده از دولت سیزدهم، در جهت‌گیری‌های اقتصادی خود، یک تجدیدنظر جدی کنند. ما عزت و سربلندی و موفقیت ایشان را می‌خواهیم. @syjebraily

📚 کتابِ #دولت_و_بازار، فصل دوم، بخش هفتم [پایانی] 🔰پنجمین و آخرین ارتباطی که دولت با نیروهای بازار در "نظریه حمایت هوشمند" برقرار می کند، #بسط_بازار می باشد. وقتی کالایی با به کارگیری سیاست های چهارگانه پیش گفته به مرحله ای رسید که توانِ حضور در "بازارهای بین المللی" را یافت، دولت می تواند با ابزارهای دیپلماتیک یا حمایت های مالی و غیره، به گسترش جغرافیایی بازار برای محصول یاد شده کمک کند. 🔰دو هدف عمده برای #بسط_بازار متصور است: 1️⃣ دستیابی تولید کنندگان داخلی به صرفه های ناشی از مقیاس 2️⃣ دستیابی کشور به ارز خارجی برای واردات کالاهای مورد نیاز 🔸️ دولت ها در طولِ تاریح برای #بسط_بازار، ابزارهای گوناگونی همچون "تصرف سرزمین های بیگانه" با هدف سلطه بر بازار آنها گرفته تا "حمایت های مالی و سیاسی و فناوری از صادرکنندگان" تا "ایجاد رژیم های بین المللی" بکار برده اند. اما می توان گفت مهمترین ابزارِ #سیاست_بسط_بازار طی قرون گذشته از سوی کشورهای پیشرفته چیزی نبوده جُز ترویج و گاه تحمیلِ #آزاد_سازی_تجاری در محیط بین الملل، که سابقا به آن اشاره شد. [در #فصل_سوم بصورت مبسوط به بررسی راهبردهای بسطِ بازار توسط دولت های استعمارگر پرداخته ایم] 🔰 در اینجا اجمالا به دو نمونه از سیاست های اتخاذ شده برای #بسط_بازار اشاره می کنیم: 1️⃣ بهره برداری کشورهای غربی از ابزارِ #برجام برای فتح بازار ایران؛ مقاماتِ تجاریِ انگلیس پس از امضای برجام اعلام کردند که؛ ایران پس از برجام "بزرگترین بازار جدید جهان طی دهه های گذشته برای ورود است." و تولیدکنندگانِ فرانسوی تعبیرِ "یک سرزمین جدید برای فتح" را برای بازار ایران به کار بردند. [Economist, 21 April 2016] همچنین بررسی آمارهای گمرک ایران نشان می دهد؛ #واردات ایران از کشورهای اروپایی در سال ۱۳۹۶ یعنی سال اجرای برجام نسبت به سال ۱۳۹۴ یعنی قبل از امضای برجام، جهش فوق العاده یافت. [برای نمونه واردات از #آلمان؛ از یک میلیارد و ۶۷۲ میلیون دلار به سه میلیارد و ۷۲ میلیون دلار (۸۳ درصد افزایش)؛ واردات از #فرانسه؛ از ۶۵۲ میلیون دلار به یک میلیارد و ۷۶۳ میلیون دلار (۱۷۰ درصد افزایش)؛ و واردات از #ایتالیا؛ از ۸۰۲ میلیون دلار به یک میلیارد و ۴۲۶ میلیون دلار (۷۷ درصد افزایش) رسید.] [اتاق بازرگانی ایران، ۱۳۹۸] 2️⃣ اقداماتِ #کره_جنوبی برای بسط بازار؛ جریان نئولیبرال دو سیاست جایگزینی واردات و توسعه صادرات را آلترناتیو یکدیگر معرفی کرده و با تقبیح جایگزینی واردات، توسعه صادرات را تشویق می کند. [برای توضیحات بیشتر رجوع شود به صفحه ۱۷۹ کتاب] 💢 کانالِ "تأمُّلاتِ نظری" دریچه ای به سوی آگاهی و پیشرفت👇 🆔️ @taammolatenazari

💢عقد قرارداد نفتی با ادعای اتکا به توان داخل اما بر پایه دلار، جنایت در حق پول ملی است. دلارزدایی از اقتصاد ایران، یعنی پایان دادن به استفاده از دلار به عنوان «معیار سنجش»، «ذخیره ارزش» و «وسیله مبادله» در خاک ایران. @syjebraily

