🔆در طول برنامه پنجم توسعه، مسکن مهر هم اجرا شد و هم مزخرف خوانده شده و کنار گذاشته شد/ این یعنی برنامه شما نمی‌تواند از اعوجاج جلوگیری کند 🔹️به گزارش خبرنگار سیاسی خبرگزاری فارس، سیّد یاسر جبرائیلی، رئیس مرکز ارزیابی ونظارت راهبردی دبیرخانه مجمع تشخیص مصلحت نظام، صبح امروز (یکشنبه ۱۶ شهریور) در آیین افتتاحیه سامانه نجم (نظام جمع‌سپاری دبیرخانه مجمع تشخیص مصلحت نظام) که با محوریت تدوین سیاست‌های کلی برنامه هفتم توسعه برگزار شد، گفت: اقدامات ارزشمندی که در دبیرخانه مجمع تشخیص مصلحت شاهد آن هستیم، محصول جوانگرایی آقای محسن رضایی است. 🔹️وی با بیان اینکه تحول به معنای به کارگیری ابزارهای نوین برای رسیدن به اهداف مشخص است، گفت: نزدیک‌ترین افراد برای رسیدن به این تحول همین جوانان هستند. 🔹️جبرائیلی با بیان اینکه مشکل ما در کشور، تولید فکر نیست بلکه مصرف فکر است، تصریح کرد: افکار خوبی در گوشه و کنار، تولید می‌شود اما به مصرف نمی‌رسد. چه بسا اندیشه‌هایی که اگر به کار گرفته شوند بسیاری از مسائلی که دستگاه‌ها و مدیران نظام سالهاست با آن‌ها دست‌وپنجه نرم می‌کنند، حل شود. 🔹️وی با اشاره به تدوین برنامه هفتم توسعه کشور، گفت: یکی از مشکلات برنامه های توسعه این است که تکلیف دولت را در اقتصاد مشخص نکرده است. یعنی تکلیف دولت نسبت به بخش خصوصی، تعاونی‌ها و ... مشخص نیست. 🔹️جبرائیلی ادامه داد: مشخص نشدن تکلیف دولت نسبت به اقتصاد، در برنامه‌های توسعه، باعث شده در طول یک برنامه پنج ساله، دو فکر متضاد را شاهد باشیم. مثلاً مسکن مهر در طول برنامه پنجم هم اجرا شد و هم مزخرف خوانده شده و کنار گذاشته شد؛ این یعنی شما تکلیف دولت را در برنامه مشخص نکرده‌اید و برنامه شما برنامه‌ای نیست که از اعوجاج جلوگیری کند. 🔹️کارشناس اقتصاد سیاسی گفت: رهبر انقلاب، نه دولتی شدن دهه شصت را می‌پذیرند نه لیبرالیسم را؛ بلکه نظارت، حمایت و هدایت دولت در اقتصاد را قبول دارند. دولت به موازات کوچک شدن و سپردن اقتصاد به مردم، باید در زمینه هدایت، نظارت و حمایت قوی‌تر شود. دولت اگر ضعیف شد، شاهد هرج و مرج در اقتصاد خواهیم بود. 🔹️وی، مسئله‌محور نبودن برنامه‌های توسعه را مورد انتقاد قرار داد و افزود: برنامه‌ها می‌آیند و می‌روند اما مسائل کشور، همچنان به قوت خود باقی می‌مانند. 🔹جبرائیلی ادامه داد: هدف‌گذاری‌های ما در برنامه‌های توسعه، ناظر به اقتصاد کلان است و مثلا می‌گوئیم باید به فلان درصد نرخ رشد اقتصادی برسیم. این در حالی است که شاخص‌هایی مثل نرخ رشد اقتصاد، دماسنج‌هایی هستند که وضعیت محیط اقتصاد را به ما نشان می‌دهد، اما شما وقتی هدفتان عدد روی دماسنج بود، می‌توان دماسنج را طوری تنظیم کرد که دما را بالا یا پایین نشان دهد و دمای نامطلوب محیط سرجای خود باقی بماند. 🔹️وی، مسئله‌محور بودن در برنامه‌های توسعه را مورد تأکید قرار داد و با بیان اینکه مسئله ما تیراژ خودرو نیست، گفت: ما در برنامه‌های توسعه به عنوان مثال قید می‌کنیم که تیراژ خودرو باید به این مقدار برسد یا فلان تعداد لاستیک خودرو تولید کنیم. این در حالی است که کره جنوبی در دوره توسعه‌اش، قطعات خاصی را مشخص کرد و گفت باید در طول برنامه خود، توان تولید این قطعات را به دست بیاوریم. @syjebraily

