لطفا در ایتا مطلب را دنبال کنید
مشاهده در پیام رسان ایتا
🕊 تفسیر آیه ۲۶ سوره حدید 🕊
🍃 وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا نُوحاً وَإِبْرَاهِيمَ وَجَعَلْنَا فِي ذُرِّيَّتِهِمَا النُّبُوَّةَ وَالْكِتَابَ فَمِنْهُم مُّهْتَدٍ وَكَثِيرٌ مِّنْهُمْ فَاسِقُونَ🍃
ترجمه :
🍃 و همانا نوح و ابراهيم را فرستاديم و در نسل و خاندان آنان نبوّت و كتاب را قرار داديم، پس بعضى از آنان هدايت يافتند، ولى بسيارى از آنان فاسق اند.🍃
در آيه قبل، سخن از فرستادن انبيا به طور كلى بود. در اين آيه دو نمونه از الگوها را كه سر سلسله پيامبران بعد از خود هستند، بيان مى كند.
خداوند، امامت را نيز در نسل و ذريّه پيامبر اسلام قرار داد و اين به معناى آن نيست كه نظام نبوّت يا امامت، همانند نظام پادشاهى موروثى است، بلكه به معناى آن است كه طهارت باطن و توان و استعداد لازم، به فرزندان و نسل منتقل مى شود و در صورتى كه ديگر شرايط فراهم باشد، او به مقام نبوّت يا امامت مى رسد. لذا هنگامى كه حضرت ابراهيم مقام امامت را براى فرزندانش طلب كرد و فرمود: «و من ذرّيتى» خداوند پاسخ داد:
«لا ينال عهدى الظالمين» عهد امامت من به نااهلان از نسل تو نمى رسد. پس معيار اصلى براى انتصاب پيامبر يا امام، اهليّت و صلاحيّت است، نه وراثت.
📌 پیام ها
🌿 در ياد كردن بزرگان، پيشتازان را مقدّم بداريد. «نوحاً و ابراهيم»
🌿 مقام نبوّت، به انتصاب الهى است نه انتخاب مردم. «جعلنا فى ذرّيتهما النّبوّة»
🌿 پذيرش يا عدم پذيرش دعوت انبيا، همواره بوده است. «فمنهم مهتد و كثير...»
🌿 در امور اعتقادى و اخلاقى، اكثريّت، نشانه حقانيّت نيست. «كثير منهم فاسقون»
🌿 از نسل و ذريّه پاكان بودن، دليل پاكى نيست. «كثير منهم فاسقون»
🕊️🍃🕊️🍃🕊️
https://eitaa.com/tafsir_audio_Quran_1402
https://ble.ir/tafsir_audio_quran_1402
لطفا در ایتا مطلب را دنبال کنید
مشاهده در پیام رسان ایتا
🕊 تفسیر آیه ۲۷ سوره حدید 🕊
🍃 ثُمَّ قَفَّيْنَا عَلَي آثَارِهِم بِرُسُلِنَا وَقَفَّيْنَا بِعِيسَي ابْنِ مَرْيَمَ وَآتَيْنَاهُ الْإِنجِيلَ وَجَعَلْنَا فِي قُلُوبِ الَّذِينَ اتَّبَعُوهُ رَأْفَةً وَرَحْمَةً وَرَهْبَانِيَّةً ابْتَدَعُوهَا مَا كَتَبْنَاهَا عَلَيْهِمْ إِلَّا ابْتِغَاء رِضْوَانِ اللَّهِ فَمَا رَعَوْهَا حَقَّ رِعَايَتِهَا فَآتَيْنَا الَّذِينَ آمَنُوا مِنْهُمْ أَجْرَهُمْ وَكَثِيرٌ مِّنْهُمْ فَاسِقُونَ🍃
ترجمه :
🍃 سپس به دنبال آنان، پيامبران خود را پى در پى آورديم و عيسى پسر مريم را در پى آنان آورديم و به او(كتاب آسمانى) انجيل داديم و در دل كسانى كه او را پيروى كردند، رأفت و رحمت قرار داديم و (اما) ترك دنيايى كه از پيش خود در آوردند، ما آن را بر آنان مقرّر نكرده بوديم، مگر (آن كه) به قصد جلب خشنودى خداوند (انجام دهند) ولى آن گونه كه بايد حقّ آن را مراعات نكردند. پس به كسانى از آنان كه ايمان آورده بودند، پاداش داديم، ولى بسيارى از آنان فاسق و نافرمان بودند🍃
«رهبانيت»، از «رهبت» به معناى خوف و خشيت است. به كسانى كه به انگيزه خشيت از خداوند، از مردم كناره مى گيرند و به عبادت خدا مى پردازند، رُهبان گفته مى شود.
