eitaa logo
تبیین
2.7هزار دنبال‌کننده
4.9هزار عکس
426 ویدیو
34 فایل
🔺اهداف: 🔹تهذیب نفس 🔹امام شناسی و مهدویت 🔹روشنگری و بصیرت‌افزایی 🔹ارتقاء بینش دینی و سیاسی 🔹دشمن شناسی و جنگ نرم 🔹ارتقاء مهارت‌های تربیتی 🔹و... 🔸هدف ارائه‌ی الگوست؛ با شبکه‌های اجتماعی کسی متفکر نمی‌شود، باید #کتاب خواند.
مشاهده در ایتا
دانلود
base.apk
42.59M
👆 ✅نرم افزار اندروید مجموعه آثار (رحمه الله) 👌 این نرم افزار شامل ۱۳۶ جلد کتاب از تألیفات علامه طباطبایی می باشد. فقط در مورد یک اثرشان که تفسیر گرانسنگ المیزان میباشد ؛ آيت‌الله العظمي خويي فرمودند: علامه براي نوشتن اين اثر، خود را تصفيه كرده بود. شهيد مطهري هم مي‌گويد: «همه تفسيرالميزان با فكر نوشته شده... من معتقدم بسياري از اين مطالب از الهامات غيبي است. كمتر مشكلي در مسائل اسلامي و ديني برايم پيش آمده كه كليد حل آن را در تفسيرالميزان پيدا نكرده باشم. @tabyinchannel
_قرآن_کریم 🍃 یُرِیدُونَ لِیُطْفِؤُا نُورَ اللَّهِ بِأَفْواهِهِمْ وَ اللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَ لَوْ کَرِهَ الْکافِرُونَ 🍃مى‌خواهند نور خدا را به دهانهایشان خاموش کنند ولى خدا کامل کننده نور خویش است، اگر چه کافران را ناخوش آید». 💠از حضرت موسى بن جعفر (علیه السّلام) معنى آیه «یُرِیدُونَ لِیُطْفِؤُا نُورَ اللَّهِ» را پرسید، حضرت فرمود: مقصود، دوستى امیرالمؤمنین (علیه السّلام) است وَ اللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ یعنى خداوند امامت را به‌آخر می‌رساند به‌دلیل آیه شریفه: «الذین فَآمِنُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ النُّورِ الَّذِی أَنْزَلْنا» که مقصود از نور همان امام است» 🔹محمد بن فضیل میگوید عرض کردم «لِیُظْهِرَهُ عَلَى الدِّینِ کُلِّهِ» چیست؟ فرمود: «یعنى خداوند به‌هنگام ظهور قائم ما دین حق را بر همه ادیان باطله پیروز می‌گرداند. چنان که خود فرموده: «وَ اللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ» یعنى خداوند نور خود را با ولایت قائم آل محمد تمام میکند «وَ لَوْ کَرِهَ الْکافِرُونَ» یعنى هر چند دشمنان على این را نخواهند». 📌 📎اسلام و قرآن، نور الهى است 📎هدف کافران؛ مبارزه با اسلام و خاموش کردن نور خدا بود.  📎پشتیبانى همه جانبه از دین اسلام و فروزان نگه داشتن نور آن، وعده قطعى و حتمى خداوند است 📎تلاش براى خاموش کردن نور اسلام، تلاشى مذبوحانه و بى فرجام است 📎اراده خداوند، بر گسترش اسلام و تعالیم قرآن در سراسر گیتى   📎رشد و شکوفایى اسلام، امرى گران و ناگوار براى کافران  @tabyinchannel @daneshgahevelyat
