🌷نکته تفسیری صفحه ۱۲۵🌷 مراقب خودتان باشید!: هر یک از ما، چیزهای باارزشي نزد خود داریم؛ طلا و جواهر، پول و ثروت، اسناد و مدارک، اتومبیل و ... . روشن است که در میان این اشیا، از هر یک که باارزش تر باشد، بیشتر مراقبت می کنیم. ولی باارزش ترین چیز برای ما، «خود» ماست، و به همین سبب، ما حاضریم تمام چیزهای قیمتی مان را برای حفظ جانمان بدهیم. آفریدگار مهربان ما در این آیه توصیه کرده است که از خویشتن مراقبت کنیم. البته منظور از خویشتن در اینجا، جسم مادّی ما نیست؛ هرچند مراقبت از آن نیز لازم است؛ بلکه منظور، روح و جانمان است که پس از نابودی جسم باقی می ماند و حقیقت وجود ما نیز همان است. «مراقبت از نفس»، یکی از مهم ترین دستورهای دین برای سعادت و رستگاری است. البته برای این مراقبت لازم است که انسان خودش را بشناسد و ارزش گوهر وجود خود را درک کند و تمام تلاشش را برای مراقبت از آن به کار بندد. آری، بزرگ ترین مشکل انسان ها این است که خودشان را نمی شناسند و ارزش خود را درک نمی کنند و به همین سبب، سرمایه‏ ی عمر خویش را در ازای امور بی ارزش می فروشند و جان و روحشان را به تباهی می کشند. قرآن و پیشوایان دین، بارها به ما یادآوری کرده اند که انسان، مخلوق ویژه ای است که با سعی و تلاش می تواند به بالاترین حدّی که یک موجود می تواند برسد، نایل شود. از این رو با تأکید فراوانی به ما توصیه کرده اند که خودمان را بشناسیم، قدر خود را بدانیم و از آن مراقبت کنیم. امیر مؤمنان علی می‏فرماید: «عارف، کسی است که نَفس خود را بشناسد و آن را [از هوی و هوس] آزاد کند و از هر آنچه که او را [از خدا] دور می کند، پاک کند.» پس مهم ترین وظیفه‏ ی ما در زندگی، مراقبت از خویش و اصلاح خود است. با این نگاه، دیگر انسان در پی عیبجویی از دیگران نمی افتد؛ زیرا برطرف کردن عیوب خودش، زمانی برای عیب جویی از دیگران برایش باقی نمی گذارد. در روایتی از پیشوایان گرامی مان می خوانیم: «خودتان را اصلاح کنید و دنبال عیوب مردم نباشید و از آنان [و بدی هایشان] یاد نکنید؛ زیرا اگر شما صالح و درست کار باشید، گمراهی آنان به شما آسیبی نمی رساند.»

صفحه ۱۲۶ مصحف شریف سوره مبارکه مائده

‌🔸ترتیل صفحه ۱۲۶ قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده 🔸مقام‌ : نهاوند 🛑 فایل بدون ترجمه ☘️☘️☘️☘️

🔸ترتیل صفحه 126 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده_مقام نهاوند 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه ☘️☘️☘️☘️

🌺نکته تفسیری صفحه ۱۲۶: حواریون: خداوند در چهار آیه از حواریون یاد کرده است. حواریون، پیروان و یاران خاص حضـرت عیسی بودند. بر اساس آیات قرآن، هنگامی که حضرت عیسی احساس کرد که بسیاری از مردمِ بنی-اسرائیل به او ایمان نمی آورند، از عموم مردم یاری طلبید تا به او برای پیش برد مقاصد الهی اش کمک کنند. از میان آنان، حواریون اعلام کردند که به او کمک خواهند کرد. همچنین طبق آیات قرآن، خداوند به حواریون الهام کرد که به او و پیامبرش عیسی ایمان آورند، و آنان ایمان آوردند و تسلیم او شدند. واژه‏ی حواریون، جمع «حواری» و از ریشه‏ی «حور» به معنای شستن و سفید کردن است و گاهی به هر چیز سفید نیز گفته می شود. بر اساس روایتی از امام رضا، علّت اینکه به یاران حضرت عیسی حواریون گفته می شود، این است که آنها قلبی پاک و روشن داشتند و می کوشیدند افکار دیگران را روشن کنند و آلودگی های باطنی را از دلهای مردم بزدایند. بر اساس روایات و نیز انجیل کنونی، آنان دوازده نفر و دست کم سه نفرشان پیامبر خدا بودند. در تاریخ نقل شده که حواریون، همراه حضرت عیسی به سفر می رفتند و هر گاه گرسنه یا تشنه می شدند، به فرمان خدا غذا و آب برایشان تهیه می شد. آنان به این ویژگی افتخار می-کردند. یک بار از حضرت مسیح پرسیدند: «آیا کسی بالاتر از ما پیدا می‏ شود؟» او گفت: «آری، بالاتر از شما، کسی است که زحمت بکشد و از دست‏رنج خودش بخورد.» در پی این گفتگو، آنان لباس دیگران را می شستند و دستمزد می گرفتند. آنها با این کار به مردم آموختند که کار و کوشش ننگ نیست. از پیشوایان معصوم ما روایات زیادی در مورد توصیه های حضرت عیسی به حواریون نقل شده است. در روایتی آمده است که عیسی بن مریم فرمود: «ای حواریون، من از شما خواسته‏ای دارم. آن را برایم انجام دهید.» گفتند: «[هرچه می¬خواهی بگو که] خواسته ات برآورده شد.» آنگاه حضرت عیسی برخاست و پاهای آنان را شست. آنان گفتند: «ای روح الله، ما به این کار سزاوارتریم.» فرمود: «سزاوارترین مردم برای خدمت به دیگران، انسان عالم و دانشمند است. من این کار را فقط برای این کردم که شما پس از من در برابر مردم فروتن باشید؛ همان¬طور که من در برابر شما تواضع کردم.» سپس عیسی فرمود: «دانش و حکمت، با تواضع و فروتنی پایدار می ماند؛ نه با تکبّر؛ همانطور که کشت و زرع در زمین هموار می روید؛ نه در کوه و بلندی.»

