یه موقع هایی تو زندگی...نه امیدی هست و نه شوقی برای فردا.
یه موقع هایی تو زندگی... توان حرکت کردن از ما سلب میشه.
یه موقع هایی تو زندگی... فقط میخوای بخوابی تا درد بیهودگی را فراموش کنی.
یه موقع هایی تو زندگی... احساس میکنی دست از پا درازتر شدی.
یه موقع هایی تو زندگی... احساس میکنی که دیگه قدرت و ابهت گذشته رو نداری.
یه موقع هایی تو زندگی... یادت میاد گذشته ها چقدر چالاک و سریع بودی اما حالا.
آره زندگی همینه!
تلخی و تاریکی و تنهایی هم توی زندگی هست.
این ها مثل زمستون میمونند، زمستون هم جزء طبیعته. بدون زمستون بهار معنا نداره.
پس یادت باشه........
توی لحظات زمستونی، بهار رو به خاطر داشته باشی. همونجوری که خاطره بهار در ذهن درخت جاری است.
آری زمستان رفتنی است بهار آمدنی است.