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️ (ع) چه آثاری در فرهنگ و دانش اسلامی شيعی از خود به يادگار گذاشته است؟ (بخش اول) 🔷با نگاهی کوتاه به مسانید فقهی و تفسیری شیعه، به خوبی می‌توان دریافت که بخش زیادی از ، و شیعه از (ع) نقل شده است. «وسائل الشیعة» و کتب تفسیری مانند «البرهان» از بحرانی و «صافی» از فیض کاشانی، حاوی روایات زیادی در زمینه تبیین و و آنهاست که از آن حضرت روایت شده است. علاوه بر اینها مقدار زیادی درباره امیرالمؤمنین (ع) و جنگ صفین نیز از آن حضرت نقل شده است.[۱] همچنین در زمینه ، جملات گهربار و پرمغزی از (ع) روایت گردیده است؛ جملات قصاری که در نهایت زیبایی و برخاسته از روح عصمت و کمالات درونی امام(ع) است. 🔷«اربلی» نوشته است که ، فراوان از (ع) نقل شده و مردم اخبار «مغازی» را از ایشان نقل کرده‌ اند، و در احکام و مناسک حج به آنچه ایشان از رسول خدا (ص) نقل کرده استناد کرده‌ اند. آنها همچنین اخباری در تفسیر قرآن از وی نوشته و خاصه و عامه از آن بزرگوار نقل کرده‌ اند.[۱] در این مورد «ابوزهره» نیز می‌نویسد: «آن حضرت مفسر قرآن و مبیّن فقه اسلامی بود و فلسفه اوامر و نواهی را درک می‌کرد و هدف آن را در حد نهایی آن می‌فهمید». [۳] همچنین وی در زمینه اندیشه‌ ها و جملات اخلاقی- اجتماعی امام(ع) می‌نویسد: «به خاطر کمال نفسانی و روشنی قلب و قدرت درکش، خداوند حکمت‌های اعجاب‌ انگیزی بر زبان او جاری ساخت و عباراتی درباره اخلاق شخصی و اجتماعی از آن حضرت روایت شده که اگر مرتب شوند یک روش گرانبها و جامعی از آن در زمینه‌ های اخلاقی به وجود می‌ آید». [۴] 🔷نمونه‌ ای از درس‌های اخلاق عملی (ع)، مخالفت آن حضرت با خشک‌ مقدسی بود. آن حضرت در مقام عمل، با نظر آن دسته که گمان می‌کردند ترک کامل نعمت‌های دنیوی، ورع اسلامی و زهد است مقابله می‌کرد. عده‌ ای نیز فکر می‌کردند تلاش برای معاش، که نشانه فعالیت برای زندگی بهتر است، درست نیست. «محمد بن منکدر» یکی از حفّاظ قرآن در عصر امام باقر(ع) در ضمن تمجید از آن حضرت می‌گوید: «می‌خواستم او را وعظ کنم که او مرا موعظه فرمود. سؤال کردند چگونه؟ گفت: روزی از مدینه بیرون آمدم و در صحرا محمد بن علی بن الحسین(ع) را دیدم. او در کنار دو غلام سیاه کار می‌کرد، پیش خود گفتم: سبحان الله! پیرمردی از قریش، در چنین ساعتی با این وضعیت برای به دست آوردن دنیا در تلاش است. باید او را موعظه کنم! 🔷نزد او رفته و گفتم: «خداوند تو را حفظ کند، اگر در این حالی که هستی اجل تو برسد چه خواهی کرد؟!» فرمود: «اگر در این حالی که هستم اجلم سر رسد، در حالی که در اطاعت خدا بوده‌ ام از دنیا رفته‌ ام. من با کار کردنم، خودم و عیالم را از محتاج بودن به تو و به مردم حفظ می‌کنم. وقتی از سر رسیدن اجل هراسناک خواهم بود که اجل مرا در حال نافرمانی خدا دریافته باشد». گفتم: «ای فرزند رسول خدا! راست فرمودی، من می‌خواستم تو را موعظه کنم که تو مرا موعظه فرمودی». [۵] (ع) به ویژه درباره ، شهرت بسزایی دارد به همین جهت درباره شخصیت علمی او گفته‌ اند: «لَمْ يَظْهَرْ عَنْ أَحَدٍ مِنْ وُلْدِ الْحَسَنِ وَ الْحُسَيْنِ ع مِنَ الْعُلُومِ مَا ظَهَرَ مِنْهُ مِنَ التَّفْسِيرِ وَ الْكَلَامِ وَ الْفُتْيَا وَ الْأَحْكَامِ وَ الْحَلَالِ وَ الْحَرَام‏؛ این علوم از هیچیک از فرزندان امام حسن (ع) و امام حسین (ع)، آشکار نشده، به اندازه ای که از جانب وی (امام باقر ع) آشکار شده، (و به مردم اعطا شده) از علم تفسیر و کلام و فتوا و احکام و حلال و