عزیز همراهم سلام #مجازی_نخوانیم با آمدنِ گوشی‌های «لمسی» و شیوع «شبکه‌های» مجازی، دیده می‌شود که متاسِّفانه دیگر کسی با #کتاب، مهربان نیست؛ گرچه آن عزیز، همچنان #یار_مهربان» است. «انبوه» اطلاعاتِ علمی، اخلاقی، عقیدتی، سیاسی و اجتماعی؛ حتی مواردِ نااخلاقی در آن «واحد» در اختیارِ «انسان» قرار می‌گیرد؛ ولی «فرَّار» است. به تعبیری، نمی‌شود مطالب فضای «مجازی» را در «ذهن» بایگانی کرد و با آن «تجزیه» و «تحلیل» نمود. علت‌هایی که می‌توان برای این عیب اساسی در مطالعه #فضای_مجازی برشمرد، عبارتند از: ۱- در مطالعه باید دقت شود. ۲- در مطالعه باید حوصله داشت. ۳- عجله و سرسری نگاه کردن، سَمِّ مطالعه علمی است. ۴-محضرنشینی استاد، در فهم مطالب «موضوعیت» دارد. ۵- مطالب فضای مجازی پراکنده گویی است. ۶- فضای مجازی توهین‌ها و افتراءها، خط قرمزی ندارد. ۷- نوع نگارش خبرها، «استرس» آفرین است. ۸- در فضای مجازی تخریب‌ها و سرقت علمی، هیچ حد و مرزی ندارد. ۹- نوعاً «نویسنده» مجهول است که خود ‌«علت» بی‌دقتی در فهم مطلب است. ۱۰- کیفیَّت نگاه در متن «مطالعه»، نقش‌ در فهم مطلب دارد. ۱۱- «نحوه» ورود و خروج، در متن، نقش اساسی در «فهم» مطلب دارد. ۱۲- توان علمی و جایگاه «نویسنده»، تاثیر مثبت در فهم مطلب دارد. ۱۳- نشاط داشتن در مطالعه، عامل بسیار «مهم» در فهم مطلب است. ۱۴- نگاه عالمانه به نوشته در فهم «مطلب» اثر دارد. ۱۵- بی‌طرف بودن در «مطالبِ» مطالعه و با «تدُّبر» نگاه کردن بسیار ضروری است. ۱۶- ساعت «مطالعه» محل رعایتِ «اندیشمندان» است. ۱۷- کشف «مجهولات»، موضوع مطالعه است. متاسفانه در مطالعه فضای «مجازی»، همه موارد ذکر شده از نقص‌های آن است. برای «عالم» شدن، «محضر» عالمانِ هر «علمی» را از دست ندهیم و از گنج بی‌بدیل «کتاب»، فاصله نگیریم و به «فضای» مجازی پناه نبریم. ممنون نگاه‌تانم ✍️علی تقوی دهکلانی @taqavi57