#پیوند_سقیفه_با_عاشورا
🤔#پرسش
❔بارها شنیده ایم که مبلغین #گرامی می گویند جریان عاشورا و کربلا از سقیفه برخاست ❗️مگر چه پیوندی بین سقیفه و کربلا است که این قدر روی آن مانور داده می شود ❕❕
💠#پاسخ💠
👌ديد جريان شناسانه در حوادث، ريشه حادثه عاشورا را در انحراف نخستين در رهبرى #حكومت مى بيند كه در «سقيفه بنى ساعده» اتفاق افتاد. اگر جمعى از امّت پيامبر، نيم قرن پس از شهادت رسول اللّه در كربلا فرزند رسول اللّه را شهيد كردند، زمينه آن در حوادث گذشته و غصب خلافت و تصدّى آل ابو سفيان نسبت به حكومت اسلامى و كنار زدن ائمه از ولايت و رهبرى بود. از اين رو در زيارت عاشورا كسانى لعن مى شوند كه آغازگر ظلم بر اهل بيت پيامبر و بنيانگذار ستم به ذريّه رسول خدا بودند، و نيز #كسانى كه به آن ستم نخست راضى شدند، همكارى يا سكوت كردند و زمينه ساز آن بودند، تا آنجا كه براى جنگ با عترت پيامبر، تمكين كردند: «لعن اللّه امّة اسّست اساس الظلم و الجور عليكم اهل البيت و لعن اللّه امّة دفعتكم عن مقامكم و ازالتكم عن مراتبكم الّتى رتّبكم اللّه فيها و لعن اللّه امّة قتلتكم و لعن اللّه الممهّدين لهم بالتّمكين من قتالكم ...».
❕در ماجراى كربلا، همه آنان كه از آغاز، اهل بيت را از #صحنه اجتماعى و سياسى امّت كنار زدند و بر غصب حكومت اسلامى توطئه كردند، تا آنان كه بر كشتن او گرد آمدند و همراهى و متابعت كردند، شريكند. اين نكته در جاى ديگر زيارت عاشورا مطرح است ؛
«اللّهمّ العن اوّل ظالم ظلم حقّ محمّد و آل محمّد و آخر تابع له على ذلك، اللّهم العن العصابة الّتي جاهدت الحسين و شايعت و بايعت و تابعت على قتله، اللّهم العنهم جميعا».
🔸توطئه سقيفه، تلاشى از سوى شرك شكست خورده در جبهه هاى بدر و احد و حنين بود، تا دوباره به سيادت #جاهلى خود برسند و سفيانيان كوشيدند انتقام كشته هاى خود را از آل پيامبر، از طريق سلطه يافتن بر خلافت و تار و مار كردن بنى هاشم و عترت رسول بگيرند. طرح شورا و بيعت ساختگى سقيفه، ظاهرى فريبنده براى اعمال آن سياست بود.
🔸هواداران سقيفه، در سپاه كوفه بودند. امام حسين روز #عاشورا با بدن مجروح، آنان را «شيعيان آل ابى سفيان» خطاب كرد كه نه دين داشتند، نه حرّيت.
📚لهوف ص 71
❕ ابن زياد وقتى با سر بريده حسين در طشت #طلايى رو به رو شد، با چوبى كه در دست داشت بر لبهاى آن سر مطهّر مى زد و مى گفت ؛ « امروز انتقام روز بدر است »
📚بحار الانوار ج45 ص 154
👌 يزيد بن معاويه نيز پس از كشتن امام و سرمستى از پيروزى بر آن حضرت، در پيش چشم فرزندان او كه به اسارت در كاخ او برده شده بودند، آرزو كرد كه كاش نياكان كشته شده اش در بدر، #زنده بودند و به يزيد مى گفتند دستت درد نكند. كشتن حسين و يارانش را در مقابل كشته هاى بدر دانست، منكر وحى و نزول جبرئيل شد و گفت اگر از آل احمد انتقام نگيرم، از نسل خندف نيستم ...
📚همان ص 167_ البدایه والنهایه ج 8 ص 192
👌حضرت زينب با خطاب «يا بن الطلقاء» به يزيد، اشاره به نيكان مشرك او كرد، كه در فتح مكّه، پيامبر آزادشان كرد، امام #سجاد نيز به يزيد گفت: جدّ من على بن ابى طالب، در جنگ بدر و احد و احزاب، پرچمدار رسول اللّه بود، امّا پدر و جدّ تو، پرچمدار كفّار بودند.