حرام». [۶] 🔷«مالک ابن اعین جهنی» (ع) را چنین ستوده است: «اگر مردم در صدد جستجوی علم قرآن برآیند، باید بدانند که قریش اهل و عائله ایشان هستند و اگر فرزند دختر رسول خدا (ص) [امام باقر (ع)] درباره لب به سخن بگشاید، فروع زیادی برای آن ترسیم می‌کند». [۷] درباره مسائل کلامی نیز (ع) بسیاری از خطبه‌ های امیر مؤمنان(ع) را در مسائل مربوط به توحید و صفات خدا [۸] روایت کرده‌اند. پی نوشت: [۱] شرح‌نهج‌البلاغه، ابن أبی‌الحديد‏، محقق/ مصحح: محمد ابوالفضل ابراهيم، ج۲، ص ۲۱۲، ۲۱۳، ۲۲۹، ۲۳۴، ۲۸۶؛ تاريخ الأمم و الملوك، طبری، تحقيق: محمد أبوالفضل ابراهيم، ج۳، ص۳۷ [۲] كشف‌الغمةفی‌معرفةالأئمة، اربلى، محقق/ مصحح: رسولى محلاتى، هاشم‏‏، ج۲، ص۱۲۶ [۳] الامام‌الصادق(ع)، ابو زهره، ص۲۴ [۴] همان [۵] کافی، همان، ج۵، ص۷۳ و ج۶، ص۴۴۶ [۶] مناقب‌آل‌أبيطالب(ع)، ابن شهر آشوب مازندرانى، ج۳، ص۳۲۷ [۷] إتحاف بحب الأشراف‏، شبراوى‏، ص۱۴۴ [۸] حیاةالامام‌الباقر(ع)، شریف قرشی، باقر، ج۱ص۱۹۰ منبع: وبسایت آیت الله مکارم (بخش آئین رحمت) @tabyinchannel
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️امام علی (ع) در خطبه ۱۵۴ نهج البلاغه، به كداميك از فضائل «اهل بیت (علیهم السلام)» اشاره نموده است؟ 🔹 (ع) در بخشی از خطبه ۱۵۴ به بيان بخشى از فضايل (عليهم السلام) پرداخته، چنين مى فرمايد: «نَحْنُ الشِّعَارُ وَ الْأَصْحَابُ، وَ الْخَزَنَةُ وَ الْأَبْوَابُ، وَ لَا تُؤْتَى الْبُيُوتُ إِلَّا مِنْ أَبْوَابِهَا، فَمَنْ أَتَاهَا مِنْ غَيْرِ أَبْوَابِهَا سُمِّيَ سَارِقاً». (ما پيامبر خدا (ص) و او و و وى هستيم که تنها باید از درِ خانه به آن وارد شد، و هر كس كه از غير در وارد شود سارقش مى نامند!)؛ 🔹اشاره به اين كه ما از همه به (ص) نزديكتريم [توجه داشته باشيد كه شعار به معناى لباس زيرين است كه با پوستِ تن تماس دارد] و و آن حضرت به ما رسيده است و هر كس مى خواهد به تعليمات آن وجودِ مقدّس و هاى او راه يابد بايد از طريق ما وارد شود. اين تعبيرات در واقع برگرفته از روايات خود (ص) درباره (ع) عموماً و (ع) خصوصاً مى باشد، احاديثى مانند كه تمام مسلمين را تا روز قيامت به و (ع) ارجاع مى دهد، و حديث «اَنَا مَدِينَةُ الْعِلْمِ وَ عَلِىٌّ بَابُهَا فَمَنْ اَرَادَ الْعِلْمَ فَلْيَأْتِ الْبَابَ؛ [۱] من شهر علمم و (ع) درِ آن است، هر كس علم میخواهد بايد از در آن وارد شود». 🔹در ادامه (ع) مى فرمايد: «فِيهِمْ كَرَائِمُ [۲] الْقُرْآنِ، وَ هُمْ كُنُوزُ الرَّحْمنِ إِنْ نَطَقُوا صَدَقُوا، وَ إِنْ صَمَتُوا لَمْ يُسْبَقُوا». (آيات كريمه قرآن درباره آنها [پيامبر و اهل بيتش (عليهم السلام)] نازل شده، آنها خداى رحمانند، اگر سخن بگويند راست مى گويند و اگر سكوت كنند كسى بر آنها پيشى نمى گيرد). جمله «فِيهِمْ كَرَائِمُ الْقُرْآنِ» ممكن است به همان معنا باشد كه گفته شد، يا به اين معنا كه آيات كريمه «قرآن» و آن نزد آنهاست. مطابق اين تفسير، جمله مزبور اشاره اى به مفهوم است كه مى گويد: (عليهم السلام) هرگز از جدا نمى شوند. 