تحلیلگر نظامی: نیروی هوایی یا نیروی موشکی_پهپادی ⁉️ مسئله این است❗بخش دوم بعد از جنگ ایران و عراق، نیروهای مسلح در تلاش برای خرید هواپیماهای جنگنده و تقویت نیروی هوایی متوجه شدند که با تحریم شدید آمریکا و غرب مواجه شده‌اند و عملا امکان خرید جنگنده‌های روز دنیا حتی از کشورهایی نظیر چین و روسیه نیز وجود ندارد. از طرفی حرکت به سمت ساخت جنگنده در داخل هم هنوز در اوایل راه بود و موانع بسیار زیادی بر سر راه ساخت یک جنگنده حتی در حد اف5 وجود داشت و اگر نیروهای مسلح میخواست که جنگنده بسازد و سرمایه گذاری لازم را می‌کرد، باز هم زمان زیادی صرف تحقیقات و آزمون و خطا میشد و تازه زمانی که ما بعد از 20 سال مثلا موفق به ساخت جنگنده‌ای در حد اف5 (با مقداری ارتقا در رادار و اویونیک و موتور و..) می‌شدیم، نهایتا یک جنگنده‌ی نسل 3 ارتقا یافته به نسل 4 داشتیم در حالیکه کشورهای جهان با خرید جنگنده‌های پیشرفته‌تر نسل 4+ و نسل 5 عملا از ما جلوتر بودند. بنابراین استراتژیست‌های نیروهای مسلح با درک این موضوع که ما در نیروی هوایی دچار ضعف هستیم و دست کم در کوتاه مدت و میان مدت راهی برای تقویت نیروی هوایی نداریم، تصمیم گرفتند ابتکاری به خرج دهند که هیچ کشوری تا آن زمان به دنبال آن نرفته بود. تصمیم بر آن شد که ضمن حفظ و ارتقا جنگنده‌های موجود در حد توان و حرکت آرام به سمت ساخت جنگنده، وظایف نیروی هوایی به بخش‌های دیگر محول گردد. نیروی هوایی دو وظیفه‌ی اصلی دارد: 1. دفاع هوایی از آسمان کشور و جلوگیری از ورود پرنده‌های دشمن 2. تهاجم به آسمان دشمن و بمباران اهداف در بحث دفاع از آسمان، این وظیفه به نیروی پدافند هوایی محول شد و قرار شد تا با ساخت رادارها و سیستم‌های پدافندی متنوع، ضعف نیروی هوایی در دفاع از آسمان پوشش داده شود. نتیجه این شد که پدافند هوایی از نیروی هوایی جدا شد و به صورت یک نیروی مستقل درآمد. از آن زمان پیشرفت در حوزه‌ی پدافندی سرعت گرفت و سامانه‌هایی نظیر سوم خرداد، 15 خرداد، 9 دی، مجید، دزفول، زوبین، باور373، آرمان، طبس و... و همچنین رادارهایی مثل کاشف، مطلع الفجر، سپهر و... با مشخصات مختلف و با ماموریت‌های متنوع ساخته شد. همچنین در بحث تهاجم که دومین وظیفه‌ی نیروی هوایی بود، این وظیفه به یگانهای موشکی و پهپادی محول شد. استراتژیست‌های نیروهای مسلح استدلال کردند که نیروی هوایی جنگنده‌ها را به عمق آسمان دشمن می‌فرستد تا اهداف را با بمب و موشک منهدم کنند. خب همین کار را می‌توان با موشک‌های بالستیک و کروز و همچنین پهپادهای انتحاری و جنگی نیز انجام داد. هدف این است که دستمان برسد دشمن را در خاک خودش بزنیم، چه فرقی می‌کند با چه سلاحی اینکار را بکنیم؟ اگر بتوانیم با سلاحی غیر از جنگنده اینکار را بکنیم چه اشکالی دارد؟ مزایای استفاده از موشک و پهپاد به جای جنگنده: 1. ارزان بودن. ساخت موشک و پهپاد در حجم وسیع به دلیل ایجاد خط تولیدهای بزرگ هزینه‌ی تمام شده را بسیار کاهش می‌دهد. شما می‌توانید با چند میلیارد دلار چندین هزار پهپاد و موشک تولید کنید، در حالیکه با همان چند میلیارد دلار فقط میتوانید چند ده جنگنده بخرید با تعدادی بمب و موشک. هزینه‌های آموزش خلبان و تعمیر و نگهداری و... بماند! 