همیشه میگم کاش نمی‌گفتم تولدم ، میشُدِش بگی تولدش ، ولی من مگه از خودم جدا هستم .. 🥺😔

می‌گفت بعد از نماز صبح چند دقیقه‌ای نگاه به مهر کنید .. و‌حرف هم بزنید ..

‌‌ ولش کنید مهم نبود ..

همیشه اینجوری نیست که همه‌ی شروع‌ها از اول‌ش بد باشه ، اما وقتی سر موعدِ خودش تموم نمیشه و ادامه پیدا می‌کنه خسته کننده میشه .. غم میشه حسرت میشه، حسرت نشدن ، نبودن ، ندیدن، نچشیدن، حسرت نگاه، حسرت چشم‌ها، حسرت آرامش، حسرت آسوده سر به بالین گذاشتن ووو

شروع‌ش رو دوست داشتم ولی ادامه‌اش اذیت کننده شد .. حزن شد و غم ‌.. ‌

تصمیم بگیرید کمتر گند بزنید، حال‌تون خوب میشه، مطمعن باشید..

برخی ها شبیه انار هستند تمام دانه‌های‌ش فقط سهمِ توست ، نباید هیچ نگاه و حرفی از کسی شریک‌ش شود ..

‌ حس‌می‌کنم ریشه‌های این بیچارگی‌م و حسرت‌هام و نشدنی‌هام رو بنونم پیدا کنم ..

من عکس‌های مختلفی رو بررسی کردم ، هر کدام ماجرای‌ض غیر از اون چیزی بود که بخاطرش ایستاده بودن و ازشون عکس گرفته بودن ، یعنی غالبا این جوری بود ، نشستم فکر کردم به اینکه چه قدر چشم‌های من ، دیدنی‌هایی که باید می‌دید رو اشتباه دیده و تصور کرده .. از این به بعد باید برای چشم‌های‌م هم فرصتِ فهم بذارم و هم حفاظی برای اینکه نکنِ این فهم ها باعث خطا رفتن در توی دیدنِ من بشه ..

شاید تولدی که اول‌، هم اشک بود و هم خوشی بود و الآن اینجوری شده.. دلیل‌ش همین‌ها باشه .. ‌

می‌دونم دوست دارید سوال بپرسید ولی توی ابهامید .. 😔🥺😭

فراق ___________________________ سرگشته و حیران روی پلکان‌ها نشسته‌ایم؛ خود نیز نمی‌دانیم طریقی که در پیش گرفته‌ایم رضایت وجود مقدس حضرتش را در پی دارد یا که عملمان بیهوده است؛ بی‌چاره عالم شده‌ایم و چاره را نمی‌یابیم؛ بی‌قرار عالم شده‌ایم و خبری از قرار نیست؛ دل‌تنگ وجود مقدس حضرتش هستیم ولیکن آن‌قدر چشم‌ها را به هرجا گشودیم که دگر چشم‌ها به روی صاحبش گشوده نمی‌شود. دل‌تنگ و بی‌قرار، صبور و رنجور، نفس کشیدن برایمان سخت شده؛ اشک‌هایمان ناخودآگاه آبیاری می‌کند گل خشک صورتمان را و ای کاش این اشک‌ها قداست می‌یافت و روحمان را نشاط می‌بخشید. ای عزیز‌دل من تقبل بفرما قلم‌زدن‌هایمان را؛ ای نورچشم مملو از گناهم انظر الی قلبی ... ⁷ربیع‌الاول¹⁴⁴⁶- ¹⁰:²⁰