eitaa logo
پادکست تخته سیاه
13.8هزار دنبال‌کننده
54 عکس
93 ویدیو
0 فایل
تخته سیاه | مدرسه‌ای برای معلمان، مدیران، والدین و ... ارتباط با ادمین: @takhtesiahadmin لینک کست‌باکس: http://B2n.ir/n35375 لینک شنوتو: B2n.ir/g45623
مشاهده در ایتا
دانلود
22.9M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
🔴اطلاعات؛ کلید طلایی ارتباط مؤثر در آموزش! می‌دونستید داشتن اطلاعات بیشتر از دانش‌آموزا می‌تونه مثل یه پل ارتباطی عمل کنه و رابطه معلم با دانش‌آموز، والدین و حتی همکاراش رو بهتر کنه؟ 👇👇 @takhtesiah_podcast
7.41M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
رسالت اصلی نظام آموزش و پرورش چیه؟ پرورش استعدادهای خاص؟ توجه به نیازهای ویژه؟ یا تمرکز روی بچه‌های معمولی با هوش و استعداد متوسط؟ خانم میرهادی ایده جذابی در این مورد داره... می‌تونید نسخه کامل رو توی کست‌باکس بشنوید👇 لینک کست‌باکس @takhtesiah_podcast
🔴دیروز داشتم برای تحقیق درمورد بحث تفکیک بچه‌ها براساس نمراتشون، توی سایت‌های انگلیسی زبان میچرخیدم که به یه گزارش جالب از مدارس سنترال در آمریکا برخوردم که توش نظر خود بچه‌ها رو در مورد تفکیک شدن، بازتاب داده بود. - مثلا یه دانش آموز معتقد بود که: جداسازی، فرصت‌های دانش‌آموزان کم‌توان‌تر را محدود می‌کنه، چون اونا فرصت‌های یکسانی با دانش‌آموزان زرنگتر نخواهند داشت. حتی اگر همه بچه‌ها، آموزش یکسانی رو دریافت کنند، افرادی که در کلاس‌های بالاتر هستن، به طور خودکار شانس‌های بهتری خواهند داشت - یه دانش آموز دیگه در مخالفت با این کار گفته بود: فکر می‌کنم طبقه‌بندی دانش‌آموزان، ایده‌ی بدی هستش. افرادی که یادگیرنده‌های چندان خوبی نیستند، اغلب از دانش‌آموزان پیشرفته‌تر یاد می‌گیرند، اما اگر این دو نوع دانش‌آموز هرگز با هم نباشند، این اتفاق نمی‌افته. - اما یه دانش آموز دیگه، نظر کاملا متفاوتی داشت، این که: دانش‌آموزان باید جدا باشن، چون این باعث میشه اونا برای تلاش و پیشرفت بیشتر انگیزه پیدا کنن و از همه مهمتر اینه که چون اونا در یک سطح هستن و چیزهای مشترک زیادی دارن، راحت‌تر با هم کنار میان - یا یه دانش‌آموز سال آخری گفته بود: این ایده خوبیه چون گروه‌های با توانایی بالاتر به دوره‌های سریع‌تر و پیشرفته‌تر از سایر دانش‌آموزان نیاز دارن و بچه‌های پیشرفته نباید به سطح افراد عادی تنزل پیدا کنن و مدارس باید با نیازهای اونا سازگار بشن... 🤔نظر شما به عنوان والدین یا معلم بچه‌ها، در این مورد چیه؟ به نظرتون تفکیک بچه‌ها براساس نمرات یا استعدادشون، کار درستیه یا این که باعث ضرر دیدن بچه‌ها میشه؟ نظراتتون رو با ما درمیون بذارید👇 @takhtesiahadmin 📌راستی گزارش رو می‌تونید از اینجا ببینید. 👇👇 @takhtesiah_podcast
سلام در خصوص تفکیک دانش آموزا بنظر من زیانهاش به مراتب بیشتر از فوایدش هست تو مرحله اول شاید بنظر دانش آموزای قوی، تفکیک بهتر باشه و بتونن رقابت با دیگر دانش آموزان قوی داشته باشن اما بلحاظ ارتباط اجتماعی بنظرم دچار زیان میشن، چون همیشه افراد باهوش و بااستعداد دیدن، نمیتونن بعدا تو جامعه درکی از افراد عادی و گاها بی استعداد داشته باشن چون افرادی ک ضعف در حل مسائل دارن باید توسط افراد با استعداد مدیریت بشن(البته تو جامعه ما برعکس هست ک بحثش جداست) همینطور افراد ضعیف هم همیشه در ارتباط با افراد ضعیف بودن و نحوه ارتباط با افراد دیگر را پیدا نمیکنن خیلی وقتا بوده دانش‌آموز کم‌استعداد با تلاش و پشتکار تونسته به سطح بالاتر برسه ک از استعدادهای درخشان هم بیشتر موفق بوده...