🔹تعبير به (گنج ها) اشاره به اين است كه و نزد آنهاست؛ زيرا هميشه اشياء نفيس را در گنج ذخيره مى كنند. جمله «إِنْ نَطَقُوا صَدَقُوا» يكى از اوصاف برجسته (عليهم السلام) را كه همان است، و با آيه «كُونُوا مَعَ الصَّادِقِينَ» [۳] هماهنگ است، بازگو مى كند. جمله «إِنْ صَمَتُوا لَمْ يُسْبَقُوا» اشاره به اين است كه آنها هرگز به معناى ناتوانى در پاسخگويى نيست، بلكه به مقتضاى و است، لذا كسى نمیتواند بر آن پيشى بگيرد، يا اينكه ابهت آنها به قدرى است كه هرگاه سكوت كنند، كسى را ياراى سخن و اظهار وجود در برابر آنها نيست. به هر حال، اين كه در (ص) است، جایگاه آنها را از ديگران ممتاز مى سازد و مقام علمى آنها را نشان میدهد. 🔹سپس براى تأكيد اين مطلب كه هدف نيست، مى افزايد: «فَلْيَصْدُقْ رَائِدٌ أَهْلَهُ، وَ لْيُحْضِرْ عَقْلَهُ، وَ لْيَكُنْ مِنْ أَبْنَاءِ الْآخِرَةِ، فَإِنَّهُ مِنْهَا قَدِمَ، وَ إِلَيْهَا يَنْقَلِبُ». ( بايد به افراد خود راست بگويد و و را حاضر سازد و از باشد [دنیاطلب نباشد]؛ چرا كه از آنجا آمده و به آنجا باز مى گردد). واژه «رائد» در اصل به معناى كسى است كه در پيشاپيش قافله حركت مى كند و براى يافتن آب و چراگاه جستجو مى نمايد. اگر چنين كسى باشد، اهل قافله خود را گرفتار خطر مى سازد؛ انتخاب اين تعبير در جمله ياد شده اشاره به اين نكته لطيف است كه اگر من (عليهم السلام) را براى شما شرح مى دهم به منزله كسى هستم كه ضرورى ترين وسيله زندگى را براى پيروانش فراهم مى سازد. پی نوشت‌ها؛ [۱] اين حديث مشهورى است كه در كتب معروف اهل سنت مانند المستدرك على الصحيحين، أبو عبدالله حاكم نيشابوری؛ المعجم الكبير، طبرانی، و غير آنها نقل شده است. [۱] «كرائم» جمع «كريمه» است و اشاره به آيات مباركى است كه در شأن اهل بيت (عليهم السلام) نازل شده است. [۳] سوره توبه، آيه۱۱۹. این آیه دستور مى دهد كه اهل ايمان در هر عصر و زمان و مكان بايد با راستگويان همراه و همگام باشند و اين آيه طبق روايات متعددى كه در منابع شيعه و سنى وارد شده به امامان معصوم (عليهم السلام) تفسير شده است. 📕پيام امام اميرالمؤمنين(ع)‏، مكارم شيرازى، ناصر، دار الكتب الاسلاميه‏، چ اول‏، ج۶، ص۸۹. منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) @tabyinchannel
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️امام باقر (علیه السّلام) چه آثاری در فرهنگ و دانش اسلامی شيعی از خود به يادگار گذاشته است؟ (بخش اول) 🔹با نگاهی کوتاه به مسانید فقهی و تفسیری شیعه، به خوبی می‌ توان دریافت که بخش زیادی از ، و شیعه از (علیه السّلام) نقل شده است. وسائل الشیعة و کتب تفسیری مانند البرهان از بحرانی و صافی از فیض کاشانی، حاوی در زمینه و و شأن نزول آنهاست که از آن حضرت روایت شده است. علاوه بر اینها مقدار زیادی اخبار تاریخی درباره امیر المؤمنین (عليه السلام) و جنگ صفین نیز از آن حضرت نقل شده است. [۱] 🔹همچنین در زمینه ، جملات گهربار و پرمغزی از (علیه السّلام) گردیده است؛ جملات قصاری که در نهایت زیبایی و برخاسته از و امام (علیه السّلام) است. «اربلی» نوشته