🌿انفاق و بخشش و يا مواسات و يا بالاتر، ايثار، به زيربناهاى محكمى نيازمند هستند. مادام كه اين پايه‏ها استوار نباشند انفاق شكل نخواهد گرفت و رشد نخواهد كرد. اصولًا آن‏هايى كه مى‏خواهند طرح‏هاى اسلامى را مطالعه كنند ناگزيرند كه زيربناهاى آن را در نظر بگيرند وگرنه آن طرح‏ها همانند ساختمان محكمى هستند كه در فضا تصويرش را بكشند، در ميان زمين و هوا جايگزينش نمايند. انفاق يكى از همين طرح‏هاست كه بايد از ارزش، انگيزه، اندازه، شكل و روش، مصرف‏ها، مانع‏ها، وسعت و گستردگى آن گفت ‏وگو شود. https://eitaa.com/tarbeit

🌿انفاق بايد براى دهنده و گيرنده رشد و حركت بياورد؛ چون غرض از انفاق، سير شدن شكمِ گيرنده نيست. خدا خود بهتر مى‏توانست شكم‏ها را سير كند و فقرها را از اول مرتفع نمايد. عدّه ‏اى كه خيال كرده ‏اند انفاق فقط براى همين پر كردن است اعتراض داشتند و با اتكاء به اين آيه مى ‏پرسيدند: «أَ نُطْعِمُ مَنْ لَوْ يَشاءُ اللَّهُ أَطْعَمَهُ‏ »؛ آيا ما كسانى را غذا بدهيم كه اگر خدا مى‏خواست خودش به آن‏ها غذا مى‏داد؟ اين است كه دهنده بايد در زمينه‏اى انفاق كند كه به رشد و رضوان و نور و برسد و همان‏طور كه گذشت، گرفتار منّت و اذيّت و عُجب و رياء نگردد. و بايد به گونه ‏اى انفاق كند كه خلق را بت پرست و متملّق و ذليل، بارنياورد. عده ‏اى خيال مى‏كنند بايد به فقير تأمين داد كه هر وقت نداشتى سراغ من بيا و از من بگير.

🌿درباره ‏ى دهنده و انفاق كننده بايد ملاحظاتى بشود كه دهنده دچار: 1- منّت‏ 2- اذيّت و بازگو كردن، 3- رياء و خودنمايى، 4- عجب و باد آوردن، 5- و اسراف و زياده روى نگردد و زيربناى انفاق بايد محكم شود تا اين فسادها بار نيايند و مقدار انفاق بايد با مقدار شناخت و ظرفيت و وسعت روحى افراد مناسب باشد تا اسراف، تحقق نيابد.

🌿 «وَ إِنَّ شَرَّ النَّاسِ عِنْدَ اللَّهِ إِمَامٌ جَائِرٌ ضَلَّ وَ ضُلَّ بِهِ»؛ بدترين خلق خدا كسى است كه هم خودش گم‏ شده و هم باعث گم‏شدن‏ ديگران شده باشد.

🌿وقتى كه من گم‏ شدم و ندانستم چه قدر ارزش دارم، هر كس مى ‏تواند مرا به هر قيمتى بخرد، با يك بارك‏ اللَّه از دست مى ‏روم ولى وقتى كه دانستم صد هزار تومان ارزش دارم، ديگر با پنجاه هزار تومان معامله نمى ‏كنم و اگر بدانم به بهشت مى‏ ارزم، با دنيا معامله نمى ‏كنم و اگر بدانم كه خدا خريدار من است و او را خريدار خود ببينم، ديگر حتى با بهشت هم سودا نمى ‏كنم. آن‏هايى كه مى ‏گويند: «يا نَعِيمى وَ جَنَّتى وَ يا دُنياىَ وَ آخِرَتِى»، با اين نگاه همراهند. 🌿رحِمَ اللّه ُ امرَءً عَرَفَ قَدرَهُ وَ لَم يَتَعَدَّ طَورَهُ رحمت كند مردى را كه قدر خويش را بشناسد و از حدّ خود درنگذرد. رحم الله امرأ عرف قدر نفسه . «قِیمَهُ کُلِّ إمرئٍ ما یُحْسِنُهُ» https://eitaa.com/tarbeit

🌿در هر لحظه، هزارها شيطان رهِ گم‏گشته‏ مى ‏زنند، تو راحت مقصد را بشناسى و راه را بيابى. خودت و قدر خودت را بشناسى و به غير حق رو نيندازى و به غير او نظر نكنى؛ «وُجُوهٌ يَوْمَئذٍ ناضِرَة، الى رَبّها ناظِرَة».