کتاب دولت و بازار: الگویی پویا برای روابط متقابل، نوشته سید یاسر جبرائیلی است و در انتشارات کتاب فردا منتشر شده است. نظریه «حمایت هوشمند» تلاشی برای حل معمای رابطه دولت و بازار، و گامی در مسیر پایان دادن به مجادله‌ای تاریخی درباره نوع رابطه این دو نهاد است. «حمایت هوشمند» دقیقا در نقطه مقابل بنیادگرایی بازار قرار دارد. اما در دام دولت‌گرایی به معنی تصدی‌گری دولتی نیز نیفتاده است. این نظریه نقش بنیادی بازار در پیشرفت کشورها و تامین منافع ملت‌ها مفروض می‌دارد. اما ضمن قائل بودن به نهاد بازار به عنوان یک عنصر اساسی پیشرفت، سازماندهی آن توسط دولت به اقتضای شرایط اقتصادی و هم‌جهت با سیاست صنعتی و برنامه ملی پیشرفت را یک ضرورت می‌داند. در نظریه «حمایت هوشمند»، رابطه دولت و بازار هرگز قطع نمی‌شود. دولت پیوسته و هوشمندانه سه نقش حامی، هادی و ناظر بر نیروهای بازار را ایفا می‌کند تا آنها را در جهت اجرای برنامه ملی پیشرفت سازماندهی نماید. دولت برای ایفای نقش سه گانه خود، براساس آخرین دریافتی که از وضعیت اقتصاد در نسبت با برنامه پیشرفت دارد، پنج نوع رابطه با نیروهای بازار برقرار می کند: صیانت از بازار، خلق بازار، حفظ بازار، قبض بازار و بسط بازار. کتاب دولت و بازار: الگویی پویا برای روابط متقابل، ضمن تبیین این روابط هوشمند، به بررسی نقص‌های نظری و فرجام عملی رویکرد بنیادگرایی بازار پرداخته است. کتاب دولت و بازار را می‌توانید از فروشگاه پاتوق کتاب فردا تهیه فرمائید. @syjebraily

🎥 رهبر انقلاب سال ۱۴۰۳ را سالِ «جهش تولید با مشارکت مردم» نام‌گذاری کردند 🌺سال نو مبارک 🔴 #بیداری_ملت 👇 @bidariymelat

💢سال ۱۴۰۳، سال جهش تولید با مشارکت مردم مبارک باد. @syjebraily

🎥 رهبر انقلاب: اقتصاد یکی از نقطه‌ضعف‌های ماست 🔻اگر اقتصاد کشور وضع مطلوبی پیدا کند در همۀ اوضاع کشور تاثیر می‌گذارد. می‌شود گفت در دین و دنیای مردم تاثیر می‌گذارد. 🔴 #بیداری_ملت 👇 @bidariymelat

📌‏‏دشمن در قضیه‌ی اقتصادی علیه جمهوری اسلامی پیگیر و فعال است. ما هم باید فعال و پیگیر باشیم. بایستی مصمم، با فکر درست و تلاش خستگی ناپذیر و شبانه‌روزی برای اینکه اقتصاد کشور شکوفا بشود، همه چرخ دنده‌های بزرگ و کوچک کشور را بکار بگیریم. #جهش_تولید_با_مشارکت_مردم @syjebraily

🔰موسی نجفی : ✅وقتی بازار معبود انسانهای ساکن جامعه جهانی باشد ، نو لیبرالیسم دیگر یک علم تنها نیست بلکه نوعی ایدئولوژی هدایت گر بشری خواهد بود که خود را تا حد جانشینی مذهب بالا می برد. http://mousanajafi.ir https://eitaa.com/drmousanajafi https://Sapp.ir/drmousanajafi https://ble.ir/drmousanajafi. https://rubika.ir/drmousanajafi

🎥باید مردم را مجهز به ابزار تولید کنیم، مردمی‌سازی اقتصاد یعنی همه بتوانند تولید کنند... 👤دکتر سید یاسر جبرائیلی 🔴 #بیداری_ملت 👇 @bidariymelat

‏نظام سرمایه داری صدها سال تلاش کرده تا ساختارهای لازم برای پیشبرد اهدافش را ایجاد کند. مثلا برای ایجاد بورس اوراق بهادار که چیزی جز یک بازار نیست، هزاران صفحه مقررات تدوین کردند، ساختارهای حقوقی و نرم‌افزاری گسترده‌ای ایجاد کردند و مدام تکمیلش کردند. با این وجود، هنوز کامل نیست ‏و در بحران‌ها، سوراخ‌های جدید کشف می‌شود. اون‌وقت تا حرف از قالب‌های اقتصادی اسلامی مثل تعاون، مشارکت، انفاق،.. می‌زنیم، در حالی که به لحاظ نظری قابل خدشه نیستند، همان اول می‌گویند "نمی‌شود" چقدر تلاش کردید؟ کدام مقررات را تدوین و کدام ساختار را ایجاد کردید که به "نمی‌شود" رسیدید؟ @DrRezaGholami

