⛅️ دعایی که در زمان غیبت باید بسیار خوانده شود #خطر_واقعی_هلاکت_درآخرالزمان « در زمان غیبت به خواندن دعای « اللهم عرفنی نفسک ...» سفارش شده است، ظاهراً سری دارد». 📔 در روایتی از امام صادق آمده است که به زراره می‌فرماید: اگر آخرالزمان را درک کردی این دعا را بخوان:

تفسیر باطنی آیه ۱۰۷ سوره مبارکه صافات‌👇 🔮مقصود‌ باطنی آیه ذبح عظیم مصداقی خاص را ناظر است. تفسیر باطنی این آیه به امام حسین (ع) ارتباط می‌یاید. این تفسیر باطنی برخاسته از روایتی تفسیری نقل شده از امام‌ رضا‌ (ع) می‌باشد که در برخی کتاب‌های روایی و حدیثی معتبر شیعه مندرج است. از جمله شیخ صدوق در دو کتاب مهم و معتبر خود یعنی «عیون اخبارالرضا(ع)» و «خصال» این روایت را به‌ سند‌ کامل‌ نقل نمودند. متن روایت در‌ کتاب‌ «عیون‌ اخبارالرضا (ع)👇 🖤تفسیر باطنی آیه ۱۰۷ سوره مبارکه صافات‌👇 🖤هنگامى‌ که‌ حق‌تعالى‌ حضرت ابراهیم (ع) را امر فرمود که جاى فرزندش اسماعیل برّه که از‌ براى‌ او فرستاده بود قربانى کند ابراهیم (ع) از خداوند آرزو کرد که کاش فرزند خود اسماعیل را‌ به‌دست‌ خود در راه خدا قربانى می‌کردم و کاش مأمور نشده بودم به‌قربانى کردن‌ بره‌ جاى اسماعیل تا این‌که قلب من رجوع‌ کند‌ و قلب‌ پدرى شود که عزیزترین فرزندان خود را‌ به‌دست‌ خود در راه دوست قربانى کند و به این سبب درجه‏هاى او بلندتر شود‌ از‌ کسانى را که حق‌تعالى به‌ آن‌ها‌ ثواب عطا‌ فرموده‌ به‌جهت‌ نزول مصائب به آن‌ها حق‌تعالى وحى‌ به‌سوى‌ او فرستاد که اى ابراهیم! از مخلوق من کیست دوست‏تر به‌سوى تو؟ عرض‌ کرد‌ پروردگارا این همه مخلوق را که‌ آفریدى احدى را بیش‌ از‌ حبیب تو محمد مصطفى (ص) دوست‏تر‌ ندارم‌. حق‌تعالى به او وحى فرستاد که آیا او را بیش‌تر دوست می‌دارى یا‌ خود‌ را؟ عرض کرد بلکه او را‌. فرمود‌ فرزند‌ او را بیش‌تر‌ دوست‌ می‌دارى یا فرزند خودت‌ را؟ عرض‌ کرد بلکه فرزند او را. فرمود قربانى شدن فرزند او بر دست دشمنان او‌ از‌ روى ظلم بیشتر دل تو را‌ به‌ درد مى‏آورد‌ یا‌ قربانى‌ کردن فرزند خود را‌ بدست خود در اطاعت من؟ عرض کرد بلکه قربانى شدن فرزند او بر دست دشمنان او‌ بیش‌تر‌ دلم را به درد مى‌آورد. فرمود‌: اى‌ ابراهیم‌! طائفه‌ را‌ گمان برسد که‌ از‌ امت محمد (ص) باشند و بکشند فرزند او حسین را بعد از او به جور و ستم مانند آن‌که‌ بره‌ را‌ ذبح کنند یعنى قتل آن حضرت نزد‌ آن‌ها‌ عظمى‌ ندارد‌ و مستوجب‌ شوند‌ به این سبب سخط و غضب مرا پس فریاد و فغان ابراهیم (ع) بلند شد و دل او به درد آمد و شروع کرد به گریه کردن. پس خطاب از مصدر جلال‌ الهى رسید که اى ابراهیم! جزع و فغان تو را فداى فرزندت اسماعیل قرار دادم مثل آنکه اسماعیل را به دست خودت فدا کرده چون بر حسین (ع) و قتل‏ او گریه کردى‌ و واجب‌ گردانیدم از براى تو بلندترین درجات کسانى را که ثواب دادم به جهت مصائب و این است تفسیر قول حق‌تعالى که می‌فرماید: وَ فَدَیْناهُ بِذِبْحٍ عَظِیمٍ 📚ابن‌بابویه، ۱۳۷۸ق: ج۱: ۲۰۹ 🔴خاطر نشان می‌گردد این‌ تفسیر‌ باطنی علاوه بر منابع مذکور در کتاب‌های روایی و تفسیری همچون: تاویل الآیات الظاهره (حسینی استرآبادی،۱۴۰۹ق: ج۱: ۴۸۶)؛ تفسیر اثنی عشری (شاه عبدالعظیمی، ۱۳۸۴‌ق: ج۱۱‌: ۱۴۵)؛ تفسیر صافی (فیض کاشانی‌، ۱۴۱۵‌ق: ج۴: ۲۷۹) و... نیز این روایت از امام رضا (ع) نقل گردیده است