2. مقابله با پهپاد و موشک سخت‌تر است. تقریبا زپرتی‌ترین سیستم‌های پدافندی هم سرعت موشک‌هایشان از سریعترین جنگنده‌های روز دنیا بیشتر است. یعنی شما اگر سوار جنگنده بشوی و پرواز کنی، از لحظه‌ای که وارد آسمان دشمن میشوی باید نگران سیستم‌های پدافندی در بردها و ارتفاعات مختلف باشی، چون سرعت همه‌ی موشک‌های پدافندی از جنگنده‌ی تو بیشتر است. باید جنگنده‌ی پیشرفته‌ای داشته باشی که توان جنگ الکترونیک داشته باشد و بتواند سایتهای راداری و پدافندی را شناسایی کند و آنها را دور بزنی. باید هر لحظه آماده‌ی اقدامات متقابل برای مقابله با پدافند دشمن باشی. باید هر لحظه منتظر افتادن در کمین پدافندی دشمن باشی و خیلی چیزهای دیگر. اما تقریبا همه‌ی موشک‌های بالستیک سرعتی بیش از پیشرفته‌ترین سیستم‌های پدافندی دارند. در واقع شما با هر سیستم پدافندی میتوانی امیدوار باشی که یک جنگنده را در شرایطی ساقط کنی. (برای مثال انهدام بمب‌افکن رادارگریز اف117 آمریکا توسط پدافند سام3 یوگوسلاوی که بسیار غیرممکن به نظر می‌رسید) اما در بحث موشک بالستیک اینطور نیست. شما نمی‌توانید با هر سیستم پدافندی موشک بالستیک بزنید. به دلیل سرعت بالاتر موشک‌های بالستیک نسبت به موشک‌های پدافند، سیستم‌های پدافندی مخصوصی لازم است که سیر حرکت موشک را پیش‌بینی کند تا بتواند به آن برخورد و منهدمش کند. بنابراین مقابله با موشک‌های بالستیک نسبت به جنگنده‌ها سخت‌تر است. از طرفی مقابله با پهپادها هم سخت‌تر است. به دلیل کوچک بودن پهپادها، سطح مقطع آنها از جنگنده‌ها کمتر است و رادارها سخت‌تر می‌توانند پیدایشان کنند.

3. پدافند غیرعامل و حفاظت از پایگاه‌های موشکی_پهپادی راحت‌تر از پایگاه‌های هوایی است. پایگاه‌های موشکی و پهپادی می‌توانند صدها متر در اعماق زمین ساخته شوند و نسبت به هر حمله‌ی غیر اتمی و حتی اتمی ایمن بمانند. اما پایگاه‌های هوایی عمدتا روی زمین ساخته می‌شوند و از این حیث آسیب پذیری بیشتری دارند. بله می‌شود پایگاه‌های هوایی را هم زیر زمین ساخت، اما بالاخره جنگنده‌ها برای پرواز باید به سطح زمین بیایند و در سطح زمین نیاز به باند پرواز دارند. انهدام باندهای پرواز میتونن این پایگاهها را غیرفعال کند. برعکس پایگاه‌های موشکی که انهدام دهانه‌های ورودی و خروجی آنها نمی‌تواند فعالیت پایگاه را متوقف کند. هر پایگاه می‌تواند دهها سیلوی پرتاب موشک از درون زمین داشته باشد. همین امر برای پهپادها هم صادق است. پایان بخش دوم 🟡کانال تحلیلگر نظامی https://eitaa.com/tahlilgar_e_nezami

شواهد نقش اسرائیل در سقوط بالگرد رئیسی در گفتگوی جدال با کامران غضنفری ⚫️ @jedal_siasi | جدال سیاسی

اینکه یک نماینده‌ی مجلس و عضو کمیسیون امور داخلی کشور، فرق هدایت پهپاد با هدایت بالگرد رو نمیدونه جای تعجبی نیست. تعجب اینجاست که ایشون بعد از گذشت دو سال از سقوط بالگرد شهید رئیسی یک جلسه با کارشناسان نیروهای مسلح نداشته که براش توضیح بدن سیستم هدایت بالگرد رئیس جمهور از نوع الکترومکانیکی بوده و با جنگ الکترونیک نمیشه سرنگونش کرد.