سلام راستش من معلم کلاس سوم دخترانه هستم و کاملا موافق جدا کردن بچه‌های سطح ضعیف از سطوح متوسط و قوی هستم اعتقاد دارم دانش‌آموزان سطح متوسط وقتی با دانش‌آموزان سطح قوی لینک بشن باعث رشد و پیشرفتشون میشه و تاثیر مثبت روشون میزاره ولی این برای بچه‌های سطح ضعیف نه.تنها صدق نمیکنه بلکه نتیجه‌ی عکس داره، باعث خودباختگی و عقب‌گرد تحصیلی دانش‌آموز ضعیف میشه باعث میشه اعتماد به نفسشون شکسته بشه، باعث میشه هیچ وقت فرصت ارائه‌ی نظر، فرصت فکر کردن و فرصت تلاش برای انجام کار رو نداشته باشه و همین به مرور باعث سرخوردگی دانش‌آموز ضعیف میشه... من تجربه‌شو داشتم که در کلاسی حضور پیدا کنم که فقط دانش آموزان ضعیف بودن توی اون کلاس که همه در سطح هم بودن بچه‌ها به شدت به شور افتادن بچه‌ها واقعا درگیر درس و حل تمرین‌ها و یادگیری میشدن خیلی جاها خودشون همدیگه رو راهنمایی میکردن و اشتباهات خودشون رو تصحیح میکردن؛ این درحالی بود که همین دانش‌آموزان رو من در کلاس‌هایی با سطوح قوی و متوسط دیده بودم که چقد منزوی و ساکت و بی‌روح و مبهوت هستند
سلام به نظر من تفکیک نباید صورت بگیرد اگه در مدرسه هدف، آموزش صرف باشه بله تفکیک درست هست و باعث پیشرفت سریعتر میشه اما وقتی هدف تربیت باشه، اون چیزی که به رشد و بزرگ شدن و پرورش چند جانبه دانش‌آموز کمک میکنه همین تفاوت‌هاست.