است که اخبار انبیاء فراوان از (علیه السّلام) نقل شده و مردم اخبار «مغازی» را از ایشان نقل کرده‌ اند، و در و به آنچه ایشان از (صلّی اللّه علیه و آله) نقل کرده استناد کرده‌ اند. آنها همچنین اخباری در از وی نوشته و خاصه و عامه از آن بزرگوار نقل کرده‌ اند. [۲] 🔹در این مورد «ابو زهره» نیز می‌ نویسد: «آن حضرت و بود و فلسفه اوامر و نواهی را درک می‌ کرد و هدف آن را در حد نهایی آن می‌ فهمید». [۳] همچنین وی در زمینه اندیشه‌ ها و جملات اخلاقی- اجتماعی امام (عليه السلام) می‌ نویسد: «به خاطر و روشنی قلب و قدرت درکش، خداوند های اعجاب‌ انگیزی بر زبان او جاری ساخت، و عباراتی درباره و اجتماعی از آن حضرت روایت شده که اگر مرتب شوند یک روش گرانبها و جامعی از آن در به وجود می‌ آید». [۴] 🔹 (علیه السّلام) به ویژه درباره ، شهرت بسزایی دارد؛ به همین جهت درباره او گفته‌ اند: «لَمْ يَظْهَرْ عَنْ أَحَدٍ مِنْ وُلْدِ الْحَسَنِ وَ الْحُسَيْنِ ع مِنَ الْعُلُومِ مَا ظَهَرَ مِنْهُ مِنَ التَّفْسِيرِ وَ الْكَلَامِ وَ الْفُتْيَا وَ الْأَحْكَامِ وَ الْحَلَالِ وَ الْحَرَام‏». [۵] «مالک ابن اعین جهنی» در شعری (علیه السّلام) را چنین ستوده است: «اذا طلب الناس علم القرآن‌ * کانت قریش علیه عیالا ؛؛ و ان فاه فیه ابن بنت النبی ‌* تلقت یداه فروعا طوالا»؛ (اگر مردم در صدد جستجوی برآیند، باید بدانند که اهل و عائله ایشان هستند، و اگر (صلّی الله علیه و آله) [امام باقر (علیه السّلام)] درباره لب به سخن بگشاید، فروع زیادی برای آن ترسیم می‌ کند). 🔹درباره نیز (علیه السّلام) بسیاری از خطبه‌ های امیر مؤمنان (علیه السّلام) را در مسائل مربوط به توحید و صفات خدا [۶] روایت کرده‌ اند. همینطور آن حضرت بیانگر بسیاری از نکات دقیق مورد اختلاف بین و می‌باشند. این روایات در اصول کافی به وفور دیده می‌ شوند. «ابن ندیم» در «الفهرست»، کتاب تفسیری به (علیه السّلام) نسبت داده و گفته است که آن را «ابو الجارود زیاد بن منذر» از امام نقل کرده است. [۷] بخش بزرگی از این روایات در تفسیر قمی و تفسیر پر ارج «مجمع البیان» آمده است. ... پی نوشت‌ها؛ [۱] شرح نهج البلاغة، ابن أبی الحديد، دار احیاء الکتب العربیه‏،‏ ۱۳۷۸ق، ج۲، ج۳، ج۴ و ج۶؛ [۲] كشف الغمة فی معرفة الأئمة، اربلى، بنى هاشمى‏، تبريز، چ۱، ج۲، ص۱۲۶؛ [۳] الامام الصادق(ع)، ابو زهره، دار الثقافة العربیه، بی تا، ص۲۴؛ [۴] همان؛ [۵] بحارالانوار، دار احیاء التراث العربی، چ۲، ج۴۶، ص۲۹۴؛ [۶] حیاة الامام الباقر(ع)، شریف قرشی، باقر، دار البلاغه، ۱۹۹۳م، ج۱، ص۱۹۰؛ [۷] تأسیس الشیعة العلوم الاسلام، صدر، سید حسن، منشورات الاعلمی، تهران، بی تا، ص۳۲۷ 📕حیات فکری و سیاسی امامان شیعه (علیهم‌السلام)، جعفریان، رسول، موسسه انصاریان، قم، ۱۳۸۱ش، چ ۶، ص ۳۰۲ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) @tabyinchannel
