_『✨』 گاهے‌ چشم‌هـٰا ؛ مرهم‌درد‌ ها می‌شوند !" - بھ نوای چکامہ و بھ قلم‌ علیھان و غریب • • رادیـو طنـٰان •

‌ در طنین ِ خنده‌هـا ؛ تنها لبخند بی‌جان از برای من بود ! که مبادا غرق شدنم ، در میان‌جمع حاشا شود . . دیدن چشم‌هـایی به وسعت دریا به هنگام شب ؛ آرزویی‌ ست ك به‌رسوایی‌‌اش می‌ارزد . "🤍"

‌ نرمی آغوشت همانند ابر ، طراوت لبخندت هماننـد دشت . . موج موهایت همانند دریا و تو ، در تمام زیبایـی‌هـٰا خلاصه میشوی ! .

‌ صبحگاه روزهایت چگونه می‌گذرد ؟ آیا امروزهم با نوازش آغوش آفتاب در میان پرده‌ی حریر صورتی ِ اتاقت ، چشم گشودی؟ آیا بازهم صبحگاه‌های زندگیت‌را با لبخندهای مردی سرشار از عشق♥️ در پشت پنجره‌ی اتاقت به وقت شنیدن صدای گنجشکان آغاز می‌کنی ؟ می‌شنوی؟ گنجشکان غمم را می‌نوازند . . گنجشکان می‌نوازند اما آن لبخند پر از عشق صبح‌هایت ، دیگر نیست . . !"

‌ و آنگاه بیدار خواهیم شد ؛ که روح تسخیر شده و قلب ، جایش خالیست . .

‌ و‌ من‌ عشق‌ را‌ زمانی‌ تجربه‌ کردم‌ که‌ دیدنش‌ آشوب‌ را‌ به‌ جانُ‌ دلم‌ انداخت ، صدایش‌ برایم‌ مسکنی‌ شد ، و‌ چشم‌هایش‌ درمان‌ ِ درد‌های‌ ناعلاجم . .

‌ و عشق زمانی رقم میخورد ؛ که جسم هست اما . . روح و جان گم شده در اعماقِ چشم ها .

‌ گاهی تنفر ، عشق را درون خود هضم می‌کند ؛ تا روح و جان صرف ِ قلبی‌ شود که محبوس محبت ست ‌و ابایی ندارد .