⚡️صدا و سیما و گناه نابخشودنیِ "مرجعیت‌بخشی" به بازیگران 🔹چرا بازیگران سینما و تلویزیون، به اندازه‌ای مرجعیت اجتماعی یافته‌اند که در بزنگاه‌های مهم سیاسی، فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی نقش‌های اساسی و بعضا تعیین کننده ایفا می‌کنند؟ آیا آنان شایستگی چنین جایگاهی را در جامعه دارند؟ 🔹پیش از پاسخ به این سوال، باید در شخصیت بازیگران دقیق شویم. بازیگر کیست؟ بازیگر در واقع هنرمندی است که می‌تواند ذهن خود را در اختیار نویسنده و جوارح خود را در اختیار کارگردان بگذارد تا به دستور آنها بگوید و بجنبد. بازیگر به اختیار خود نه سخنی می‌تواند بگوید و نه حرکتی می‌تواند بکند. اواخر سال ۱۳۹۷ اتفاقی افتاد که اشاره به آن، در لمس بیشتر این معنی به ما کمک می‌کند. وقتی خشایار الوند، نویسنده سریال پایختت چهره در نقاب خاک کشید، دیدیم که کل پروژه متوقف شد؛ نقی معمولی با رفتن خشایار الوند دچار مرگ مغزی شد و از سیروس مقدم که مسئول تنظیم حرکات جوارح او بود نیز، کاری برای احیایش برنیامد. آقای مقدم حرف جالبی در تلویزیون زد و گفت من تجربه از دست دادن عوامل را در میانه کار دارم و پس از فوت خانم پوپک گلدره، بازیگر دیگری را جایگزین کردم. اما نویسنده را نمی‌توان جایگزین کرد و آقای مقدم هم نتوانست. نویسنده خالق همه شخصیت‌های فیلم و داستان فیلم است و جایگزین ندارد. 🔹حال پرسش اینجاست که چرا علاقه مردم به شخصیت نقی معمولی-که مخلوق ذهن خشایار الوند است- آقای محسن تنابنده را تبدیل به سلبریتی می‌کند و او در مسائل گوناگون از موضع و جایگاه نقی معمولی اظهار نظر می‌کند؟ آیا او این حق را دارد؟ آیا تبدیل شدن بازیگران به صاحب‌نظران اجتماعی، سوء استفاده و سرقت شخصیت محبوبی نیست که نویسنده خلق کرده است؟ 🔹پاسخ این سوالات البته روشن است. اما چه چیزی باعث شده است که بازیگران، به چنین جایگاهی در اجتماع برسند؟ به نظر می‌رسد مقصر اصلی در این سرقت شخصیتی، سیاست‌گذاران و تصمیم‌گیران سازمان صدا و سیما هستند. سازمان صدا و سیما به جای اینکه بیینده را از این وهم در بیاورد که آنچه دیده است، فیلم است و آنکه بازی می‌کند، در حال اجرای دستورات نویسنده و کارگردان است، در فضای خارج از فیلم بیشتر به وهم این‌همانی معمولی-تنابنده دامن می‌زند. وقتی گاه و بیگاه، در برنامه‌های مناسبتی، بازیگر میهمان است و مجری از علائق و سلایقش تا نظراتش درباره مسائل گوناگون از او سوال می‌کند، روشن است که این بازیگر دچار توهم صاحب‌نظر بودن در امور گوناگون جامعه خواهد شد. درباره خوانندگان محترم نیز مسئله همین است. حنجره خوبی دارند و توانسته‌اند مفهومی که شاعر می‌سراید و با وزنی که او ساخته، صدایی بسازند، اما گاه شخصیت شاعر را به سرقت می‌برند و چنان رفتار می‌کنند که گویی آنچه خوانده‌اند، سخن خود آنهاست. 🔹وقتی این توهم، هم در بازیگر و هم در مردم، ایجاد شد، بازیگران یا به استخدام سیاسی درمی‌آیند و در بزنگاه‌های سیاسی مورد بهره‌برداری قرار می‌گیرند، یا اینکه دوز این توهم در جامعه چنان بالا می‌زند که بازیگران سیاستمدار می‌شوند. 🔹این وضعیت متوهمانه، حاصل نگاه تفرجگاهی به جای نگاه دانشگاهی به صدا و سیماست. هدف صدا و سیما نباید سرگرم کردن مردم و گذراندن وقت آنها باشد، بلکه هدف باید اعتلای سواد و فهم و درک و آگاهی مردم باشد. سلبریتی‌پروری و مرجعیت‌بخشی به آنها، با این اهداف متعالی در تضاد و تناقض است. 🔹خوب است دوستان تصمیم‌گیر در صدا و سیما، اگر هم بنا دارند به جای دانشمندان و صاحب‌نظران، عوامل فیلم و سریال را به برنامه‌ها دعوت کرده و از علایق و سلایقشان سوال کنند، به جای بازیگران نویسندگان فیلم‌نامه‌ها، و به جای خوانندگان، شاعران را دعوت کنند تا درباره آنچه خلق کرده‌اند با مردم سخن بگویند. @syjebraily