✨‏نسل ما شاگرد اساتید معظمی چون ‎#پناهیان است که سرمایه عمرشان را وقف ارتقای معرفت دینی و انقلابی ما کرده‌اند. تخریب ایشان، مصداق پاشیدن خاک بر چهره آفتاب است. @syjebraily

⚡️‏خزانه را که خالی تحویل نگرفتند، اما ظاهرا عزمشان جزم است که حتما خالی تحویل دهند! @syjebraily

⚡️یک نشریه لیبرال(صدا) درباره تحقیر رئیس جمهور صربستان توسط دونالد ترامپ نوشته است: "آيا اقداماتي از جنس كنش رييس‌جمهور صربستان را بايد مايه شرمساري او دانست؟ فرض كنيم سياستمدار صرب همچون متهمي در اتاق بازجويي و حتي يك برده در مقابل همتاي آمريكايي خود نشسته است؛ اگر منافع صربستان چنين اقتضايي كند، بايد اقدام رييس‌جمهور اين كشور را تمسخر كرد يا بايد آن را عقلانيتي سياسي خواند؟!... ووچيچ در بلندمدت سياستمداري خواهدبود سرافراز و متعهد به منافع ملي، حتي اگر در كوتاه‌مدت بي‌هنران مدعي او را به باد تمسخر گيرند!" 🔸️تجلی این تئوریزاسیون ذلت را باید در اظهاراتی نظیر این جمله آن مقام اجرایی جست که گفته بود " هر زمان اطمینان پیدا کنم که منافع ملت ایران در یک جمعی تأمین می شود و بار فشار از دوش مردم برداشته می شود و من باید قربانی شوم شخصا می پذیریم و انجام می دهم و هر جلسه‌ای که مشکلات ایران و مردم را برطرف کنم آماده هستم که برای منافع ملی و ملتم قربانی شوم و برایم افتخار است". 🔸️اگر تحقیر شدن توسط امثال ترامپ را صرفا به درک یک "احساس ذلت موقت" فروبکاهیم، با لیبرال‌های ایرانی هم‌نظر خواهیم شد که برای تامین منافع ملت، می‌ارزد که انسان تحقیر و تذلیل را هم بپذیرد و فدای ملتش شود؛ اما اگر به نقش ابزار تحقیر در دستگاه استبکار پی ببریم، خواهیم دید که این ذلیل شدن، مقدمه چپاول یک ملت است، نه تامین منافع آن! 🔸️رهبر حکیم انقلاب اسلامی در دیدار اخیر خود با دانشجویان، این کارکرد ابزار تحقیر را به زیبایی بیان فرموده‌اند: "یکی از چیزهایی که در برخورد استبدادی و استعماری با ملّتها خیلی اهمّیّت دارد این است که قدرتهای استعمارگر و سلطه‌گر سعی‌شان در ایجاد حسّ حقارت در آن ملّتهایی است که می‌خواهند بر آنها تسلّط پیدا کنند؛ یعنی یک مقدّمه‌ی لازم برای آنها این است که آن ملّت را تحقیر کنند، در او احساس حقارت به وجود بیاورند، احساس ناتوانی را به او تزریق کنند، به او تفهیم کنند که او چیزی نیست، هویّتی ندارد، کسی نیست و اهمّیّتی ندارد...یک نمونه‌اش آن قرارداد ۱۹۱۹ وثوق‌الدّوله‌ی معروف است." 🔸️رئیس‌جمهوری که در مقابل استکبار زانو می‌زند و ذلت می‌پذیرد، خودش قربانی نمی‌شود، بلکه منافع ملتش را قربانی می‌کند. @syjebraily

✨در سرمقاله روز یکشنبه ۲۳ شهریورماه روزنامه جوان با عنوان "ارز و عدالت" به بررسی نقش مصارف ارزی در ایجاد ‎شکاف طبقاتی در جامعه پرداخته و تلاش کرده‌ام نظام عادلانه تخصیص ارز را ترسیم کنم. @syjebraily