تا میتوانید از ریاست فرار کنید مگر واجب شود❗

🌿اگر تو نقش خودت را بشناسى، شغل خودت را مى ‏يابى و ديگر وسوسه ‏هاى فردى و گروهى گمراهت‏ نمى ‏كند. مخصوصاً اگر با توجّه با اهداف‏ و مبانى‏ و روش بيّناتى‏ همراه باشى، مقهور آسمان ريسمان‏ها نمى ‏شوى و حرف ‏هاى بزرگ برايت بى ‏رنگ مى ‏شوند.

🌿اساس و ريشه ‏ى آسيب ‏ها و آفت‏ هاى ما، در ضلال‏ و گم‏شدگى‏ است. ضلال به معناى گمراهى‏ نيست، كه: «ضَلَّ السَّبيلُ» و «ضَلَّ سَعْيُهُم» و «ضَلَّ مطلبُهم» و «ضَلَّ قَدرُهم»، با اضافه ‏ى كلمه ‏ها و به معناى گمراهى‏ و سعى گم‏ شده و هدف گمشده‏ آمده است. ضلال؛ يعنى سرگشتگى؛ يعنى گم‏شدگى‏. و اين ضلال است كه منشأ تمامى گمراهى‏ ها و از دست رفتن ‏ها و كفرها و نفاق‏ هاست. آدمى كه خود را باخت، آدمى كه خود را گم‏ كرد، آدمى كه خود را نديد و به حساب نياورد، اين چنين گمشده ‏ى‏ سرگشته ‏اى را، هر كس به هر طرف مى ‏برد؛ كه فرعون‏ها، همين ‏گونه آدم‏ها را با پوك كردن و خالى ساختن، به اطاعت مى ‏كشيدند: «فَاسْتَخَفَّ قَوْمَهُ فَاطاعُوه». اين استخفاف و سبك كردن است، كه باعث استثمار و استضعاف و اس اس ‏هاى ديگر مى ‏شود.

🌿ضلال آدمى‏، به‏ ضلال اهداف‏ و ضلال راه‏ و ضلال سعى‏ مى ‏رسد.

🌿هنگامى كه اين مؤثرها و محرك‏ها از درجه ‏ى وجودى انسان پايين‏تر باشند و با اين وصف او را دگرگون كنند، در اين هنگام خسارت‏ وجودى انسان آغاز مى ‏شود. انسانى كه مؤثرهايش و محرك ‏هايش را كنترل نكرده و محاكمه نكرده، اين انسان خودش را از دست داده و به خسارت‏ وجودى رسيده است.

🌿گيرم كه تو محرك ‏هايت را كنترل كردى و از تأثرهاى طبيعى جدا شدى و محركى جز اللَّه براى تو نماند؛ محركى كه تو را شاد كند، ناراحت كند، بترساند، اميدوار كند؛ گيرم كه تو از خسارت‏ وجودى رها شدى، سر خوش مباش كه خسارت‏ عمل هم در پيش هست. تو بايد نه تنها بر محرك‏ها كه بر تمامى حركت‏هايى كه مى‏توانى به خاطر اللَّه داشته باشى نظارت كنى. اين كافى نيست كه به خاطر خدا به پرستارى برخيزى و يا طبابت كنى. 👈آن‏جا كه مى ‏توانى طبيب تربيت كنى و مى ‏توانى اين حركت را داشته باشى و مى ‏توانى جمع كنى و چندين حركت را با هم داشته باشى، از تو به طبابت و پرستارى قناعت نمى ‏كنند. و اين‏جا با آن كه وجود تو خاسر نيست، ولى دست‏هاى تو خسارت‏ بار است و در عمل مانده ‏اى و از دست رفته ‏اى.