🌺نکته تفسیری صفحه ۳۲:🌺 فدایی پیامبر(ص): سیزده سال از بعثت پیامبر خدا گذشته بود. آزار و اذیت مشرکان مکّه به بیشترین حد رسیده بود و مسلمانان در فشار شدیدی قرار داشتند؛ ولی هر چه آزار مشرکان بیشتر می­ شد، شمار مسلمانان نیز افزایش می­ یافت. شاید سیزده سال پیش که جمع کوچک و سه​نفره­ ی پیامبر ، علی ­بن ابی​طالب علیه السلام و خدیجه(س)به نماز می­ ایستادند، به خیال مشرکان هم نمی­ رسید که پیروان اسلام این​قدر زیاد شوند. خبر بیعت گروهی از مردم یثرب با پیامبر صلوات الله علیه نیز باعث شده بود که آتش خشم کافران شعله­ ورتر شود. به همین سبب، بزرگانشان در «دارالندوه»، دور هم جمع شدند؛ جایی که آنان، برای تصمیم​ گیری در امور مهم، گرد هم می​آمدند. در آن مجلس شیطانی، هر یک از آنان برای سرکوب اسلام پیشنهادی کردند. تا این​که سرانجام تصمیم گرفتند از هر قبیله یک نفر مأمور شود و در شب 24 ذی​حجه، همگی به خانه­ ی پیامبر صلوات الله علیه بریزند و با هم او را به قتل برسانند؛ تا بدین وسیله قتل پیامبر بر گردن همه­ ی آنان بیفتد و قبیله­ ی پیامبر یعنی بنی­ هاشم که توان جنگ با همه­ ی قبایل را ندارد، به خونبها راضی شود و غائله­ ی اسلام برای همیشه ساکت شود؛ امّا خداوند که از همه­ ی اسرار آگاه است، پیامبرش را از توطئه­ ی کافران باخبر کرد. پیامبر صلوات الله علیه این مطلب را با بهترین یار و یاور خود علی ­بن ابی​طالب علیه السلام که در آن زمان جوانی 23ساله بود، در میان گذاشت و او با کمال میل پذیرفت که خود را سپر بلای پیامبر کرده، جانش را برای او فدا کند؛ بدین صورت که برای گمراه کردن مشرکان، در بستر پیامبر صلوات الله علیه بخوابد و آن حضرت از فرصت استفاده کند و از مکّه خارج شود. آن شب، بردگان شیطان، خانه­ ی پیامبر را با شمشیرهای بُرّان محاصره کردند و آن را زیر نظر گرفتند. حضرت علی علیه السلام با قلبی سرشار از ایمان، زیر پارچه­ ی سبزرنگی که پیامبر صلوات الله علیه هر شب روی خود می­ انداخت، خوابیده بود و هر لحظه انتظار می­ کشید که شمشیرهای کافران بر بدنش فرود آیند و او را تکّه­ تکّه کنند؛ ولی آرام و بی­ صدا با خدای خود مناجات می‌کرد. در روایات آمده است که در این هنگام، خدا به سبب داشتن چنین بنده­ ای، به فرشتگان خود افتخار کرد و جبرئیل و میکائیل، دو فرشته­ ی بزرگ خدا، بر آن حضرت آفرین گفتند. سرانجام، کافران به خانه­ ی پیامبر هجوم آوردند و برای این​که جنایتشان را کامل کرده، پیامبر را زجرکش کنند، به سمت بسترش سنگ پرتاب کردند. صدای آه و ناله از زیر پارچه شنیده شد؛ ولی صدای محمد نبود. با خشم جلو آمدند و پارچه را کنار زدند و ناگهان بر زمین میخ­کوب شدند. بر سر علی علیه السلام فریاد کشیدند که محمّد کجاست؟ او با آرامش پاسخ داد: «خبر ندارم.» آنان علی را به قصد کشت کتک زدند و سپس او را با بدن مجروحش رها کردند و در پی پیامبر شتافتند. فداکاری امیر مؤمنان علی علیه السلام در آن شب، نقشه­ ی کافران را نقش بر آب کرد و نجات­ بخش بزرگ انسان­ها را نجات داد. آن شب تاریخی، به «لیلة المبیت» معروف است و یکی از مدال­های افتخار پیشوای یکم ما شیعیان محسوب می­ شود.[1] آیه​ ی 207 بقره به این ماجرای تاریخی و فداکاری بزرگ اشاره می­ کند. [1] . این متن از بحار الانوار، ج36، ص41، تقسیر قمی، ج1، ص273 و تفسیر نمونه، ج2، ص77 اقتباس شده است. ┗━━━♥️═🍃━━━┛