🔆 معیاری برای راستی‌آزمایی پایان تحریم‌های تسلیحاتی 🔹سال گذشته در چنین ایامی، وقتی کاملا روشن شد که اروپایی‌ها بنای انجام تعهدات خود در برجام و جبران تبعات خروج آمریکا را ندارند، حتی آقای روحانی نیز به این نتیجه رسید که دیگر برجام یک توافق چندجانبه نیست، بلکه یک تعهد یکجانبه از سوی ایران است. چه، برجام قرار بود مسئله فروش نفت و مبادلات بانکی ایران را حل کند، اما نه تنها این موارد حل نشد، بلکه به سبب پذیرش و اجرای یک سری تعهدات به انضمام برجام نظیر برنامه اقدام FATF، پس از خروج آمریکا شرایط تجارت خارجی ایران بدتر از دوره پیشابرجام شد. 🔹در چنین شرایطی، عقل سلیم حکم می‌کرد که تهران به حضور خود در برجام پایان دهد و جلوی خسارات بی‌سابقه آن به امنیت و منافع ملی را بگیرد. حتی آقای روحانی هم به این نتیجه رسیده بود که مزایای برجام دیگر برای ایران تمام شده است. اما رئیس دولت برجام، به یک نقطه #امید دوخته بود و آن، پایان بخشی از تحریم‌های تسلیحاتی قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت علیه ایران در اکتبر ۲۰۲۰ بود. روحانی بیستم آبان ۹۸ گفت: "اگر برجام را نگه داریم سال آینده تحریم تسلیحاتی ایران برداشته می‌شود و ما می‌توانیم به راحتی هم سلاح بخریم و هم بفروشیم". 🔹بدیهی بود که آمریکایی‌ها پیش از رسیدن این موعد، مکانیسم فاجعه‌بار پیش‌بینی شده در قطعنامه ۲۲۳۱ یعنی بازگشت خودکار تحریم‌های شورای امنیت علیه ایران را فعال کرده و اجازه نخواهند داد تهران حتی این یک بهره‌برداری ناچیز را از برجام داشته باشد. "ناچیز" از این جهت که تحریم‌های تسلیحاتی شورای امنیت، مسئله حادی برای قدرت دفاعی ایران ایجاد نکرده بود که رفع آنها، دستاورد شاذی باشد. در هر صورت، حدود یک ماه پیش این اتفاق رخ داد و آمریکا مکانیسم ماشه را فعال کرد. اما یک مسئله حقوقی در این میان رخ نمود: آیا واشنگتن که دیگر عضو برجام نیست، حق دارد مکانیسم پیش‌بینی شده در مواد ۱۱ و ۱۲ قطعنامه ۲۲۳۱ را فعال کند؟ آمریکا بی‌توجه به تفاسیر متفاوت ایران و سایر اعضای شورای امنیت، با ثبت یک اعتراض نسبت به نقض فاحش برجام توسط ایران، فرآیند بازگشت تحریم‌ها را کلید زد. 🔹اینک نظام بین‌الملل با یک معمای حقوقی مواجه شده است: آیا تحریم‌های شورای امنیت علیه ایران در ۳۰ شهریور بازخواهد گشت یا خیر؟ در سطح حقوقی، این معما ممکن است یا حل شود یا نشود. آنچه مسلم است اینکه آمریکا بلاتردید ادعا خواهد کرد تحریم‌ها بازگشته و ایران نیز طبیعتا چنین ادعایی را نخواهد پذیرفت. اما آنچه مهم است و باید مبنای تصمیم‌گیری ایران درباره سرنوشت برجام باشد، نه یک مجادله لفظی، که واقعیات علی‌الارض است. این واقعیت عبارتست از اینکه آیا ایران پس از ۲۷ مهر ۹۹ می‌تواند تجارت تسلیحات انجام دهد یا خیر؟ اگر ایران پس از این تاریخ، قراردادهای تسلیحاتی معتبری امضا و اجرا کرد، ادعای آمریکا باطل است و تحریم‌ها بازنگشته است؛ اما اگر از چنین قراردادهایی خبری نشد، حتی اگر آقای روحانی روز ۳۰ شهریور را جشن ملی نیز اعلام کند، برای یک فاجعه دیگر جشن گرفته است و به جای اعلام پیروزی، باید اقدام متقابل درخوری انجام دهد، که جز توقف اجرای تمام تعهدات برجامی نیست. در غیر اینصورت، یک پالس قوی به آمریکا مخابره می‌شود که هر بلایی سر ایران بیاورد، تهران حاضر نیست از برجام دست بکشد. 🔹فلسفه همراهی لفظی اروپایی‌ها با ایران در قضایای اخیر و رای ممتنع آنها به قطعنامه پیشنهادی واشنگتن برای تمدید تحریم تسلیحاتی نیز روشن است. می‌توان به جرئت از یک مصالحه میان اروپایی‌ها و آمریکایی‌ها سخن گفت. به نحوی که اروپایی‌ها با بازگشت اسمی تحریم‌ها مخالفت کنند، اما در عمل هیچ‌گونه تجارت تسلیحات توسط ایران انجام نشود. دستاورد این مخالفت‌های اسمی و زبانی نیز، تدوام حضور ایران در برجام باشد. همچنانکه پس از خروج آمریکا از برجام، با لفاظی و وعده و وعید توخالی، دولت آقای روحانی را در برجام حفظ کردند و پای کار معامله یک قطره نفت یا مبادله یک سنت پول نیامدند. 🔹️حتی اگر بخواهیم سخن بیستم آبان ۹۸ آقای روحانی را ملاک قرار دهیم، یعنی با منطق خود این دولت به مسائل نگاه کنیم، آقای روحانی در صورتی که موفق نشود پس از ۱۸ اکتبر(۲۷ مهر) یک قرارداد تسلیحاتی معتبر امضا و اجرا کند، باید تمام تعهدات خود در برجام را به حالت تعلیق درآورد. در غیراینصورت، همه آنچه تاکنون از سوی مقامات دولتی گفته شده، با کمال پوزش جنبه خودفریبی ملی خواهد داشت. بدیهی است که در چنین شرایطی، مجلس باید برای جلوگیری از لطمات بیشتر به منافع ملی، به این خودفریبی پایان دهد. لذا راقم این سطور ضمن مخالفت با سخنانی نظیر "زودتر چکاندن ماشه"، پیشنهاد می‌کند مجلس دولت را مکلف کند حداکثر تا پایان آبان، یک قرارداد رسمی تجارت تسلیحات به امضا برساند. در غیر اینصورت، دولت مکلف شود در ساعت صفر ۹۹.۰۹.۰۱ تعهدات برجامی‌اش را تعلیق نماید. @syjebraily