🟢 روشن شدن ترانسپوندر نفتکش‌های ایران، شجاعت یا خیانت!؟ چند روزی‌ست که خبری توسط سایت تانکر تراکرز منتشر شده مبنی بر اینکه نفتکش‌های ایران دستگاه‌های ترانسپوندر (ترابری کننده) خود را روشن کرده‌اند و دیگر مثل سابق مخفیانه حرکت نمی‌کنند. فارغ از صحت و سقم این خبر که هنوز پاسخی از طرف ایران هم داده نشده، واکنش برخی افراد ساده‌دل در فضای مجازی آدم را ناراحت می‌کند! برخی نوشته‌اند که دلیل روشن کردن ترابری‌کننده‌ها این است که ایران می‌خواهد آمریکا را به چالش بکشد و بگوید: از این به بعد نفتکش‌هام رو آشکار حرکت میدم، اگه جرأت داری بزن! اگر این خبر صحت داشته باشد نه تنها چنین حرکتی هرگز اسمش شجاعت نیست، بلکه حتی نمی‌توان نام حماقت را بر آن گذاشت. این کار یک خیانت آشکار است. در شرایطی که کشور در وضعیت جنگی تمام عیار با قوی‌ترین ارتش‌های جهان قرار دارد و در وضعیتی که آمریکا به شدت در تلاش است تا مسیرهای دریایی تأمین انرژی چین را مسدود کند، این چه کاریست که بیخود و بی‌جهت «هل من مبارز» بطلبیم و مسیر حرکت ناوگان نفتکش‌هایمان را آشکار کنیم!؟؟ اگر به نفتکش‌های ایران حمله شود و هیچکس مسئولیتش را گردن نگیرد ما در پاسخ به کدام کشور می‌خواهیم حمله کنیم؟ به هر کشوری که حمله کنیم ما آغازگر تنش شناخته می‌شویم. اگر به طور همزمان دهها نفتکش ما مورد حمله قرار بگیرد چطور می‌خواهیم نفتمان را صادر کنیم؟ امروز دیدم یکی از رسانه‌های اصلاحاتی نوشته این کار زیر سر دولت سایه (جلیلی!) است و می‌خواهند ایران را به سمت درگیری با آمریکا هل بدهند! با توجه به اینکه دولت دست اصلاح طلبان است و قاعدتا اختیار نفتکش‌ها هم دست شرکت ملی نفتکش ایران، یعنی زیرمجموعه‌ی دولت هست و هیچ ربطی به جلیلی و اعوان و انصارش ندارد، این اتهام زنی رسانه‌های اصلاحات یعنی به احتمال زیاد پشت پرده خبرهایی هست. من نسبت به این خبر روشن کردن ترابری کننده‌های نفتکش‌هایمان اصلا حس خوبی ندارم و این کار به نظرم خیانت بزرگی‌ست. مخصوصا که اصلاح طلبان پیشاپیش دارند هرگونه اتفاق را می‌اندازند گردن جناح مقابل. پدافند غیرعامل‌مان که مدت‌هاست لالا کرده! امیدوارم اگر این خبر صحت دارد، عقلای قوم جلوی این کار را بگیرند و فی‌المثل سرلشکر موسوی که عاقله مردی‌ست و آدم کاربلد و خردمندی است در شعام جلوی این خیانت را بگیرد. 🟡کانال تحلیلگر نظامی https://eitaa.com/tahlilgar_e_nezami

📌خاموشی مجدد موقعیت یاب نفتکش های ایران نفتکش‌های ایرانی به تنظیم کارخانه بازگشتند. به دوران خاموش‌کردن موقعیت‌یاب خود! هفته گذشته، چند روزی سیگنال نفتکش های ایرانی بعد از ۷ سال روشن شده بود. پرس نیوز 📡eitaa.com/pressnews/4669

خب خدا رو شکر

