قرآن ، یک دستورالعملِ انسان سازی و یک کتابِ نظامِ هستی است ، یک آبِ حیاتِ جانِ انسانی است ، و همین یک آبِ حیات ، در هر شخصی ، در هر فردی و مطابق با ظرفیتِ وجودی و حالِ وجودیِ او جلوه می کند و بافتِ خاص او ، خودش را ظهور می دهد ، که اگر قرآن ، بر میلیاردها به توانِ میلیاردها انسان عرضه بشود ، آن شأنیت و لیاقت هست که قرآن در هر فردی به گونه ای تجلّی کند که غیر از تجلّی در افراد دیگر است . و بر اساس قابلیّتِ هر قابلی ، فیضِ حق و آبِ حیاتِ انسانیِ قرآن ، یک جلوه ی خاصّی دارد
📚 :#انسان_و_قرآن
#علامه_حسن_زاده_آملی
🍃
🦋🍃 @takhooda ✨
آرامش حس حضور خداست
https://eitaa.com/sana_Leatherbags/169
پیشنهاد مدیر واسه همه لازمه👆
📢 رنجهای انسان به‌اندازۀ تعلّقات و توقّعات اوست. شما در زندگی، به هر اندازه که توقّعتان بالا باشد، رنجتان افزایش پیدا می‌کند.
برای مثال، اگر کسی توقّع داشت که وقتی به خانه می‌رود، با یک سُفرۀ آراسته مواجه شود، اگر مشکل کوچکی در خانه پیش آمده باشد، رنج می‌برد. در حالی که اگر توقّعش پایین بود، دائماً شاکر بود.
💠 آیت‌الله میرباقری:
«رنجهای انسان به‌اندازۀ توقّعات و تعلّقات اوست. شما اگر ازدواج می‌کنید در این ازدواج، به هر اندازه‌ای که توقّعتان بالا باشد، رنجتان افزایش پیدا می‌کند.
یک استاد عزیزی می‌فرمود: «من وقتی خانه می‌روم، متوقع نیستم که همسر من در عالَم طبیعت باشد. وقتی می‌روم و در می‌زنم و او پاسخ می‌دهد، می‌گویم: الحمدلله که زنده و سالم است. وقتی می‌بینم روی باز دارد، می‌گویم: الحمدلله که در خانه مشکلی پیش نیامده است. سفره که می‌اندازد، می‌گویم: الحمدلله فرصت کرده و غذا هم پخته است. می‌بینم غذای لذیذی پخته، باز می‌گویم: الحمدلله...». همه‌اش می‌شود الحمدلله.
اما اگر کسی خیال کرد که باید با یک سفرۀ آراسته مواجه شود، اگر یک مشکل کوچک در خانه پیش آمده باشد، رنج می‌بَرَد؛ در حالی که اگر توقّع پایین بود، دائماً لذّت می‌برد.
بنابراین، توقّعات ماست که رنجهای ما را شکل می‌دهد. وقتی آدم در این دنیا توقّعات زیادی داشت که امکان وصولش در این دنیا نیست، رنج می‌برد. این آدم‌ها دارای حرص و توقّعات فراوان از دنیا هستند و خیال می‌کنند دنیا دارالخلود است، که نیست! انسان وقتی به امری ـ که آن امر فانی است ـ تعلّق پیدا می‌کند، پیداست که همراه با بودنش هم رنج می‌برد؛ انسانی که دلخوش به بهار است، در بهار نگران پاییز است؛ لازم نیست پاییز بیاید؛ چون وقتی پاییز آمد، دائم محزون است، اما «إِنَّ أَوْلِیاء اللّهِ لاَ خَوْفٌ عَلَیهِمْ وَلاَ هُمْ یحْزَنُونَ».
🍃
🦋🍃 @takhooda ✨
✔️کسی که اهل برنامه نیست، روحش آمادگی دین‌داری ندارد
✔️دین مال آدم‌های اهل برنامه است
🔸دستورات دینی غالباً با برنامه است؛ زمان دارد، شیوه دارد، ادب و آداب دارد! آدم دین‌دار، باید در مسائل مالی هم برنامه‌ریزی دقیق داشته باشد؛ باید حساب دخل و خرج خودش را داشته باشد. اگر بخواهی دین‌دار باشی حتماً باید اهل برنامه و حساب و کتاب باشی.
🔸اگر در یک مدرسه‌ای بچه‌ها را «اهل برنامه» بار نمی‌آورند و تحمل بچه‌ها برای برنامه‌داشتن، کم است و حتی دیپلم گرفته‌اند اما برنامه‌ریز نشده‌اند، دیگر در این مدرسه هرچه قرآن و روایت و دعا هم یاد بدهند، این مدرسه اسلامی نیست، خیال‌تان راحت!
🔸کسی که اهل برنامه نباشد، اگر نماز هم بخواند، به این نمازخواندنش شک می‌کنیم؛ چون معلوم نیست روی چه حسابی دارد نماز می‌خواند؟ این فرد، نتوانسته روح خودش را منظم کند. لذا احتمال می‌دهیم او یک‌روز-مثل فنری که جمع شده و رها می‌شود- از دین بیرون برود، چون روحش آمادگی دین‌داری ندارد و اساساً آدم منظم و بابرنامه‌ای نیست.
🔸 آدمی که برنامه‌پذیر نیست، بلکه برنامه‌گریز است، اگر به‌هر دلیلی، طبق برنامه عمل کند، از این لحظه‌هایی که دارد به برنامه عمل می‌کند، لذت نمی‌برد. این شخصیت و این روحیه، به درد دین‌داری نمی‌خورد. دین مال آدم‌های اهل برنامه است.
🔸برای اینکه ایمان انسان زیاد شود، روح او باید از هوای نفس پاک شود؛ هوای نفس هم-به تعبیری- یعنی بی‌برنامه‌بودن! یعنی هروقت هرچیزی دلم بخواهد، انجام بدهم نه اینکه طبق برنامه عمل کنم. مقابله با هوای نفس هم یعنی بابرنامه زندگی‌کردن؛ البته این قدم اولش است.
#گناه_و_توبه
علیرضا پناهیان
🍃
🦋🍃 @takhooda ✨
🔻 آیت الله ضیاء آبادی :
ای عزیزانم اولا گناه نکنید که گناه سم مهلک انسان است ، اگر به گناه افتادید یا حتی غرق در گناه هم بودید ، دست از نماز بر ندارید و نماز را ترک نکنید ، این رشته باریک بین خود و خدا را پاره نکنید و این یک درب آشتی با خدا را برای خود باز نگه دارید ، عاقبت این نماز شما را اصلاح می کند
🍃
🦋🍃 @takhooda ✨