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️«امام باقر» (عليه السلام) از چه جایگاه علمی‌ای برخوردار بودند؟ (بخش دوم و پایانی) 🔹كتب و مولفات و مورخان مانند: طبرى، بلاذرى، سلامى، خطيب بغدادى، ابونعيم اصفهانى، و كتبى مانند: موطا مالك، سنن ابى داود، مسند ابى حنيفه، مسند مروزى، تفسير نقاش، تفسير زمخشرى، و ده ها نظير اينها، كه از مهمترين كتب جهان تسنن است، پر از «سخنان پرمغز» (عليه السلام) است و همه جا جمله: «قال محمد بن على» و يا «قال محمد الباقر» به چشم مى خورد. [۱] نيز در زمينه هاى مختلف سرشار از سخنان و (عليه السلام) است و هركس كوچكترين آشنايى با اين كتابها داشته باشد، اين معنا را تصديق مى كند. 🔹آوازه علوم و دانش هاى (عليه السلام) چنان اقطار اسلامى را پر كرده بود كه لقب (گشاينده دريچه هاى دانش و شكافنده مشكلات علوم) به خود گرفته بود. ابن حجر هيتمّى مى نويسد: (عليه السلام) به اندازه اى گنج‌هاى پنهان و را آشكار ساخته، حقايق و و لطايف را بيان نموده كه جز بر عناصر بى بصيرت يا بد سيرت پوشيده نيست و از همين جاست كه وى را و ، و برافرازنده پرچم دانش خوانده اند. [۲] 🔹عبدالله بن عطأ كه يكى از شخصيت هاى برجسته و دانشمندان بزرگ عصر امام بود، می‌گويد: «من هرگز را در هيچ محفل و مجمعى به اندازه محفل (عليه السلام) از نظر علمى حقير و كوچك نديدم. من «حكم بن عتيبه» را كه در علم و فقه مشهور آفاق بود، ديدم كه در خدمت (عليه السلام) مانند كودكى در برابر استاد عالی مقام، زانوى ادب بر زمين زده شيفته و مجذوب كلام و شخصيت او گرديده بود. [۳] 🔹 (عليه السلام) در سخنان خود، اغلب به استناد نموده از كلام خدا شاهد مى آورد و می‌فرمود: «هر مطلبى گفتم، از من بپرسيد كه در كجاى است تا آيه مربوط به آن موضوع را معرفى كنم». [۴] (عليه السلام) شاگردان برجسته اى در زمينه هاى و و و ديگر علوم اسلامى تربيت كرد كه هر كدام وزنه علمى بزرگى به شمار مى رفت. شخصيت هاى بزرگى همچون: محمد بن مسلم، زراره بن اعين، ابو بصير، بريد بن معاويه عجلى، جابربن يزيد، حمران بن اعين، و هشام بن سالم از تربيت يافتگان مكتب آن حضرتند. 🔹 (عليه السلام) می فرمود: «مكتب ما و احاديث پدرم را چهار نفر زنده كردند، اين چهار نفر عبارتند از: زراره، ابوبصير، محمد بن مسلم و بريد بن معاويه عجلى. اگر اينها نبودند كسى از تعاليم دين و مكتب پيامبر بهره اى نمى يافت. اين چند نفر حافظان دين بودند. آنان، از ميان شيعيان زمان ما، نخستين كسانى بودند كه با مكتب ما آشنا شدند و در روز رستاخيز نيز پيش از ديگران به ما خواهند پيوست». [۵] شاگردان مكتب (عليه السلام) سرآمد فقها و محدثان زمان بودند و در ميدان رقابت علمى بر فقها و قضات غير شيعى برترى داشتند. پی نوشت: [۱] ابن شهر آشوب، مناقب آل ابیطالب، موسسه انتشارات علامه، ج ۴، ص ۱۹۵؛ [۲] الصواعق المحرقه، الطبعه الثانيه، قاهره، مكتبه القاهره، ص ۲۰۱؛ [۳] سبط ابن الجوزى، تذكره الخواص، منشورات المطبعه الحيدريه، ص ۳۳۷؛ [۴] طبرسى، احتجاج، المطبعه المرتضويه، ص ۱۷۶؛ [۵] شيخ طوسى، اختيار معرفه الرجال، دانشگاه مشهد، ص ۱۳۶ و ۱۳۷ 📕سیره پیشوایان، مهدی پیشوایی، موسسه امام صادق(ع)، چ ۲۶، ص ۳۱۰ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) @tabyinchannel