📚بحار الانوار ج 45 ص 135
🔸كربلا، صحنه تجديد كينه هاى مشركان و منافقان بر ضدّ آل اللّه بود و همان قدرت سياسى را كه ميراث رسول خدا بود و #غاصبانه به دست دشمن افتاد، بر ضدّ عترت رسول به كار گرفتند و اين از شگفتيهاى تاريخ است! سيد الشهدا در خطابه خويش در عاشورا به سپاه كوفه چنين فرمود ؛ « شمشيرى را كه ما به دستتان داديم، عليه ما تيز كرديد و به روى ما شمشير كشيديد و آتشى را كه بر دشمنان شما و ما افروخته بوديم، بر خود ما افروختيد و با دشمنان خدا بر ضدّ اولياء اللّه همدست شديد »
📚مقتل الحسین خوارزمی ج 2 ص 6_ مناقب ج 4 ص 110
🔸 اگر واقعه شوم سقيفه نبود، هرگز #جنايتهاى بعدى كه اوج آن در عاشورا بود، پيش نمى آمد و مسير تاريخ اسلام و شيعه به گونه ديگرى بود.
@tabyinchannel
#کانال_تبیین #کانالی_متفاوت_برای_ارائه_ی_اندیشه_ها #رصد_بهترین_تحلیل_های_روز
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨
✨
⭕️علت مصونيت امام سجاد عليه السلام در واقعه عاشورا
🔹 #امامعلیبنحسين (ع) ملقب به #سجاد و #زين_العابدين، تنها بازمانده از فرزندان امام حسين (ع) بود که همراه اسرای اهل بيت به کوفه و شام برده شد و پس از حدود يک ماه اسيری به دستور يزيد - برای جلب افکار عمومی - محترمانه به مدينه روانه گرديد. [۱] پس از آن در مدينه، فضا مناسب هيچ کار سياسی يا تحرک اجتماعی سالم نبود، بنابر اين #امام_سجاد (ع) در سنگر دعا نشست و به عنوان سيد ساجدين و زينت عابدين به مبارزه فرهنگی و نشر معارف بلند دينی در قالب دعا و مناجات پرداخت، تا ضمن حفظ جامعه اسلامی، دوستان و شيعيان خود، به سوی اهداف مقدس خويش حرکت کنند. اکنون #صحيفه_سجاديه به عنوان قرآن صاعد و زبور آل محمّد (ص) كه مشتمل بر ۵۷ دعاست، ثمره فعاليت های ۳۵ ساله حضرت در دوران امامتشان می باشد. آن حضرت سال ۹۵ ه.ق. در مدينه در سن ۵۷ سالگی با زهر کين مسموم و به شهادت رسید. [۲]
🔹در #کربلا اگر چه به کسی رحم نمی کردند و از کودک شش ماهه همچون حضرت علی اصغر (ع)، تا پيرمرد صحابی پيامبر (ص)، مانند حبيب بن مظاهر را بی درنگ به شهادت می رساندند، و حتی شخص امام حسين (ع) را نيز با آن وضع بسيار فجيع به شهادت رساندند، اما اينکه نتوانستند #امام_سجاد (ع) را به شهادت برسانند به شرايط عصر عاشورا مربوط است. در حقيقت حرامیان چند بار قصد کشتن ايشان را داشتند، ولی اين اتفاق واقع نشد. #امام_سجاد (ع) در کربلا به شدت بيمار شد، به طوری که توانايى حمل اسلحه و جنگ نداشت، بنابر اين نتوانست پيشاپيش پدر بزرگوارش به جهاد رفته و به شهادت برسد.
🔹بنابر اين تا قبل از شهادت امام حسين (ع) دشمن بر خيمه ها مسلط نشده بود و دست پليدش به امام (ع) نرسيد تا حضرت را به شهادت برساند. پس از شهادت امام حسين (ع) سپاهيان برای غارت اموال فرزندان پيامبر (ص) به سوى خيمه ها شتافتند، به طوری که حتی چادر از سر زن ها می ربودند. دختران پيامبر (ص) از خيام حرم بيرون آمدند و صدا به گريه بلند نمودند. [۳] سيد بن طاووس روايت می کند که به خدا قسم زينب (س) از گريه خود هر دوست و دشمنى را به گريه افکند. [۴] آنگاه اهل حرم را به اسارت گرفتند و #امام_سجاد (ع) در حالی که بيماری، او را ضعيف و رنجور کرده بود نیز در ميان اسيران بود. [۵] #ادامه👇
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨
✨
⭕️در روايات چگونه اهميت و فضيلت «ركوع و سجود» بيان شده است؟
🔹#امام_صادق (عليه السلام) فرمود: «عَلَيكُم بِطُولِ الرُّكوُع و السُّجُودِ فَاِنَّ اَحَدَكُم اِذَا اَطَالَ الرُّكُوعَ وَ السُّجُودَ هَتَفَ اِبْلِيسُ مِنْ خَلْفِهِ فَقَالَ يَا وَيلَه اَطَاعَ وَ عَصَيْتُ وَ سَجَدَ وَ اَبَيْتُ» [۱] (بر شما باد به طولانى كردن #ركوع و #سجود، زيرا وقتى كه يكى از شما ركوع و سجده خود را طولانى كند، #ابليس ندا دهد از پشت سر او، واى بر من، #اطاعت كرد و عصيان كردم، #سجده كرد و إبا نمودم). #امام_باقر (عليه السلام) نيز فرمود: «مَن اَتَمَّ رُكُوعَه لَم يَدْخُلْهُ وَحْشَةُ الْقَبْرِ» [۲] (كسى كه #ركوع خود را تماماً به جاى آورد و حق آن را ادا كند، #وحشت_قبر به او راه پيدا نكند).