گرچه رهبانيّت را خدا بر پيروان حضرت عيسى(علیه السلام) واجب نكرده بود و خودشان براى رضاى خدا آن را بر خود لازم كرده بودند، ولى حق آن را به جاى نياوردند و حدود آن را مراعات نكردند، نظير نماز و روزه مستحبّى كه اگر انسان با نذر بر خود لازم كرد بايد آن را تمام كند.
ممكن است معناى آيه اين باشد كه ياران مسيح از پيش خود به سراغ رهبانيّت رفتند و ما آن را بر آنان واجب نكرديم، ولى اگر حدود آن را مراعات مى كردند، مورد رضايتِ ما بود. چنانكه اصحاب كهف، براى حفظ دين خود، از مردم دورى گزيدند و غارنشين شدند.
«بدعت» به معناى نوآورى است. در امور علمى و صنعتى، ابداع و اختراع، امرى پسنديده است ولى در امور دينى كه پايه ى آن قوانين الهى است، وارد كردن هرگونه عقيده و سليقه شخصى، بدعت محسوب شده و قابل پذيرش نيست.
خداوند خواهان كار كامل است، لذا از كسانى كه حقّ كارى را ادا نمى كنند، مذمّت مى كند و مى فرمايد:«فما رعوها حقّ رعايتها» و در موارد ديگر مؤمنان را به رعايت حقّ تقوا و جهاد سفارش كرده است. «اتّقوا اللّه حق تقاته» و «...حقّ جهاده»
رهبانيّت در اسلام
قرآن كريم، رهبانيّت و ترك دنيا را در آيات متعدّد رد كرده است، نظير:
«يا أيّها النّبىّ لِمَ تحرّم ما احلّ اللّه لك» اى پيامبر! چرا آنچه را خداوند براى تو حلال كرده، بر خود حرام مى كنى؟
«قل مَن حرّم زينة اللّه التى اخرج لعباده و الطيبات من الرزق» بگو: چه كسى زينت هايى را كه خداوند براى بندگانش قرار داده و طيّبات را حرام كرده است؟
«يا أيّها الّذين آمنوا لاتحرّموا طيّبات ما احلّ اللّه لكم» اى مؤمنان، طيّباتى را كه خداوند براى شما حلال نموده، حرام نكنيد.
در تاريخ آمده است كه جمعى از مسلمانان سوگند خوردند با همسران خود آميزش نكنند، روزه دائمى بگيرند و شب ها بيدار باشند، پيامبر همه را در مسجد احضار كرد و فرمود: من نكاح مى كنم و شب ها مى خوابم، هر كس از سنّت من پيروى نكند از من نيست.
فرزند عثمان بن مظعون از دنيا رفت، پدرش در خانه منزوى شد. پيامبر او را احضار كرد و فرمود: «لم يكتب علينا الرهبانيّة انّما رهبانيّة أمّتى الجهاد فى سبيل اللّه» خداوند بر ما رهبانيّت ننوشته است. رهبانيّتِ امّت من، جهاد در راه خداست.