صفحه ۱۲۷ مصحف شریف سوره مبارکه مائده

‌🔸ترتیل صفحه ۱۲۷ قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده 🔸مقام‌ : رست 🛑 فایل بدون ترجمه ☘️☘️☘️☘️

🔸ترتیل صفحه 127 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده_مقام رست 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه ☘️☘️☘️☘️

🍃🌸نکته تفسیری صفحه ۱۲۷🍃🌸 سود صداقت: بسیاری از ویژگی های خوب و بد، صفاتی است که نه تنها در میان مسلمانان، بلکه در میان همه‏ ی انسان ها، خوب یا بد است؛ یعنی پیش از آنکه دین، خوبی یا بدی آنها را بیان کند، عقلِ هر کس به خوبی یا بدی آن ها حکم می کند. یکی از این صفات، صداقت و راستگویی است که در میان تمام جوامع بشـری، ویژگی پسندیده ای است و همه‏ ی انسان ها به شخص راست گو احترام می گزارند. اگر بگوییم که بخش عمده ای از ارتباطات انسانی بر این ویژگی استوار است، ادّعای گزافی نکرده ایم؛ تمامی قراردادها، پیمان ها، اعتمادهای متقابل، خرید و فروش و تجارت، ازدواج و ... بر این اساس است که دو نفر به یکدیگر اعتماد می کنند و با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند. در مقابل اگر کسی به دروغ گویی مشهور شود، از جامعه طرد می شود و مردم از برقرار کردن هر نوع رابطه ای با وی خودداری می کنند، و در نتیجه ممکن است چنین شخصی به انواع انحرافات و خلاف ها روی آورد. پیشوای یازدهم ما فرموده است: «تمام پلیدی ها، در خانه ای قرار داده شده، و کلید آن خانه، دروغ است.» یعنی منشأ همه ی بدی ها دروغ است، و این کلیدی است که فقط درهای زشتی و پلیدی را به روی انسان باز می کند و هیچ گاه نمی تواند قفل ها و گره های زندگی را بگشاید. در عوض، حالت انسان راستگو، مانند تیری است که در کمان قرار می گیرد: ابتدا کمی به عقب کشیده می شود و ممکن است دیگران از او جلو بزنند؛ امّا به زودی چنان شتاب می گیرد که راه صدساله را یک شبه طی می کند. از امام باقر نقل شده که پدر بزرگوارشان به فرزندانشان توصیه می کرده است: «از دروغ بپرهیزید؛ کوچک باشد یا بزرگ؛ جدی باشد یا شوخی؛ زیرا هنگامی که شخصی بر دروغ کوچک جرأت پیدا کند، جرأتِ گفتن دروغ بزرگ را نیز به خودش می دهد.» در روایت زیبایی می خوانیم که شخصی به پیامبر عرض کرد: «ای پیامبر خدا، به من صفتی را بیاموز که خیر و خوبی دنیا و آخرت را برای من جمع کند.» حضرت فرمود: «دروغ نگو.» بعدها آن مرد گفت: «من در آن زمان مرتکب گناهانی می شدم که خدا دوست نداشت؛ پس آن ها را ترک کردم؛ زیرا می ترسیدم که کسی از من در باره‏ی خلاف هایم سؤال کند و من دو راه بیشتر نداشته باشم: یا راستش را بگویم و رسوا شوم؛ یا دروغ بگویم و با توصیه‏ ی پیامبر مخالفت کنم. به همین علت، دست از کارهای بدم شستم.» بر اساس آموزه های دین، دروغ نه تنها باعث ویرانی روابط اجتماعی، که موجب از بین رفتن ایمان شخص می شود. بر اساس این آیه، بزرگ ترین سودِ راستی و صداقت، در روز قیامت آشکار می شود و انسان راست گو و راست کردار، تا ابد در پرتو خشنودی خدا در بهشت برین زندگی خواهد کرد.