همچو فرهاد بود كوه كني پيشه ما كوه ما سينه ما ، ناخن ما، تيشه ما بهر يك جرعه مي ، منت ساقي نكشيم اشك ما ، باده ما ، ديده ما ، شيشه ما ماه من ، شاه من ، بیا دمی به برم بيا اي تاج سرم بیا بنشین به برم دل به يار بي وفاي خويشتن دادم و ديدم سزاي خويشتن زخم فرهادو من از يك تيشه بود او به سر زد ، من به پاي خويشتن هرکه ننشیند به جای خویشتن افتد و بیند حبیبم سزای خویشتن اگر دل مي بري جانا، روا باشد كه دلداري ميان دلبران الحق ، به دل داری سزاواري دلا ديشب چه ميكردي تو در كوي حبيب من الهي خون شوي اي دل ، تو هم گشتي رقيب من                     #ادیب نیشابوری @TAMASHAGAH