⚡️تحریم با اقتصاد ایران چه خواهد کرد؟ 🔸️آمریکایی‌ها خوب می‌دانند که در میان مدت، تحریم اقتصادی باعث شکوفایی اقتصاد ایران خواهد شد، چنانکه تحریم نظامی باعث شکوفایی صنعت نظامی ما شد. اما این سوال پیش می‌آید که چرا واشنگتن با علم به این موضوع، اقتصاد ایران را تحریم کرده است؟ پاسخ کاملا روشن است. 🔸️اگر دقت کنیم، شباهت زیادی میان دوران دفاع مقدس و این ایام، و همچنین میان آن جنگ نظامی و این جنگ اقتصادی خواهیم یافت. 🔸️صنعت دفاعی ایران پیش از انقلاب اسلامی، یک صنعت کاملا وابسته به واردات بود. در محاسبات دشمن، معنی این وابستگی این بود که اگر یک جنگ به ایران تحمیل شود و همزمان، جلوی صادرات سلاح به ایران گرفته شود، کار جمهوری اسلامی تمام است. چه، جنگ سلاح می‌خواهد و کشوری که صنعت دفاعی بومی ندارد، در صورت تحریم تسلیحاتی محکوم به شکست در جنگ است. اما آنچه در هشت سال دفاع مقدس رخ داد، همه محاسبات دشمن را بهم ریخت. انقلاب ملت ایران، نه تنها در جنگ شکست نخورد، بلکه همین جنگ فرصتی شد که جهاد خودکفایی نظامی کلید بخورد و ایران طی چند دهه، تبدیل به یک قدرت بزرگ نظامی شود. 🔸️تحریم‌های اقتصادی نیز در همین چارچوب محاسباتی قرار دارند. تصور دشمن این است که الگوی مصرفی جامعه ایران، یک الگوی وابسته به واردات است و اگر با تحریم، این الگوی مصرفی دچار اخلال شود، یک بحران اجتماعی ایجاد خواهد شد، به تقابل مردم و حاکمیت دامن خواهد زد و کار جمهوری اسلامی تمام خواهد شد؛ تا سلطه آمریکا بر ایران که در دوره پهلوی برقرار بود، احیا شود. 🔸️در دوره جنگ اقتصادی، دقیقا مانند دوران جنگ نظامی، پیاده نظام دشمن در داخل وظیفه القای ناامیدی و ما نمی‌توانیم و تجویز مذاکره و عقب‌نشینی را دارد. با رجوع به دهه شصت، می‌توان ادبیات فراوانی از جریان لیبرال به ویژه طیف آقای بازرگان و نهضت آزادی در این حوزه یافت. 🔸️راه پیروزی نیز، همان راه دفاع مقدس است. اولا باید بدانیم دقیقا مانند جنگ نظامی که ما را تبدیل به قدرت نظامی کرد، این جنگ اقتصادی نیز ان‌شاءالله ما را به قدرت اقتصادی تبدیل خواهد کرد. ثانیا فریب جریان لیبرال را نخوریم و اسیر القائات و تجویزهایش برای عقب‌نشینی و مذاکره نشویم. ثالثا دقیقا مانند دفاع مقدس، همه برای این پیروزی بسیج شویم. رابعا یادمان نرود رمز پیروزی در دفاع مقدس، عبور از مدیریت لیبرال بنی‌صدری به مدیریت انقلابی بود. این مورد اخیر، کاملا در حوزه اختیار ما مردم است. @syjebraily

