🕊 تفسیر آیه ۸ سوره منافقون 🕊 🍃 يَقُولُونَ لَئِن رَّجَعْنَا إِلَي الْمَدِينَةِ لَيُخْرِجَنَّ الْأَعَزُّ مِنْهَا الْأَذَلَّ وَلِلَّهِ الْعِزَّةُ وَلِرَسُولِهِ وَلِلْمُؤْمِنِينَ وَلَكِنَّ الْمُنَافِقِينَ لَا يَعْلَمُونَ🍃 ترجمه : 🍃 مى گويند: «اگر (از اين سفر جنگى) به مدينه بازگرديم، عزيزترين افراد، ذليل ترين مردم را بيرون خواهد كرد»، در حالى كه عزّت و اقتدار مخصوص خدا و پيامبرش و مؤمنان است، ولى منافقان نمى دانند.🍃 در تفاسير، براى آيات پنجم تا هشتم سوره منافقون، شأن نزول مفصّلى آمده است كه آن را به طور خلاصه نقل مى كنيم: بعد از جنگ بنى المصطلق كه در سال ششم هجرى اتّفاق افتاد، هنگام بازگشت به مدينه، ميان دو نفر از مسلمانان كه يكى از مهاجران و ديگرى از انصار بود، بر سر آب گيرى از چاه نزاع شد و هر يك براى غلبه بر ديگرى از دوستان خود كمك خواست. عبداللّه بن اُبَى كه سر كرده منافقان بود به كمك مرد انصارى شتافت و گفت: ما مهاجران را مسكن و مال داديم، ولى حالا در برابر ما مى ايستند. اگر به مدينه برگرديم، عزيزان، ذليل ها را بيرون خواهند كرد. زيدبن ارقم كه جوانى نورسته بود، اين گفته را به پيامبر گزارش داد. حضرت، عبداللّه بن اُبَى را احضار كرد ولى او انكار نمود. انصار گفتند: چرا به خاطر گزارش يك نوجوان، بزرگ ما، عبداللّه توبيخ شود؟ پيامبر فرمان حركت داد و اجازه دستور استراحت نداد تا مردم فرصت و فراغتى براى ادامه حرف ها نداشته باشند، هنگامى كه به مدينه رسيدند فرزند عبداللّه بن اُبَىّ كه از مؤمنان واقعى بود، راه را بر پدر بست و گفت: آيا تو عزيزترين مدينه اى و مى خواهى پيامبر را خارج كنى؟ هرگز نمى گذارم وارد شوى، مگر آنكه پيامبر اكرم اجازه دهد. مسئله را به پيامبر گزارش دادند و حضرت اجازه ورود او را به مدينه داد، عبداللّه كه خود را عزيز مى پنداشت، ذليل شد و از شدت خجالت در خانه ماند تا آنكه مرد و هرگاه به او گفته مى شد بيا نزد پيامبر برويم و عذرخواهى كن، او سرپيچى مى كرد. امام صادق (عليه السلام) فرمود: خداوند امور مسلمانان را به خودشان واگذارده ولى اجازه ذليل كردن خود را به آنان نداده است: «و لم يفوّض اليه ان يكون ذليلاً»، سپس آيه «وللّه العزّة و لرسوله و للمؤمنين» را تلاوت فرمود. در حديث مى خوانيم كه پرسيدند: چگونه مؤمن خود را ذليل مى كند؟ امام صادق (عليه السلام) فرمود: «يتعرّض لما لايطيق» و «يدخل فيما يعتذر منه» در كارى كه توان انجامش را ندارد و از انجامش معذور است وارد مى شود. در عبارت «وللّه العزّة»، چون «للّه» مقدم بر «العزّة» شده است، انحصار استفاده مى شود، يعنى عزّت واقعى مخصوص خداست. عزّت خداوند، ذاتى اوست و عزّت پيامبر، به دليل عنايات ويژه خداوند به او و عزّت مؤمنان، به خاطر وعده الهى بر نصرت و پيروزى نهايى آنان است. 📌 پیام ها 🌿 منافقان، در صدد براندازى حكومت اسلامى هستند. «ليخرجنّ الاعزّ منها الاذلّ» 🌿 منافقان، خود را عزيز و پيامبر و مؤمنان را ذليل مى دانند. «ليخرجنّ الاعزّ منها الاذلّ» 🌿 خداوند، پيروزى و عزّت مؤمنان را به شرط مؤمن ماندن تضمين كرده است. «وللّه العزة و لرسوله و...» 🌿 عزّت، در انحصار خدا، پيامبر و مؤمنان است. «وللّه العزّة و لرسوله و للمؤمنين» 🌿 به ياوه سرايى دشمن پاسخ دهيد و به كسانى كه خود را عزيزترين مردم و پيامبر را ذليل ترين مى پندارند بگوييد: «وللّه العزّة و لرسوله و للمؤمنين» 🌿 منافقان از شناخت حقايق عاجزند. نه قدرت درك اين مطلب را دارند كه خداوند در برابر تحريم اقتصادى، مؤمنان را روزى مى دهد: «لايفقهون» و نه اينكه عزّت حقيقى از آنِ اهل ايمان است. «لايعلمون» 🕊️🍃🕊️🍃🕊️ https://eitaa.com/tafsir_audio_Quran_1402 https://ble.ir/tafsir_audio_quran_1402