💠مجموعه کلیپ های دعوت به بهشت بنا به درخواست مکرر والدین و مربیان، در خصوص دعوت نوجوانان به نماز تهیه شده است. 👌با دقت به مطالب و پیگیری مجموعه بسیار در این امر مهم موفق خواهید شد. #دعوت_به_بهشت ۱۰ @takhasosi_namaz

صفحه ۳۳ مصحف شریف سوره مبارکه بقره

🔸ترتیل صفحه 33 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده_مقام ماهور 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل ‌قادرپناه

🔸ترتیل صفحه ۳۳ قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده 🔸مقام‌ : ماهور

🌺نکته تفسیری صفحه ۳۳:🌺 بهای بهشت: آسایش و راحت، آرزوی مشترک همه­ ی ما انسان­ هاست. همه­ ی ما در دنیای خیال خود، جهانی بی­ دغدغه و آرام را تصور می­ کنیم و تا آنجا که می­ توانیم، می­ کوشیم به آن جهان زیبا دست یابیم؛ ولی هرچه بیشتر زندگی می­ کنیم، بیشتر متوجه می­ شویم که رسیدن به آرامش کامل در این دنیا محال است. مال و ثروت، با همه​ ی خوبی و فایده­ اش، سختی­ هایی نیز با خود می­ آورد و رؤیای آرامش را تیره و تار می­ کند. ترس از دست رفتن ثروت و مشکل نگهداری آن، نمونه­ های روشنی از آن سختی­ هاست. این​ها همه به ما می­ فهماند که جهان آرزوهای ما، این زندگی کوتاه و گذرا نیست. پیامبران نیز این نوید را از سوی خدا آورده­ اند که «بهشت»، سرزمین موعود و بی­ رنج و دردسر همه­ ی ما انسان​ هاست و ما برای این به دنیا آمده­ ایم که روزی به آن وارد شویم؛ ولی آیا ورود به بهشت، ساده و رایگان است؟ آیا هر کس هر طور که زندگی کند، بهشتی می­ شود؟ آیا آنان که برای حفظ ایمانشان، دار و ندارشان را رها می­ کنند و به سرزمین دیگری هجرت می­ کنند، مانند کسانی هستند که برای حفظ خانه و کاشانه­ شان، دین خدا را نمی­ پذیرند و به او شرک می­ ورزند؟ آیا کسانی که برای نگهبانی از دین خدا سلاح به دست می­ گیرند و سلامت و جان خود را به خطر  می­ اندازند، مانند عافیت​ طلبانی هستند که همیشه منتظر پیروزی یکی از دو طرف جنگ هستند تا به آنان ملحق شوند؟! آیا کسانی ­که برای فرمان​ برداری از دستورهای پروردگارشان، یک ماه روزه می­ گیرند و از آب گوارا و غذاهای لذیذ صرف­ نظر می­ کنند، مانند بی­ خبرانی هستند که مهم​ترین مسئله در زندگی­شان، سیری شکمشان است؟ آیا آنان که از ترس خدا، لذّت­های حرام را زیر پا می­ گذارند، مانند کسانی هستند که لذّت­ جویی، بزرگ​ترین هدف آن​هاست و حلال و حرام بودن آن، برایشان اهمیتی ندارد؟ شاید این سؤالات به پاسخ نیاز نداشته باشد؛ ولی سؤال مهم​ تر این است که اگر این دو گروه یکسان نیستند، پس چرا بسیاری از مردم، راه خطا را انتخاب می­ کنند؟ پاسخ این است که قانون خدا چنین است که رسیدن به بهشت برین، مشروط به فرمان​برداری از اوست؛ ولی در برخی موارد، فرمان خدا در ظاهر با راحت­ طلبی­ ها و لذّت­ جویی­ های ما سازگار نیست. در اینجا، کسانی­ که به خدا و روز قیامت ایمان دارند، سختی فرمان​برداری از خدا را به جان می​ خرند؛ زیرا می­ دانند که آن سختی، گردنه­ ای برای رسیدن به قلّه​ ی سعادت است و باید از آن گذر کرد. آری، اگر ایمان ما به خدا و جهان پس از مرگ، ایمان حقیقی باشد، دیگر از رنج عبادت­ ها و اطاعت­ ها هراسی پیدا نمی­ کنیم و سختی آن​ها را به جان می­ خریم. اکنون می­ فهمیم که چرا پیامبر بزرگ ما فرمود: «گرداگرد بهشت، با سختی­ها و مشکلات پوشانده شده، و دور تا دور جهنّم با لذّت­های حرام پوشانده شده است.» [1] [1] . بحارالانوار، ج68،