امام على (عليه السلام) براى عيادت علاء بن زياد وارد منزل او شد. او منزلى وسيع داشت. حضرت به او فرمود: تو در آخرت به اين منزل محتاج ترى، بايد در اين منزل بزرگ صله رحم، مهماندارى و... انجام دهى تا با آن آخرت را كسب كنى، علاء گفت: امّا برادرم عاصم دنيا را ترك كرده است، حضرت او را احضار كرد و فرمود: «يا عدىّ نفسه لقد استهام بك الخبيث اما رحمت اهلك و وُلدك اترى اللّه احلّ لك الطيّبات و هو يكره ان تأخذها» اى دشمن نفس، شيطان تو را فريب داده است. چرا به خانواده و فرزندانت رحم نمى كنى. آيا نمى بينى كه خداوند طيّبات را براى تو حلال كرده و كراهت دارد كه آن را رها كنى؟ عاصم گفت: پس چرا غذا و لباس شما، اين چنين است، حضرت (عليه السلام) فرمود: «انّى لست كأنتَ اَنّ اللّه تعالى فرض على ائمّة الحق أن يقدّروا انفسهم بضعفة الناس» حساب من از شما جداست. خداوند از حاكمان خواسته است كه در سطح ضعفاى جامعه زندگى كنند، البته شرايط هر زمانى نيز متفاوت است، گاهى فضاى زندگى و فرهنگ مردم به گونه اى است كه بايد مراعات كرد، همانگونه كه سفارش شده، در تشييع جنازه خنده نكنيد يا امام دستور داد، اگر وضع گندم كم ياب است خوراك ما نبايد از گندم باشد يا سفارش شده اگر در جامعه فساد رواج دارد حسن ظن كار صحيحى نيست، به هر حال شرايط مخاطب و زمان متفاوت است و لذا در تارخ نسبت به حضرت رضا(عليه السلام) چنين مى خوانيم: گروهى از
صوفيّه به امام رضا(عليه السلام) گفتند: وضع لباس شما خوب است و امام بايد لباس و غذا و مركبش ساده باشد. حضرت فرمود: يوسف، پيامبر خدا بود، در حالى كه ديباج مى پوشيد و بر تخت تكيه مى زد. همانا آنچه از امام انتظار است، قسط و عدالت است. آنگاه اين آيه را تلاوت فرمود: «قل من حرّم زينة اللّه...».
گاهى پيامبر اكرم (صلى الله عليه وآله) بر بعضى زنان خود كه ژوليده بودند نهيب مى زد و مى فرمود: «مالى اراك شعثاء مرهاء سلتاء» چرا (در خانه) مويى ژوليده و نامرتب و بدون آرايش داريد.
از اين كه كلمه انجيل مفرد آمده مى فهميم كه فقط يك انجيل بر حضرت مسيح (علیه السلام) نازل شده است، پس اناجيل متعدّد امروز از كجا پيدا شده است؟
نشانه پيروانِ حضرت عيسى(علیه السلام) رأفت و رحمت است «اتّبعوه رأفة و رحمة» ولى نشانه ياران پيامبر اسلام (صلى الله عليه وآله) رحمت نسبت به خودى ها و شدت نسبت به معاندين است. «و الّذين معه اشداء على الكفار رحماء بينهم»
كلماتِ «رئوف» و «رحيم» ده بار در قرآن در كنار هم آمده است. «رئوف» به معناى دلسوزى براى رفع سختى و تلخى است و «رحيم» به معناى محبّت و رحمت بعد از رفع تلخى و سختى. رأفت در مورد دفع شرّ است و رحمت و مورد جلب خير.
📌 پیام ها
🌿 در طول تاريخ انبيا پى در پى آمده اند و جريان نبوّت يك امر مستمر بوده است. «قفّينا على آثارهم... قفّينا»
🌿 از افراد ويژه بايد تجليل ويژه كرد، نام بردن از نوح و ابراهيم و عيسى عليهم السلام در كنار عنوان كلّىِ «رسلنا، رسله» نشانه ى تجليل ويژه است. «قفّينا... برسلنا و قفّينا بعيسى بن مريم»
🌿 از صفات و ويژگى هاى خوب پيروان هريك از اديان و مكاتب، بايد ياد كرد. «جعلنا فى قلوب الّذين اتّبعوه رأفةً و رحمةً»
🌿 پيروى از پيامبران، زمينه دريافت صفاى دل و رأفت و رحمت است. «اتبعوه رأفةً و رحمةً»
🌿 هم بايد موانع صميميّت را برطرف كرد، «رأفة» و هم بايد عوامل محبّت را بوجود آورد. «رحمةً»
🌿 نوآورى هاى سليقه اى و بدعت در دين، مورد پذيرش خداوند نيست. «رهبانيّة ابتدعوها ما كتبناها عليهم»
🌿 بدعت، از آفات و آسيب هاى اديان آسمانى است. «رهبانيّة ابتدعوها»
🌿 چه بسا انگيزه هاى پاك و خالص كه چون در مسير شريعت الهى نبوده است، به خرافات و بدعت انجاميده است. «رهبانيّة ابتدعوها... ابتغاء رضوان اللّه»
🌿 كفر و فسق، قرين يكديگرند. (در مقابل ايمان، فسق قرار گرفته است، در حالى كه بايد، كفر مطرح مى شد.) «الّذين آمنوا... كثير منهم فاسقون»
🕊️🍃🕊️🍃🕊️
https://eitaa.com/tafsir_audio_Quran_1402
https://ble.ir/tafsir_audio_quran_1402