🔰 استغفار درمان تمام دردها ❇️ پيامبراڪرم صلی‌الله‌عليه‌وآله 💝أ لاَ أُنَبِّئُكُمْ بِدَائِكُمْ مِنْ دَوَائِكُم 💝دَاؤُكُمُ اَلذُّنُوبُ وَ دَوَاؤُكُمُ اَلاِسْتِغْفَارُ. 🌹آیا درد و درمان شما را به شما خبر ندهم؟ 🌹درد شما گناهان ، و دوا و درمانتان استغفار است. 📚مستدرک‌الوسائل، ج۱۲، ص۱۲۳📚 🍃‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌🌻🍃🌸🍃🌻🍃

✍ آیت‌الله بهجت (ره): بابا! بترس برای دین، بترس برای خدا، افسار خودت را نده به کسی که نمی‌شناسی او را. معیت نکن، کاملاً دور خودت را حفظ کن❗ 📚به سوی محبوب، ص١٠٨ و ١٠٩

بزرگترین اشتباه .. حرص خوردن واسه دنیاییه که معلوم نیست فردا هستی یا نه...

حضرت استاد فاطمی نیا(ره): بدترین سخن این است که دعا کردم و نشد! زیارت رفتم و نشد! این نشدها شیطانی است! هیچ دعا کننده‌ای دست خالی بر نمیگردد... اگر به صلاح باشد همان را واگر به صلاحش نباشد بهتر از آن را میدهند... #حواست_باشه 💠❇️💠❇️💠❇️💠❇️💠

صلوات خاصه امام رضا (ع) اَللّٰهُمَّ صَلِّ عَلیٰ عَلِیِّ بْنِ مُوسَی الرِّضَا الْمُرتَضَی ، اَلْاِمامِ التَّقِیِّ النَّقِیِّ ، وَ حُجَّتِکَ عَلیٰ مَنْ فَوْقَ الْاَرضِ وَ مَنْ تَحتَ الثَّریٰ ، اَلصِّدّیٖق الشَّهیدِ ، صَلوٰةً کَثیٖرَةً تٰآمَّةً ، زٰاکِیَةً مُتَوٰاصِلَةً ، مُتَوٰاتِرَةً مُتَرٰادِفَةً ، کَأَفْضَلِ مٰا صَلَّیْتَ عَلیٰ اَحَدٍ مِنْ اَوْلِیٰائِکَ الّلهُمَّ صَلِّ عَلے مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد وَعَجِّل فَرَجَهُم🌸🍃

امام علی علیه السلام: « مَن ساءَ خُلُقُهُ ضاقَ رِزقُهُ؛ آن كه اخلاقش بد باشد، روزى اش تنگ مى شود.» غرر الحكم، ح ۸۰۲۳ #حدیث_روز #دهه_فجر

🌱 امیرالمؤمنین عـلـے عليه السلام الثَّناءُ بأكثَرَ مِن الاستِحقاقِ مَلَقٌ، و التَّقصيرُ عنِ الاستِحقاقِ عِيٌّ أو حَسَدٌ. ستودن بيش از استحقاق (كسى) چاپلوسى است و ستودن كمتر از استحقاق، (ناشى از) ناتوانى در سخن يا حسادت است. 📚 نهج البلاغة، حکمت ٣۴٧

#حدیث_روز 🌸 امام جواد (عليه السلام) : مَنْ عَمِلَ عَلى غَيْرِ عِلْمٍ ما يُفْسِدُ اَكْثَرَ مِمّا يُصْلِحْ هر كس بدون آگاهى كار كند، بيش از آنكه درست كند، خراب مى كند. 📚 بحارالانوار، ج۷۸، ص۳۴۶