این چنین نیست ؛کبوتر با کبوتر باز با باز ... گاهی ... کبوتر با کبوتر باز تنهاست ...

« قهر ، قهر ، تا روزِ قیامت » این زیباترین دروغِ کودکی هایمان بود قرار بود مثلاً دلخوریِ مان تا ابد کِش بیاید اما با یک «ببخشید» سر و تهِ قضیه هم می آمد و دوباره مشغولِ بازی می شدیم انگار هم نه انگار ، که قهر کرده بودیم ! بچگی ها ، در همین سادگی اش قشنگ بود . امان از این بزرگ شدن ... امان از این قهر هایِ بی صدایِ طولانی ! حالا قهرِ مان را جار نمی زنیم ، خیرِ سرِمان مثلاً متمدن شده ایم ... خیلی بی صدا می رویم اما برای همیشه ... اما بدونِ بازگشت ‌‌... دلمان هم خوش است که بزرگ شده ایم !

الهی تو مرا باش؛هر چه خواهی کن...

دلگرمی ما تکیه به دیوار حسین است.

آنکه بودنش بدون منت و ابدیست، خداست❤️

هَر کُجا کهِ آسایشِ روحَت را پِیدا کردی، همانجا بِمان، آنجا وطن توست..

اینجا کسی به فکر تو نیست تا وقتی زنده ای...

از ترس بی کسی به آغوش های پیش پا افتاده پناه نبر؛ هر تازه وارد، رنجی تازه است...

از موسیقی میترسم چون نمیدونم منو میخواد به کجای خاطراتم ببره...

و تا نره بقیه رو ببینه، نمی‌فهمه تو واقعا فرق داشتی :)

مدتها پیش آموختم که نباید با خوک کشتی گرفت، خیلی کثیف می‌‌شوی و مهم‌تر آنکه خوک از این کار لذت می‌برد. 👤 جورج برنارد شاو

اینکه هیچکس شبیه حرفاش نیست به کنار ... چرا هیچکس شبیه عکساش نیست ؟!