#تربیت_کودک #تنبیه ‌💢‌ انواع تنبیه بد ناجوانمردانه: 1⃣ مقایسه کودک با سایر کودکان 2⃣ سرزنش کودک که او باعث بیماری و مریضی والدین شده است. (مریضم کردی، وقتی از دستت مریض شدم و مردم می فهمی با من چه کار کردی) 3⃣ تحقیر کردن کودک که کارهایش احمقانه است و هیچ نمی فهمد (دیوانه هستی ، احمقی و دست و پا چلفتی) 4⃣ محروم کردن او از عشق و دوست داشتن (مادرت نمی شوم، دیگر دوستت ندارم) 5⃣ تهدید او به جدایی (دیگر در این خانه نمی مانم) 6⃣ ارعاب و ترساندن او (اگر گوش نکنی بلایی به سرت می آورم که مرغان آسمان به حالت گریه کنند). ⏪ و موارد فراوان دیگری که ما فکر می کنیم خاصیت تنبیهی دارند ولی صرفا از روی خشم ما اعمال می شوند. به کانال#تربیت_دینی_کودک_و_نوجوان ملحق شوید: @tarbiatkoodak_nojavan

#تربیت_کودک در هشت سال اول زندگی همه حرفهای منفی، #تهدید، #تحقیر، #تنبیه و... آدم های مهم زندگی مان را در جایی از کله مان می نشانیم که در اصطلاح بعدها می شود گرگ یا سگ گرسنه وجودمان که به جانمان یا جان دیگران می افتد و تکه و پاره می کند. نمونه ای از این حرفها که نتیجه نظام تربیتی ماست عبارتند از: تنبلی، بیخودی، مریضی، کار نمی کنی، این چه وضعیه، خجالت نمی کشی، همه دارند زحمت می کشند و تو تمرگیدی، بمیر، کارد بخوره به اون شکمت، آفتاب آمد تا وسط اتاق، پاشو، برو بخواب و.... متاسفانه این حرفها را هم همه آدم های مهم زندگی مان به ما زده اند و اکنون همانها در ذهن ما نشسته اند و ما آنها را دوباره برای خودمان یا برای دیگران یا فرزندانمان تکرار می کنیم و مانند گرگ می بلعیم. ❀ کانال#تربیت_دینی_کودک_و_نوجوان ملحق شوید: @tarbiatkoodak_nojavan

#والدین_عزیز👇 👈️وقتی که قصد #تنبیه یا #دعوا_کردن کودک را دارید 👈❌از هر گونه اقدامی که موجب تحقیر و خجالت کشیدن او شود خودداری کنید. 👈❌❌️ تنبیه بدنی به شدت موجب تحقیر انسان می‌شود و مانع از احترام گذاشتن به فرد یا کودک است . 👌در اغلب موارد آنچه موجب #گریه کودک می‌شود 👈❌درد حاصل از تنبیه نیست 👈❌ بلکه درد حاصل از #حقارت است. ❌👉 👌بنابراين هرگز رفتاري از خود بروز ندهيد كه موجب #تحقير او شود.👉 به کانال#تربیت_دینی_کودک_و_نوجوان ملحق شوید: @tarbiatkoodak_nojavan