⭕️ نه به این شوریِ شوری نه به این بی نمکی! در روزهای اخیر فردی به نام محمدحسین عظیمی در یک گفتگوی منتشر شده در فضای مجازی، در مورد قدرت موشکی ایران ادعاهایی کرده که در نوع خودش بی‌نظیر است. مثلا ایشان گفته که ایران موشک قاره پیمایی دارد با کلاهک 40 تن!! در غلط بودن ادعای ایشان همین بس که موشک خرمشهر 4 با وزن 30 تن، کلاهکی با وزن 2 تن دارد. اگر فرض کنیم که نسبت وزن موشک به وزن کلاهک 1 به 15 باشد، برای ساخت موشکی که بتواند کلاهک 40 تنی حمل کند باید وزن موشک 600 تن باشد! تازه این ضریب 1 به 15 برای موشک‌های میان‌برد است و نه قاره‌پیما. و جهت اطلاع آقای عظیمی، در حال حاضر سنگین‌ترین موشک جهان موشک سارمات روسیه با وزن 220 تن است که با برد 18000 کیلومتر حداکثر می‌تواند کلاهک 10 تنی حمل کند. یعنی ما اگر بخواهیم موشک قاره پیمایی با کلاهک 40 تن بسازیم وزن موشک باید چیزی نزدیک ب 1000 تن باشد! ما هنوز در رساندن ماهواره‌هایمان به مدارهای بالایی جو مشکل داریم و در حال افزایش وزن و قدرت موشک‌های ماهواره‌برمان هستیم، آنوقت موشک با وزن 1000 تن ساخته‌ایم؟؟؟ یا اینکه ایشان فرموده‌اند ما سلاح الکترومغناطیسی داریم که تا 200 کیلومتر! همه‌چیز را از کار می‌اندازد. یا اینکه ما سلاح پلاسما داریم و فعلا در دفاع ازش استفاده می‌کنیم و بعدا در تهاجم هم استفاده می‌کنیم! انتشار اینگونه ادعاهای شاذ آن هم از یک فرد غیرنظامی که معلوم نیست چطور به این اطلاعات دسترسی پیدا کرده، نتیجه‌ی بیگانگی نیروهای مسلح با مسئله‌ی رسانه و تغذیه‌ی افکار عمومی است. سکوت محض نیروهای مسلح در بحث قدرت نظامی جمهوری اسلامی که حتی دشمن را هم دچار خطای محاسباتی و دست کم گرفتن و حمله به کشور کرد، آنقدر بی نمک شده که افرادی غیر نظامی و غیر مرتبط با مسائل سری نظامی می‌آیند و با چنین شور و حرارتی آنقدر لاف می‌زنند که شورَش را درمی‌آورند! نیروهای مسلح باید یک کمیته‌ی تخصصی برای تفکیک مسائل محرمانه از غیر محرمانه داشته باشد. و باید اخبار و اطلاعات غیر محرمانه را به بهترین شکلی از طریق رسانه‌های تخصصی در اختیار افکار عمومی بگذارد. این کار هم اطلاعات نظامی مردم را بالا می‌برد و که خیال نکنند مثلا ما در جنگ 12 روزه شکست خورده‌ایم، هم پاسخی به جنگ رسانه‌ای و یاوه‌گویی‌های دشمن است، هم جلوی لاف زدن‌ها و اغراق گویی‌های اینچنینی را می‌گیرد. ما قدرت نظامی بالایی داریم و قطعا سلاحهای سرّی و بسیار مؤثری داریم که می‌تواند روند جنگ را حتی در برابر حمله‌ی آمریکا تغییر دهد. اما اینطورها که این آقای عظیمی می‌گوید هم نیست. ما نیاز به اغراق در مورد قدرت نظامی‌مان نداریم. حضرات ستاد کل رو کنید آنچه را که باید رو کنید. https://eitaa.com/tahlilgar_e_nezami

🟢 زمان اجرای طرح «دفاع موزاییک» فرا رسیده است. در دهه 80 شمسی با اشغال افغانستان و عراق توسط آمریکا و نیروهای ائتلاف، تهدیدات نظامی علیه ایران افزایش یافت. خطر جنگ و حمله‌ی زمینی به کشور، نیروهای مسلح را به فکر چاره جویی انداخت. اما جنگ با آمریکا و متحدانش اصلا شبیه به جنگ با عراق نبود. حجم بالای تسلیحات و تاکتیک‌های نوین ارتش آمریکا در جنگ با افغانستان و عراق از چشم فرماندهان نظامی دور نماند. بررسی شیوه‌ی جنگی آمریکایی‌ها به روش‌های مختلف در دستور کار نیروهای مسلح قرار گرفت. حتی در مواردی فرماندهانی مثل امیر سرتیپ دادرس فرمانده وقت نیروی زمینی ارتش شخصا به مرز با عراق رفته و شیوه‌ی نبرد نیروهای آمریکایی با ارتش صدام را زیر نظر