⚡️‏مردم ایران بدانند ریشه اصلی مشکلات کشور در چشمی است که از پاستور به #واشنگتن_دی_سی دوخته شده است. ✨پاستور را چشمی باید که امید را در ایرانی جوید. @syjebraily

🔴 نفس‌های آمریکا به شماره افتاده است، اما لیبرال‌های ایرانی همچنان خواب مذاکره در واشنگتن دی‌سی را می‌بینند. رها کنید این طناب را! 👤 سید یاسر جبرائیلی ✍️بیداری ملت @bidariymelat

جریان لیبرال خطی را شروع کرده است مبنی بر اینکه "اگر هر کس دیگری جای آقای روحانی بود، وضع چنین بود". در جدیدترین اظهارنظر، یکی از این آقایان گفته است "اگر شاخ مدیریت اقتصادی هم جای آقای روحانی بود، وضعیت فقط ۵ درصد بهبود می‌یافت". ناظر به این پروژه سیاسی-تبلیغاتی، می‌توان یک پرسش و یک توصیه مطرح کرد. 🔹پرسش این است که اگر واقعا ریاست آقای روحانی با غیر آقای روحانی تفاوتی در وضعیت کشور ایجاد نمی‌کند، اولا چرا این جریان به مردم وعده‌هایی در حد بی‌نیازی به یارانه داد؟ چرا در ایام تبلیغات- حتی ۹۶- به جای اینکه بگوید "طرحی داریم که هیچ کس گرسنه نخوابد"، نمی‌گفت که "مردم عزیز ایران، تفاوتی میان روحانی و غیر روحانی نیست"؟ ثانیا چرا مردم را از پیروزی رقیب ترساند؟ ثالثا اگر این تبشیر و انذارها درباره وضع مردم، واقعی نبوده و اساسا همه مشکلات کشور به واشنگتن دی سی برمی‌گردد، این جریان با چه هدفی میلیاردها تومان خرج پیروزی در انتخابات کرد؟ آیا هدف از شرکت در انتخابات، انتفاع مالی-ایدئولوژیک از موقعیت دولت بوده است؟ چه کسانی چه نفعی از این هشت سال صدارت برده‌اند؟ 🔹اما توصیه اینکه اگر لیبرال‌های ایرانی در همین ادعای خود صادق هستند ‌که تفاوتی ندارد شخص رئیس جمهور و تیم مدیریتی دولت از کدام طیف فکری باشد، مرحمت بفرمایند از هرگونه تلاش برای تصاحب مجدد کرسی ریاست‌جمهوری پرهیز نمایند و نامزدی را برای انتخابات ۱۴۰۰ معرفی نکنند. ان‌شاءالله دولت جوان انقلابی تفاوت دوغ و دوشاب را نشان خواهد داد. @syjebraily