سلام وقت بخیر من دانشجوی سال آخر فرهنگیان هستم و کلاس‌بندی دانش‌آموزا بر اساس نمره رو اين مدت در بعضی مدارس دیدم...بسته به نحوه به‌کارگیری، بعضی جاها باعث رقابت مثبت بین بچه‌ها شده بود و بعضی جاها عکسش... برای مثال در مدرسه‌ای (متوسطه دوره اول) دانش‌آموزای ضعیف‌تر رو از کسانی که معدل و نمرات بهتری داشتند جدا کرده‌بودند، چرا؟ چون دانش‌آموزای قوی‌تر به تایمی که دانش‌آموزای ضعیف‌تر برای درک مطلب نیاز داشتن، به چشم اتلاف وقت نگاه می‌کردند. و زمانی‌که از دانش‌آموزای کلاس به اصطلاح ضعیف‌تر علت رو جویا میشدم می‌گفتند که مسئولای مدرسه، ما رو جدا کردن تا به وضعیت درسی دانش‌آموزای خوبشون لطمه نزنیم؛ یعنی برای این دانش‌آموز، این مورد رو جا انداخته بودن که بصورت پیش‌فرض سطحش همینه و عملا فرصتی برای تغییر شرایطش وجود نداشت. بعلاوه با این منطق، اون دسته از بچه‌ها که مشکل انضباطی، خانوادگی و... داشتند هم باید تو کلاس ضعیفا قرار میگرفتند و حقیقتا کلاس، فضای خفه و سرکوب‌شده و بی‌رمقی داشت... در کل بنظرم اين مدل جداسازی وقتی برنامه‌ی مشخصی برای بهبود وضعیت دانش‌آموزا پشتش نباشه، هیچ نکته مثبتی نداره و صرفا روحیه اونا رو تحت‌تاثیر قرار میده.
سلام علیکم و خدا قوت من هم در مدرسه خاص درس خواندم و هم الان معلم هستم. درسته که یکدست بودن دانش آموزان باعث میشه مطالب سطح بالاتری گفته بشه اما استرسی که کنارش هست، سوهان روح میشه و باز عملکرد رو پایین میاره. وقتی هم معلم باشی و سر کلاس دانش‌آموزای با استعداد بری، متوجه میشی که اونا خودشون رو از اونچه هستن، بالاتر تصور می‌کنن و عملا معلم باید وقت زیادی بذاره تا دید بچه‌ها رو درست کنه. البته وقتی سر کلاس با دانش‌آموزای با سطوح مختلف هم هستم، متاسفانه صرف حضور دانش‌آموز ضعیف در کنار دانش‌آموز قوی باعث تلاش فرد ضعیف‌تر نمیشه. نکته دیگه هم اینکه متاسفانه سطح‌بندی دانش‌آموزا در کشور ما به سمتی پیش رفته که مدارس سطح بالاتر شده مدارس مرفهین...! در مجموع به نظرم همون آموزش دولتی و یکدست مزایای بیشتری داره
17.74M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
🧑‍🏫👩‍🏫هر روز کلاس درس، یه تجربه تازه‌ست. اونجا که باید بین نیازهای مختلف بچه‌ها، جایی برای یادگیری پیدا کنیم. توی این ویدئو از زبان یه معلم، می‌شنویم که چطور با نگاه متفاوت به تفاوت‌ها، می‌شه فضای کلاس رو مدیریت کرد و هر دانش‌آموز رو به شیوه‌ی خاص خودش با اهداف و برنامه آموزشی همراه کرد... 👇👇 @takhtesiah_podcast
سلام وقت بخیر من ششم دبستان بودم معلم اومد بچه‌ها رو تفکیک کرد و اسمشونو رو تابلواعلانات نوشت،حقیقتا دوست داشتم به سطح خیلی خوب برسم اما انگاری از سال‌های قبل تو ذهنم قبولونده بودن من درسم خوب نیست و به این سطح نمیرسم ... تا اینکه معلمم منو صدا زد گفت اگر یکم تلاش کنی به سطح اینا میرسی. اینکه معلمم به من توجه کرد منی که به شدت اعتماد به نفسم پایین بود، این حرف رو به من زدن شوکه شدم و کم کم داشتم خودمو باور میکردم همین حرف اینقدر در من تاثیر داشت که توی متوسطه اول، همیشه جزء ۵نفر برتر کلاس بودم اینکه ماهیانه نفرات برتر رو میگفتن هم خیلی توی باور من تاثیر داشت که منم میتونم جزءشون باشم و تلاشمو بیشتر میکردم. اما اینکه موافق باشم یا مخالف حقیقتا فقط یه سطح‌بندی خالی جواب نمیده! سال چهارم و پنجم و سال‌های قبلش هم این سطح‌بندیا بود اما من به گروهی تعلق داشتم که بهش اصلا توجه نمیشد! به این باور رسیده بودم که من هیچ وقت به سطح عالی‌ها نمیرسم، اعتماد به نفسم به شدت پایین بود و حتی میترسیدم با معلمم حرف بزنم و همیشه میز اخر میشستم که معلما من و نبینن!