🔴 اگر اهل #تنبيه هستيد، آيا ميدانيد چرا تنبيه ميكنيد؟ ⁉️ 👈تنبيه ميكنم چون: 📍عصباني ميشوم و دست خودم نيست. اين نوع والدين از فرزندانشان به عنوان كيسه بوكس استفاده ميكنند. آنها از همسر خود، مشكلات زندگي خود، بي خوابي و خستگي، مشكلات مالي ، اضطراب يا افسردگي در رنجند و با تنبيه فرزندشان به ارامش موقتي و بعد احساس گناه و پشيماني ميرسند. اما فردا روز از نو روزي از نو! اگر جزو‌ این دسته والدین هستید باید ریشه های مشکلات زندگی خود را پیدا و حل کنید قبل از اینکه آسیب جدی و غیر قابل جبران به فرزندتان بزنید. 👈 تنبيه ميكنم چون: 📍 بچه بايد تنبيه بشه وگرنه لوس ميشه، مگه ما با تنبيه بزرگ شديم چي شد؟ اين افراد در كودكي به دليل تنبيهات بسيار آسیب خورده اند و كودك را يك موجود ناتوان ميبينند كه بايد زير فشار محكم شوند. توانایی همدلي در اين افراد به دليل سختگيري والدين شكل نگرفته و نمیتوانند خود را جای کودکشان بگذارند و احساسات او را درک کنند. این افراد با تمرین میتوانند همدلی را بیاموزند. کافی است از خود سوال کنند🤌 اگر من جای فرزندم بودم الان چه احساسی داشتم و از پدر و مادرم چه میخواستم؟ ✅ اگر تنبيه كنم مطمئنم زمان تنبيه عصباني نيستم، به فرزندم كار خوب را آموخته ام، مطمئنم در حد توان اوست، مطمئنم روش تنبيهي آسیب زننده نيست و منصفانه است، از ❌داد فرياد تحقير تهديد ناسزا و برخورد فيزيكي يا ايجاد ترس و وحشت استفاده نميكنم،❌ زمان تنبيه محكم و آرام و صبور مهربانم و حرمت و شخصيت فرزندم را از بين نميبرم: ✅ اين افراد هدفشان آموزش و پرورش فرزندشان است. به كودك به عنوان يك انسان احترام ميگذارند و برايش حرمت قايلند. تمايلي ندارند با خرد كردن فرزندشان او را مجبور كنند مطابق ميل آنها رفتار كند يا از آنها اطاعت كند. 🔰كودك و توانايي هاي او را ميشناسند، توانايي درك احساسات فرد متقابل و همدلي را دارند. ❓فكر ميكنيد جزو كدام دسته اييد؟ و دوست داريد جزو كدام دسته باشيد؟ 🦋 #تربیت_دینی_کودک_و_نوجوان https://eitaa.com/tarbiatkoodak_nojavan

در هشت سال اول زندگی همه حرفهای منفی، #تهدید، #تحقیر، #تنبیه و... آدم های مهم زندگی مان را در جایی از کله مان می نشانیم که در اصطلاح بعدها می شود گرگ یا سگ گرسنه وجودمان که به جانمان یا جان دیگران می افتد و تکه و پاره می کند. نمونه ای از این حرفها که نتیجه نظام تربیتی ماست عبارتند از: تنبلی، بیخودی، مریضی، کار نمی کنی، این چه وضعیه، خجالت نمی کشی، همه دارند زحمت می کشند و تو تمرگیدی، بمیر، کارد بخوره به اون شکمت، آفتاب آمد تا وسط اتاق، پاشو، برو بخواب و.... متاسفانه این حرفها را هم همه آدم های مهم زندگی مان به ما زده اند و اکنون همانها در ذهن ما نشسته اند و ما آنها را دوباره برای خودمان یا برای دیگران یا فرزندانمان تکرار می کنیم و مانند گرگ می بلعیم. به کانال #تربیت_دینی_کودک_و_نوجوان ملحق شوید: https://eitaa.com/tarbiatkoodak_nojavan

❌به خاطر داشته باشید که #تربیت معادل با #تنبیه نیست؟!❌ اعمال محدودیت‌ها و قوانین در حقیقت به معنای آموزش کودک درباره‌ی نحوه‌ی رفتار در دنیا و کمک به او است تا انسانی شایسته و باملاحظه باشد و به خودکنترلی دست پیدا کند. به کانال #تربیت_دینی_کودک_و_نوجوان ملحق شوید: https://eitaa.com/tarbiatkoodak_nojavan

به خاطر داشته باشید که #تربیت معادل با #تنبیه نیست؟! اعمال محدودیت‌ها و قوانین در حقیقت به معنای آموزش کودک درباره‌ی نحوه‌ی رفتار در دنیا و کمک به او است تا انسانی شایسته و باملاحظه باشد و به خودکنترلی دست پیدا کند. به کانال #تربیت_دینی_کودک_و_نوجوان ملحق شوید: https://eitaa.com/tarbiatkoodak_nojavan