🔹بيش از همه #شيطان به مسئله #سجده حساس است، زيرا او به وسيله همين #سجده رانده شد؛ و در روايتى از اميرمؤمنان #امام_على (عليه السلام) آمده كه #سجده را طولانى كنيد كه عملى سنگين تر بر #ابليس نيست كه ببيند انسانى در سجده است، زيرا او امر به #سجده شد و عصيان كرد. [۳] چنان كه در روايات آمده طولانى كردن سجده از #آئين_ائمه و #سنّتتوبهكنندگان است و #سجده، گناهان را مى ريزد، چنان كه باد، برگ درختان را؛ #سجده نهايت مرتبه عبادت فرزندان آدم است. [۴]
🔹در روايتى چنين آمده: «اَقْرَبُ مايَكُونُ الْعَبْدُ اِلَى اللّهِ وَ هُوَ سَاجِدٌ» [۵] (نزديكترين حالت بنده به خدا وقتى است كه به #سجده مى رود). خاندانى كه ما را امر به طول #سجده كرده اند، خود به قدرى در #سجده فرو مى رفتند كه پيشانى و زانوهاى آنها پينه مى بست. #امام_باقر (عليه السلام) مى فرمايد: «در #مواضعسجدهپدرم آثار سجده و برآمدگى و تورم نمايان بود و هر سال دو مرتبه آنها را قيچى مى كرد، در هر مرتبه پنج ثَفِنات بود و او صاحب ثفنات ناميده مى شد». [۶]
🔹در جاى ديگر #امام_باقر (عليه السلام) فرمود: «پدرم هرگاه نعمتى ذكر مى شد، یا آيه اى كه در آن سجده بود قرائت مى گرديد، يا خداوند دفع بلا و كيد از او مى كرد، يا از نمازش فارغ مى شد، يا اصلاح بين دو نفر مى كرد، در همه اينها #سجده مى كرد و اثر سجود در تمام مواضع سجده اش نمايان بود؛ و از اين رو او را #سجّاد مى ناميدند». [۷] #امام_سجاد (عليه السلام) گاهى در بيابان به #سجده مى رفت و هزار مرتبه مى فرمود: «لَا إِلَهَ إِلَّا اللهُ حَقّاً حَقّاً لَا إِلَهَ إِلَّا اللهُ تَعَبُّداً وَ رِقّاً لَا إِلَهَ إِلَّا اللهُ إِيمَاناً وَ تَصْدِيقاً وَ صِدْقا». [۸]
🔹اينها در مورد #سجده_جسمانى بود؛ البته سجده كامل، ضميمه شدن «سجده جسمانى» با «سجده نفسانى» است. در روايتى از #امام_على (عليه السلام) آمده: «#سجود_جسمانى قرار دادن #اعضاء_هفتگانه با خشوع قلب و اخلاص بر زمين است، ولى #سجود_نفسانى، فراغت و دورى #قلب از امور فانى و روى آوردن با آخرين همّت به سوى #امور_باقى و كندن لباس كبر و خودپسندى و قطع #علایق_دنيوى و مزّين شدن به #اخلاق_نبوى (صلى الله عليه وآله) است». [۹]
پی نوشتها؛
[۱] مستدرك سفينه البحار، نمازى شاهرودى، جامعه مدرسين، چ ۱، ج ۴، ص ۱۸۹. [۲] همان. [۳] بحارالأنوار، دار إحياء التراث العربى، چ ۲، ج ۶۵، ص ۲۶۵. [۴] مستدرك سفينه البحار، همان، ص ۴۷۴. [۵] همان. [۶] بحارالأنوار، همان، ج ۴۶، ص ۶، باب ۱. [۷] همان. [۸] بحارالأنوار، همان، ج ۸۲، ص ۱۶۶، باب ۲۹. [۹] غررالحكم و دررالكلم، تميمى آمدى، دار الكتاب الإسلامی، چ ۲، ص ۱۲۸ و ۱۲۹، شماره ۲۲۳۴ و ۲۲۳۵
📕اخلاق اسلامى در نهج البلاغه، مكارم شيرازى، ناصر، تهيه و تنظيم: اكبر خادم الذاكرين، نسل جوان، قم، ۱۳۸۵ش، چ اول، ج ۲، ص ۱۲
منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت)
@tabyinchannel
#انتشاربدونلینکجایزنمیباشد