آیت الله علوی بروجردی در نقل تکان دهنده ای از علامه طباطبایی که خود شاهد آن بوده است، بیان می کند که مرحوم علامه در مجلس روضه ای وقتی روضه خوان شعری خاص از ایرج میراز را قرائت می کرده است از او می خواهد بیتی را تکرار کند و به شدت اشک می ریخته است که تا چهار بار این تکرار انجام می شود و سپس فرموده است: ای کاش ایرج میرزا آن شعر خاص یا یک بیت آن شعر خود را که در وصف داغ حضرت علی اکبر (ع) سروده است را به من می داد و من المیزان را به او می دادم. بیت منظور نظر علامه طباطبایی این بیت بوده است: بعد از پسر دل پدر آماج تیر شد آتش زدند لانۀ ی مرغ پریده را..! وی ادامه می دهد: من به مرحوم علامه طباطبایی اشکال کردم که آیا ایرج میرزا را می شناسید؟ او هجو سرا است. علامه می فرماید؛ بله می شناسم و کتاب شعر او را هم دارم. سپس علامه می فرماید؛ مع ذلک، ای کاش ایرج میرزا این بیت شعرش را به من می داد و من المیزان را به او می دادم و ادامه می دهد: من گمان ندارم کسی که چنین بیتی را راجع به حضرت علی اکبر امام حسین (ع) سروده است، در روز قیامت حضرت سید الشهدا (ع) نسبت به این فرد بی تفاوت باشد.

زیارت عاشورا

روضه حضرت زینب سلام الله علیها در کربلا #حضرت_علامه حسن زاده آملی

ذکر آیت الله العظمی شاه آبادی برای اهالی جهنم جهت نجات از آتش جهنم به نقل از فرزندشان مرحوم آیت الله شیخ نصر الله شاه ابادی (ره)

مراقبات اصلی در سلوک 4. عزلت و گوشه گیری: شاید صریح ترین و روشن ترین آیه درباره اعتزال و گوشه گیری از مردم - البته افراد غیرمومن و دنیاپرست - آیه ۲۹ سوره نجم باشد که خداوند می فرماید: فَأَعْرِضْ عَنْ مَنْ تَوَلَّى عَنْ ذِكْرِنَا وَلَمْ يُرِدْ إِلَّا الْحَيَاةَ الدُّنْيَا؛ از هر کسی که از یاد ما روی گردانیده و جز زندگانی دنیا را نمی خواهد اعراض کن. این اعراض همان اعتزال و دوری کردن از آنان است. بر این اساس باید از کسانی پرهیز کرد که به غیر خدا می خوانند نه کسانی که نگاه کردن به ایشان عبادت است. اما درباره گوشه نشینی و دوری از غیرمومن نیز می توان به آیه ۱۶ سوره کهف اشاره کرد که صریح ترین آیه است و واژه اعتزال نیز در آن آمده است. این آیه در بیان حرکت اصحاب کهف وارد شده است: وَإِذِ اعْتَزَلْتُمُوهُمْ وَ مَا يَعْبُدُونَ إِلَّا اللَّهَ فَأْوُوا إِلَى الْكَهْفِ؛ هنگامی که آن جوانان از مردم و از آن چیزی که آن را به غیر خدا مورد پرستش قرار می دادند، کناره گرفتند. پس به سوی غار پناه بردند. در این آیه بیان شده که در آغاز سیروسلوک برای اینکه سالک رنگ غیرخدایی نگیرد و تحت تأثیر دیگران نباشد می بایست از مردم دور شود و عزلت گزیند تا پس از اصلاح قلب و رنگ خدایی یافتن به سوی خلق و مردم بازگردد. از امام صادق(ع) روایت شده که فرمود: ان قدرتم ان لاتعرفوا فافعلوا و ما علیک ان لم یثن علیک الناس و ما علیک ان تکون مذموما عندالناس اذا کنت محمودا عندالله؛ اگر بتوانید در میان مردم ناشناخته باشید، چنان کنید؛ زیرا ستایش نکردن مردم هیچ زیانی به تو نمی رساند، چنان که ستایش ایشان هیچ سودی ندارد؛ چون باکی نیست اگر در نزد مردم نکوهیده باشی درحالی که در نزد خدا ستوده باشی. هر یک از پیامبران و اولیای الهی دوره های کوتاه مدت و بلندمدت برای خودسازی داشته اند که می توان به دوره های بلندمدت چوپانی در دشت ها و کوه ها توسط پیامبران و یا دوره های چهل روزه از سوی برخی مانند موسی(ع) در کوه طور و پیامبر(ص) در غار حراء، اشاره کرد.

#زیارت_عاشورا