سلام در رابطه با تفکیک بچه‌های مدارس خاص میخواستم نظرم و بگم. من خودم حدود ۱۵ سال پیش در مدرسه فرزانگان که یک مدرسه دولتی برای بچه‌های به اصطلاح تیزهوش بود درس خوندم. برای شهرستان ما که تقریبا ۵۰۰‌هزار نفر جمعیت داره برای دو کلاس در مجموع ۵۰ نفر در هر پایه تحصیل میکردند. مقطع راهنمایی سطح تدریس معلم.ها خیلی مناسب بود و ما کتاب‌هایی علاوه بر کتاب‌های به قول ما وزارتی داشتیم و آموزش‌های کتاب‌های وزراتی خیلی برای من کسل‌کننده بود ولی اشتیاق زیادی برای کتاب های جذاب و علمی‌تر سمپاد داشتم و درسم خیلی خوب بود. در دوره ما به صورت ناگهانی برای ورود به دبیرستان ظرفیت را از ۵۰ به ۱۵۰ نفر رسوندند که در نتیجه با بچه‌های مدارس دیگه‌ی شهر وارد دبیرستان شدیم این مسئله باعث شد سطح کلاس‌ها به شدت افت کنه و حتی بعضی خانواده‌ها برای اعتراض به سنگین بودن دروس و فشار آوردن به معلم‌ها به مدرسه اومدند. پایین اومدن سطح کلاس‌ها باعث بی‌انگیزگی و افت تحصیلیم شد چون واقعا درس‌ها دیگه جذابیتی برای من نداشتن و معدلم خیلی پایین اومد. افت تحصیلیم تا جایی ادامه داشت که بالاخره سال دوم با کلاس‌های المپیاد آشنا شدم و تونستم یک چیز ارزشمند برای وقت گذاشتن و درس خوندن پیدا کنم. کم کم انگیزه‌ام بیشتر شد و در درس‌های دیگه هم پیشرفت کردم گرچه نتونستم مدال المپیاد بیارم ولی هدفم رو داخل زندگی پیدا کردم و الان از نظر خودم به موفقیت دلخواه تحصیلیم رسیدم.
سلام من دوران تحصیلم اگر شاگرد اول نبودم، دیگه دوم بودم حتما همیشه هم عکسم روی برد نفرات برتر مدرسه بود. خیلی از اوقات چند نفرمون رو جدا می‌کردن که مثلا بریم کلاس المپیاد، بریم یه برنامه خاص تو آموزش پرورش منطقه یا... الان دارم میگم که بزرگتر شدم: اگر این جدا کردن با روش درست و فرهنگ سازی درست از قبلش نباشه، به پشیزی نمی‌ارزد. - اولا: جوگیر میشیدیم پیش خودمون که واااای ، من خیلی خاصم - ثانیا: وقتی می‌دیدیم که ته‌ش اتفاق خاصی نیفتاد، جز حس بد گرفتن هیچی نداشت. - ثالثا: چقدر بچه‌های دیگه که قطعا و مطمئنا از خود من با استعدادتر بودن، انگیزه‌هاشون از مدرسه اومدن داغون میشد. از همینجا به همه‌ی معلما و مدیرا و هرکسی که تصمیم‌گیرنده‌ست میگم: جان عزیزترین‌هاتون عقل‌تون به چشم‌تون نباشه! اونی که نمره‌ش تو یه درسی خوب شده، لزوما خیلی خاص نیست... ما دانش‌آموزا همه‌مون بمب استعداد بودیم، ولی شما نتونستید کشف‌مون کنید! حیف!