همه‌چیز به همان نقشی بر میگردد که تو به کارگردان عالم میدهی ، به میزان کوچک بودنِ او در باور ها و حس‌هایت ، دیگر گله‌مندی‌های از تقدیرها، قلب را افشانه‌های سیاه پر می‌کند .. دیگر کسی ما رایتُ الا جمیلا نمی‌بیند، دیگر کسی طعمِ زیبای صبر و درد و رنج را نمیچشد.. اینگونه است کوچک شدنِ انسان در هستی پهناور .. ‌

الصَّبْرُ وَ الرِّضَا عَنِ اللَّهِ رَأْسُ طَاعَةِ اللَّهِ .. صبر و رضای از خدا رأس اطاعت خداست.. صبر‌ها همه مقدمه‌ی درک مقام رضایت است .. امام‌سجاد(ع).

وَ أَنَا الضَّامِنُ لِمَنْ لَمْ یَهْجُسْ فِی قَلْبِهِ إِلَّا الرِّضَا أَنْ یَدْعُوَ اللَّهَ فَیُسْتَجَابَ لَه .. من ضامنم برای کسی که در قلبش غیر از رضایت خدا خطور نکند،که هر دعایی کند، مستجاب شود.. _امام‌المجتبی(ع)

و در این افکار‌سمی خودت را قرار مده که ای کاش اتفاقات قبلِ من طور دیگری رخ می‌داد .. شکر‌گزارِ‌توبه‌کننده باش .. ‌

همان‌جایی که قلب آرام‌‌ش را برای روز‌های ادامه دادن پیدا میکند ..

این هم مهم است که صفحاتِ مفاتیحِ کوچک درون‌تان را از کدام پنجره‌ی صفات الهی خیس می‌کنید .. تا برای‌تان حس‌های مراقبه بسازد، یک ذوالفقار و نهج‌البلاغه در وجود که قبل از اراده‌ها مسیر را می‌نگرد .. تا انتخاب های‌تان را تنظیم کند و فقط او را مثل صفین شرمنده نکنید ..

اما نبودن‌های‌مهمی که حس نمی‌شود، نشان از بخش تاریک شبستان وجود است .. #امام_زمان