از پا درآوردند شما را، اما بی خبر بودند جان تازه می بخشد شهادت...✨ ۲۶آبان ماه سالگردشهــادت‌شهید‌مدافع‌امنیت شهید‌دانیــال‌رضا‌زاده‌ و‌شهید‌حسین‌زینال‌زاده... #شهید_دانیال_رضازاده

✨🌙 ꞋꞌꞋ └─────────────╮ بـہ‌نـامــ‌آنڪہ‌‌عـشق‌‌ࢪا‌آفࢪیـد♥️! ' 📓🖇رمـان "در‌ڪَُذر زمـان"♥️ ✍🏻به قلم : "بــانو مࢪضـیہ یـڪَانـہ" 🖇ژانر:عاشقانہ_مذهبۍ❤☺ 🖋عاشقانه ای متفاوت و زیبا... #پیشنهاد_مطالعہ ✨🌙 ꞋꞌꞋ └─────────────╮

⏳》#در‌ڪَُذر‌زمـان 📜》#ورق_1 ✨🌙 ꞋꞌꞋ └─────────────╮ ﷽ همه چیز از یک مسافرت ساده شروع شد . مسافرتی که گرچه یک مسافرت عادی بود اما برای من یادآور خاطرات کودکی ام بود . من مستانه تاجدار بودم . پدرم ، جناب ارجمند تاجدار پسر بزرگ خانم جانم بود . اصالت پدرم برای فیروزکوه بود و خانم جان من همان جا خانه داشت . خانه ای که پر بود از عطر درختان سیب سرخ ، عطر بهار نارنج ، و عطر شکوفه های یاس و پر از پیچک های رونده ای که سرتاسر دیوار خانه ی خانم جان را گرفته بود . آخرین باری که خانه ی خانم جان را دیده بودم ، کلاس هفتم یا همان راهنمایی بودم . دختری پر شر و شور که مهیار پسر عمه ام را عاصی کرده بود . یادش بخیر ... عمه افروز خیلی از دستم حرص می خورد . مدام روی ایوان بزرگ خانم جان می ایستاد و فریاد می کشید : ـ مستانه ... دختر گیس بریده .... پدر جدم در اومد بابا ... ول کن بچه ام رو کشتی . اما من گوشم بدهکار نبود . تک فرزند بودم و همبازی جز مهیار نداشتم . از آن جایی که خانه ی ما نزدیک خانه ی خانم جان بود و عمه هر هفته لااقل پنجشنبه و جمعه به خانم جان سر می زد ، در نتیجه من تلافی پنج روز تنهایی ام را سر مهیار بیچاره خالی می کردم . مهیار از من پنج سالی بزرگ تر بود و از همان روزهایی که محرم و نامحرم برایم معنا نداشت با او همبازی شدم . ✍️》بـہ‌قـلم: "بـانـو مـࢪضـیہ یـگـانہ" #ڪپۍ‌‌ممنـوع‹امـانت‌داࢪبـاشـیم› ✨🌙 ꞋꞌꞋ └─────────────╮ چشمــ هایش شروعـ واقــعـه بـــود

⏳》#در‌ڪَُذر‌زمـان 📜》#ورق_2 ✨🌙 ꞋꞌꞋ └─────────────╮ تا کلاس اول دبستان که مشکلی نبود . اما همین که به سن تکلیف رسیدم ، مادر و پدرم مدام توی گوشم می خواندند که : ـ مستانه خانم ... بزرگ شدی ، خانم شدی .... مبادا سر به سر مهیار بذاری ... مبادا باهاش شوخی کنی ، مبادا با آفتابه دستشویی بیافتی دنبالش و آب بریزی روش . وای آفتابه گفتم و چه خاطراتی که دوباره عطرشان در سرم زنده نشد ! خانم جان یک حوض نقلی وسط حیاطش پر می کردم و می افتادم دنبال مهیار ، تا آخرین قطره ی آب آفتابه دنبالش می دویدم و تمام لباس هایش را خیس می کردم . او هم فقط می خندید . تک پسر بود و همیشه به من می گفت دوست دارد خواهر داشته باشد اما نداشت . شاید همین تک بودن ما بود که باعث می شد من و مهیار اینقدر به هم وابسته شویم . آنقدر که وقتی به سن تکلیف رسیدم ، از اینکه باید روسری سر می کردم جلوی مهیار و دیگر نمی توانستم مثل قبل با او همبازی شوم ، یه دل سیر گریه کردم . هنوز یادم هست همان روز هایی که مادر با هزار حرف و حدیث روسری گل دار صورتی ام را سرم کرد و گفت : ـ مستانه جان ... دور و بر مهیار نچرخ دخترم ، بزرگ شدی ، مهیار هم بزرگ شده ... باشه ؟ ✍️》بـہ‌قـلم: "بـانـو مـࢪضـیہ یـگـانہ" #ڪپۍ‌‌ممنـوع‹امـانت‌داࢪبـاشـیم› ✨🌙 ꞋꞌꞋ └─────────────╮ من‍ــ به امیـد وفـاى تـو به دام افـتـادم ورنـه با سـلسـلـه زلـف چه کـار است مـرا؟

ناشکری، اجل معلق میاره مرگ ناگهانی زودهنگام..

‹‌بسـم‌اللّٰه‌الرحمـٰن‌الرحیـم🖐🏻🌿!'›

ای کہ‌ از ما انتظاری بیش‌ از این‌ داری ســلام..🖐🏻 السلام‌علیک‌یا‌حجة‌اللهـ‌فی‌أرضه♥️

من بالای آسمان این شهر خدایی دیده‌ام که هر ناممکنی را ممکن می‌سازد . فقط کافیست زمانش برسد : )📼'🌱'