صفحه ۳۴ مصحف شریف سوره مبارکه بقره

🔸ترتیل صفحه 34 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده_مقام عجم کرد - صبا 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه

🔸ترتیل صفحه ۳۴ قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده 🔸مقام‌ : عجم کرد -

🌺نکته تفسیری صفحه ۳۴:🌺 دری از درهای بهشت: شخصی با آرامش در خانه­ ی خود استراحت می­ کند که ناگهان صدایی می­ شنود. سراسیمه پشت در می­ رود. صدای کسی را می­ شنود که فریاد می­ کشد و می­ خواهد به زور وارد خانه­ ی او شود. صاحب­ خانه، فردی منطقی و داناست و با زبان خوش با آن شخص صحبت می­ کند؛ ولی او حرف حساب نمی­ فهمد و می­ خواهد به حریم آن خانه تجاوز کند. به نظر شما، صاحب­خانه چه رفتاری باید داشته باشد؟ آیا دست روی دست گذاشتن و ادامه ­دادن به صحبت­ های زیبا و منطقی، مشکل را حل می­ کند؟ یا این​که او هم باید فریاد برآورد و از حریم خصوصی زندگی­ اش دفاع کند و با آن شخص متجاوز گلاویز شود؟ آیا درگیری او با آن شخص، کاری غلط و غیر منطقی​ است؟ اسلام که آخرین و کامل­ ترین آیین بشر است، از روز اول، همه­ ی مردم را به تفکّر و گفت­ وگوی صمیمانه دعوت کرده است. اسلام با هر گونه ظلم و ستم مخالف است و هیچ­گونه تجاوز و بی­ عدالتی را نمی­ پذیرد. هنگامی که به زندگی انسان­ها در گذشته و حال نگاه می­ کنیم، می­ بینیم که همیشه افرادی وجود داشته­ اند که زندگی و آزادی بشریت را تهدید کرده­ اند؛ افراد طغیانگر و قدرت­ طلبی که مردم را بردگان خود فرض می­ کردند و آرزوی حکم­رانی بر همگان را در سر می­ پروراندند. از طرف دیگر، آزادگی و سعادت جاودان انسان­ها نیز از سوی برخی از مردم در خطر بوده است. «کفر و شرک»، بزرگ­ترین آفت سعادت بشر است که انسانیت انسان را از او می­گیرد و او را به موجودی بی­ هدف، سرگردان، خرافه­ پرست، بی­ منطق و خلاف­کار تبدیل می­ کند. آیا اسلام ـ این برنامه­ ی زندگی انسان ـ برای مقابله با دشمنان زندگی دنیا و آخرت او برنامه­ ای ندارد؟ آیا این آیین حیات­ بخش، مردم را به مردن و هلاک شدن توسط متجاوزان دعوت می­ کند؟ هرگز. اسلام اگرچه دنیایی پر از صلح و آرامش می­ خواهد، با قاطعیت، مسلمانان را به جنگ و جهاد با دشمنان دین و دنیای انسان­ها فرا می­ خواند. مسلمانان وظیفه دارند در برابر متجاوزان به دفاع برخیزند و آنان را سر جای خود بنشانند. همچنین مسلمانان با صلاح​دید پیامبر یا امام معصوم موظف​ اند به جنگ با دشمنان آزادگی و یکتاپرستی انسان­ها بروند و ریشه­ ی شرک و کفر را در جهان بخشکانند. این جهاد شاید ظاهری زیبا نداشته باشد؛ ولی آسایش و سعادت بشر در گرو آن است و کشته شدن در آن، بزرگ­ترین شرف و سعادت انسان محسوب می​ شود؛ زیرا انسان بهترین سرمایه­ اش یعنی جان خود را برای خدا و سعادت و کمال بندگان او فدا کرده است. شاید در طول تاریخ بشر، کمتر کسی به اندازه­ ی امام یکم ما، عمر خود را در جنگ و جهاد سپری کرده باشد؛ کسی که بارها برای محافظت از پیامبر خدا و اسلام تا پای جان جنگید و خم به ابرو نیاورد. در جنگ صفین، هنگامی که سپاهیان معاویه آب را بر لشکر امام بستند، امام رو به سپاه خود کرد و فرمود: «آن​ها با بستن آب، شما را به جنگ دعوت کرده­ اند. اکنون بر سر دوراهی قرار دارید؛ یا با ذلّت و خواری بر جای خود بنشینید، یا شمشیرهایتان را از خون آنان سیراب کنید تا بتوانید از آب گوارا سیراب شوید؛ چرا که اگر در زندگی شکست​خورده باشید، همچون مردگان هستید، و اگر پیروزمندانه بمیرید، زندگان حقیقی خواهید بود.»[1] آری، جهاد در راه خدا، کلید سعادت انسان­هاست. هم از این رو امام علی علیه السلام فرموده است: «جهاد، دری از درهای بهشت است که خدا آن را برای دوستان ویژه­ ی خود گشوده است.» [2] [1] . نهج­ البلاغه، خطبه88 [2] . همان، خطبه27

