عمیقا‌به‌اونایی‌که‌الان‌توی‌طریق‌قدم ‌‌برمیدارن‌ ، اونایی‌که‌توی‌موکب‌ها‌‌زیر‌باد‌ کولر‌دراز‌کشیدن‌تا‌خستگی‌در‌کنن‌ ، اونایی ‌که‌تازه‌به‌مرز‌رسیدن‌و‌توی‌‌شور‌و‌حال‌رد ‌شدن‌از‌مرزن‌. اونایی‌که‌الان‌توی‌مسیر‌نجف‌به‌کربلا‌ ‌عمود‌۷۸۰‌‌باصدای‌‌آقای‌پویانفر‌‌دم ‌میگیرن‌. اونایی‌که‌از‌پا‌درد‌یه‌گوشه‌‌نشستن‌تا‌نفس‌ بگیرن‌. اونایی‌که‌نجفن. اونایی‌که‌‌از‌دور‌گنبدو‌میبینن‌. اونایی‌که‌‌رسیدن‌‌گوشه‌ی‌بین‌الحرمین‌ کز‌کردن‌‌یه‌گوشه‌و‌زل‌زدن‌به‌گنبد‌. اونایی‌‌که‌زیر‌قبه‌ان‌.‌ خلاصه‌به‌تموم‌کسایی‌که‌الان‌تو‌راهن‌یا رسیدن‌به‌‌کربلاحسودی‌که‌نه‌ ، غبطه‌میخورم.‌