می‌گرفتند. بررسی‌ها نشان داد که اصلی‌ترین راهکُنِش (تاکتیک) آمریکاییها در جنگ زمینی هلی‌برن پرتعداد نیرو در پشت خطوط دشمن و قطع کردن مسیر‌های دسترسی و لجستیک به منطقه‌ی نبرد و در نهایت تصرف آن بود. با همین راهکنش آمریکایی‌ها در اطراف شهرها بال‌بُرد (هلی‌برن) می‌کردند و با ایجاد حلقه‌ی محاصره، شهرها را تصرف می‌کردند. با وجود اینکه صدها کیلومتر از مرزهای شرقی و غربی کشور در دست آمریکا بود، حمله‌ی همزمان از دو طرف و استفاده از این راهکنش می‌توانست نیروهای زمینی ایران را به دردسر بیاندازد. فرماندهان سپاه برای مقابله با این راهکنش، طرحی ارائه دادند به نام «طرح دفاع موزاییک» در این طرح، نیروی مقاومت بسیج هر شهر با ایجاد خطوط دفاعی از شهر محافظت می‌کرد و ارتش و سپاه هم مسئول جنگ در بیرون شهر بودند. یعنی در واقع کشور به قطعات مختلفی مثل موزاییک تقسیم میشد و دفاع از هر موزاییک بر عهده‌ی یک یگان مشخص قرار می‌گرفت. به این شکل صدها هزار تا حتی چند میلیون نیروی بسیجی از تمام شهرها و حتی روستاها دفاع می‌کردند و نیروهای ارتش و سپاه از بابت حفظ شهرها و محاصره شدن نیروها و عملیات برای خروج از محاصره دغدغه‌ای نداشتند و با آزادی عمل بیشتری عملیات بال‌بُردِ آمریکایی‌ها در هر نقطه را خنثی می‌کردند. حالا چرا این طرح باید دوباره در دستور کار قرار بگیرد؟ با نگاه به وضعیت منطقه در بعد از جنگ 12 روزه و گزارشاتی که از تحرکات نظامی به گوش می‌رسد، دشمن در حال تدارک یه جنگ دیگر علیه ایران است. اما این بار قرار بر جنگ زمینی و ورود دشمن به خاک کشور است. در حال حاضر ما در شرق با تهدید داعش خراسان و تروریست‌های جندالشیطان، در شمال با تهدید باکو (الهام خاله)، در غرب با تهدید پ.ک.ک و در جنوب با تهدید امارات و خود آمریکا مواجه هستیم. با توجه به استحکام بی‌نظیر و عدم فروپاشی عنصر فرماندهی در جنگ 12 روزه، دشمن در جنگ بعدی نهایت تلاشش را خواهد کرد تا با یک جنگ ترکیبی از همه جهت حمله کند و جبهه‌ی نبرد را آنقدر وسیع کند که فرماندهان نتوانند جنگی به وسعت کل کشور را مدیریت کنند. در چنین شرایطی بسیار ضروری است که نیروی مقاومت بسیج در قالب طرح دفاع موزاییکِ به‌روزرسانی شده دوباره فعال شوند و نه تنها از شهرها، بلکه از تمام اهداف مهم اقتصادی و نظامی و زیرساختی مثل پالایشگاهها، نیروگاه‌ها، سدها، پل‌ها، کارخانجات بزرگ، محدوده‌ی پایگاه‌های موشکی و... دفاع کنند. سلاحهای مورد نیاز بسیج، عمدتا موشک‌های دوش پرتاب ضد هوایی، موشک‌های ضد زره، دوربین‌های حرارتی، توپهای ضد هوایی، پهپادهای مراقبت، ریزپرنده‌های انتحاری، خودروهای زرهی و... می‌باشد. در جنگ بعدی بسیار محتمل است که از همه طرف مورد حمله‌ی هوایی و زمینی قرار بگیریم. در چنین وضعیتی باید به شکل موزاییکی دفاع کنیم و آنقدر استقامت کنیم تا نیروهای زمینی، هوایی و دریایی بتوانند مراکز پشتیبانی دشمن را نابود کنند و حمله را دفع نمایند. الان که حس وطن‌پرستی ملت در اوج است این طرح با استقبال گسترده مواجه خواهد شد. امید است که فرماندهان همت کنند https://eitaa.com/tahlilgar_e_nezami