💎انعکاس نظر 〰〰〰〰〰〰〰〰〰 ✍دکتر محمدرضا قائمی‌نیک ✨به نظر می‌رسد، هستۀ اصلی تعاریف مربوط به زیارت، حضور زائر عند المزور باشد. در این تعریف، مسئلۀ اصلی، «حضور» است. ⭐️مخصوصاً اگر زیارت را همراه با معرفت بدانیم، این حضور در معنای معرفتی‌اش، به معنای علم و معرفت حضوری خواهد بود. 🌟بنابراین در جریان زیارت، در شکل تام و تمامش، معرفتی حضوری میان زائر و مزور شکل می‌گیرد. حال اگر با نگاه حکمت اسلامی به این مسئله بنگریم، روشن است که این علم و معرفت حضوری، چه اقتضائاتی خواهد داشت. 🔺با این حال زائر به دلیل محدودیت‌هایی که در ارتباط با مزور دارد، معمولاً با واسطه‌های زبانی، فیزیکی، جسمانی، فرهنگی، اقتصادی و نظایر آنها با زائر، ارتباط می‌گیرد. به تعبیر دیگر، همواره میان زائر و مزور، واسطه‌هایی وجود دارد که البته زائر حقیقی می‌کوشد این واسطه را کمتر کرده و با عبور از آنها به ارتباطی بی واسطه با مزور دست یابد. اینکه این واسطه ها چگونه کمرنگ شده و زائر، در یک حرکت جوهری به مقام زیارت مزور می‌رسد، بحثی مستوفا است که نیازمند فرصتی دیگر است. ✅اما به تناسب طرح مسئلۀ حجت الاسلام شیرازی، به نظر می‌رسد ما در بهره گیری از هرگونه تکنولوژی‌ای در ذیل زیارت، بایستی به واسطه‌ای که میان زائر و مزور ایجاد می‌شود دقت کنیم. تکنولوژی، دست‌کم آن‌طور که نظریات مربوط به تکنولوژی به آن اشاره می‌کنند، به عنوان مهمترین محصول علوم طبیعی در جهان غرب، دست‌کم از بنیان‌های ریاضیاتی و مادی بهره برده است که به عنوان واسطه میان ما و جهان شکل می‌گیرد. به تعبیر دیگر، ما در تکنولوژی، به تعبیر مارتین هایدگر، با تصویر جهان روبرو هستیم. حال باید دید این واسطۀ تکنولوژیک، که گویی گریزی از آن در جهان معاصر نداریم، چگونه می‌تواند سامان یابد که کمترین واسطه و مانعی در رابطۀ حضوری زائر و مزور ایجاد کند؟ 📲به نقل از کانال مجتمعنا به آدرس: https://eitaa.com/mojtamaona #تکنولوژی_زیارت #محمد‌رضا_قائمی‌نیک #دانشگاه_رضوی #موانع_زیارت #تعریف_زیارت 🆔@tammolaat