صفحه ۳۵ مصحف شریف سوره مبارکه بقره

🔸ترتیل صفحه ۳۵ قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده 🔸مقام‌ : عجم ┗━━━♥️═🍃━━━┛

🔸ترتیل صفحه 35 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده_مقام بیات 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه ┗━━━♥️═🍃━━━┛

🌺نکته تفسیری صفحه ۳۵:🌺 لحظه­ ای برتر از یک سال: شاید هیچ مکتب و آیینی مانند اسلام، انسان­ها را به «تفکّر» دعوت نکرده باشد. قرآن 17 بار از تفکّر، و بارها از عقل و فهم و ... سخن به میان آورده و احادیث پیشوایان ما لبریز از دعوت به تفکّر است. خداوند در آیات وحی، زیان­های شراب و قمار را برشمرده و توصیه می کند که در حد میانه ـ و نه با افراط و تفریط ـ انفاق کنیم. سپس می فرماید: این­ چنین خداوند آیاتش را برای شما توضیح می­دهد و علّت پاره­ ای از دستورهایش را روشن می­ کند تا در مورد زندگی­تان در دنیا و آخرت اندیشه کنید. یعنی اگرچه خدا به شما فرمان می­ دهد که از دستورهایش اطاعت کنید، از شما می­ خواهد که در باره­ ی آن​ها فکر کنید و آن­ها را با چشم باز بپذیرید؛ نه اجباری و کورکورانه.[1] هر یک از این دستورها، برنامه­ ای برای تکامل انسان است که اگر به درستی و با فهم و درک صحیح انجام شود، تأثیر فوق­العاده­ ای در رشد انسان می­ گذارد. شناخت صحیح گناهان و اندیشه در باره­ ی زیان آن​ها نیز باعث می­شود که انسان با میل و رغبت از آن​ها دوری کند و پرهیز از آن​ها را نوعی محرومیت و رنج نپندارد. امام رضا علیه السلام در این­ باره فرموده است: «عبادت راستین، نماز و روزه­ ی فراوان و بی­ فکر و اندیشه نیست؛ بلکه عبادت حقیقی، تفکّر در آفرینش خدا و دستورهای اوست.»[2] تاریخ، سرگذشت­ های فراوانی را از عبادت­ های خشک و بی­ مغز روایت کرده که هیچ فایده­ ای برای انجام­ دهنده­ ی آن نداشته است. داستان خوارج نهروان، نمونه­ ی روشنی از آن­هاست. آنان، افراد خشک​ مغز و به­ ظاهر دین​داری بودند که اعتقادات جاهلانه و پوچی داشتند و بر سر دشمنی با بزرگ­ترین عبادت­ کننده­ ی زمانشان، علی علیه السلام ، سر دوستدار او را بریدند و همسر باردارش را کشتند و شکمش را دریدند و سر فرزندش را بریده، بر سر نیزه گذاشتند؛ در حالی­ که بسیاری از آنان، حافظان قرآن بودند و پیشانی­ هایشان از سجده­ ی فراوان پینه بسته بود! امیر مؤمنان علی علیه السلام در سرزمین نهروان به آنان نصیحت فراوانی کرد و پس از اتمام حجت، با آنان پیکار کرد و بیشتر آنان را به جهنّم فرستاد. به​ راستی چه می­ شود که چنین بلایی بر سر انسان می­آید؟ در روایتی می­ خوانیم که شخصی نزد امام صادق علیه السلام از عبادت فراوان همسایه­ اش سخن به میان آورد. امام از او پرسید: «عقلش چگونه است؟» او گفت: «عقل درستی ندارد.» امام فرمود: «مقام او با آن عبادت­ ها بالا نمی­ رود.»[3] در مقابل، تاریخ از سعادت انسان­هایی سخن می­گوید که با لحظه­ ای فکر و اندیشه، از هلاکت ابدی نجات یافتند. ماجرای «حُرّ بن یزید ریاحی»، یکی از نمونه­ های روشن این مطلب است. او نخستین کسی بود که مأمور شد حرکت امام حسین علیه السلام را مهار کند و اجازه ندهد آن حضرت تغییر مسیر دهد؛ امّا در روز عاشورا به فکر فرو رفت. شخصی به ­نام مهاجر بن اوس می­ گوید: «در روز عاشورا، بدن حر به لرزه افتاده بود. با تعجّب به او گفتم: آیا  ترسیده­ ای؟ اگر از من می­ پرسیدند که شجاع­ت رین شخص کوفه کیست، تو را معرفی می­ کردم. حر گفت: من خود را بین بهشت و دوزخ می­بینم. به خدا سوگند، اگر قطعه­ قطعه و سوخته شوم ، هیچ چیز را به جای بهشت انتخاب نمی­ کنم.» حر، این را گفت و به سپاه امام حسین‰ پیوست[4] و اکنون بیش از هزاروسیصد سال است که درود و سلام خدا و خوبان عالم به او می­رسد. آری، بدین­گونه انسان می­فهمد که چرا امام صادق علیه السلام یک لحظه تفکّر را از یک سال عبادت برتر شمرده است. [5] [1] . اقتباس از المیزان فی تفسیر القران ، ج2 ، ص197 [2] . کافی ، ج2 ، ص55 [3] . کافی ، ج1 ، ص24 [4] . زندگی امام حسین(ع)، تألیف محمد جواد نجفی، ص18   [5] . تفسیر عیاشی، ج2، ص208 ┗━━━♥️═🍃━

#ایستگاه_نیایش 🔺ما از خدا تشکر میکنیم چون ما نیاز داریم به خدایی که همه چی به ما داده، سلامتی داده ، زندگی داده ، حیات بخشید و خدایی که همواره مراقب ماست 🔸«هو معکم أین ما کنتم» «او با شماست هر جا که باشید» ⁉️آیا چنین خدایی شایسته تشکر هست یا نیست؟ 💠حالا برای این تشکر خداوند چکار کرده؟ ☘گفته بنده های من نیاز به آموزش داره حتی این تشکری که باید انجام بدید 🔸خداوند توسط چه کسی این آموزش ها رو به ما داده؟ 🔻یه سری افراد رو فرستاد، اونا کی بودن؟ ☘اون افراد رسولان و پیامبران هستند که اومدن یک سری چیزها رو به ما آموزش بدن یکی از این آموزش ها نمازِ 📌منتظر نظرات ، انتقادات و پیشنهاد های شما هستیم😊 ادامه دارد... کانال تخصصی نماز👇 🦋 @takhasosi_namaz