#تنبیه (این قسمت قدری سخت است اما برای فهم موضوع تنبیه و تشویق بسیار مهم است. حوصله کنید و بخوانید) رفتارگرایان معتقدند که انسان به محرک‌های بیرونی پاسخ داده و واکنش نشان می‌دهد. بنابراین، با تغییر محرک می‌توان رفتار را تغییر داد. تعلیم و تربیت حیوانات سیرک نیز بر همین اساس شکل گرفته است. در ابتدا، رفتارگرایان نظریه‌های خود را روی حیوانات آزمایش می‌کردند، مانند آزمایش سگ پاولوف و موش در قفس اسکینر که بسیار معروف هستند. سپس نتایج این آزمایش‌ها را به انسان تعمیم می‌دادند. امروزه نظریه‌های جدیدی مطرح شده‌اند که پرداختن به آن‌ها در این بحث نمی‌گنجد. بااین‌حال، جوهره نظریه رفتارگرایان این بود که می‌توان با محرک‌های بیرونی رفتار را تغییر داد. اما این نظریه امروزه رو به ابطال است. نظریه‌های جدید معتقدند که رفتار انسان بر پایه انتخاب است و این انتخاب ناشی از نیازهای درونی اوست، نه محرک‌های بیرونی. محرک‌های بیرونی می‌توانند اجبار ایجاد کنند، اما اجبار منجر به ایجاد رفتار صحیح نمی‌شود؛ بلکه انتخاب است که رفتار را شکل می‌دهد. درحال‌حاضر، نظریه انتخاب در مقابل نظریه اجبار قرار دارد و بیان می‌کند که انسان بر اساس نیازهای درونی خود تصمیم‌گیری می‌کند. تمام زندگی ما، از تولد تا مرگ، مجموعه‌ای از رفتارهاست که همگی بر مبنای انتخاب‌های ما شکل می‌گیرند. بااین‌حال، مشاهده می‌کنیم که چقدر به محرک‌های بیرونی توجه می‌کنیم. ادامه دارد ... به کانال #تربیت_دینی_کودک_و_نوجوان ملحق شوید: https://eitaa.com/tarbiatkoodak_nojavan

#تنبیه چرا تشویق و تنبیه این‌قدر مهم است؟ واقعیت این است که این موضوع بخش بزرگی از ذهن والدین را اشغال کرده و بخش مهمی از رابطه‌ی والدین و کودک صرف تنبیه و تشویق می‌شود. اما آیا واقعاً لازم است که این‌قدر وقت و انرژی به این موضوع اختصاص دهیم و این‌همه به آن فکر کنیم؟ در ایران، از دیرباز و در نگاه سنتی، تنبیه وجود داشته و در گذشته، شدت آن بسیار بیشتر بوده است. اما امروزه، تنبیه و تشویق به شیوه‌ای که مورد توجه والدین جدید و تحصیل‌کرده‌ی امروزی است - یعنی اینکه چگونه تنبیه کنیم یا چگونه تشویق کنیم - به دلیل حاکمیت رویکرد رفتارگرایی بر فضای تعلیم و تربیت است. این رویکرد، که بیشترین تمرکز را بر تنبیه و تشویق دارد، بیش از صد سال است که بر نظام آموزش‌وپرورش دنیا مسلط بوده و امروزه رویکرد غالب در آمریکا محسوب می‌شود. همین رویکرد، بر فضای تعلیم و تربیت ما، از خانواده گرفته تا مدرسه، دانشگاه و حتی سطح جامعه نیز حاکم است. تنبیه، تشویق، جایزه و پاداش، از ویژگی‌های اصلی رویکرد رفتارگرایی هستند، زیرا این رویکرد معتقد است که می‌توان با محرک‌های بیرونی، رفتار انسان را شکل داد و هدایت کرد. ادامه دارد ... به کانال #تربیت_دینی_کودک_و_نوجوان ملحق شوید: https://eitaa.com/tarbiatkoodak_nojavan

#تنبیه اول سراغ ریشه‌ی کلمه می‌رویم، چون در مورد این کلمه چالش زیادی داریم. تنبیه یعنی چه؟ ما سه کلمه داریم: تنبیه، مجازات و کیفر. این سه کلمه چه تفاوتی با هم دارند؟ تنبیه یعنی آگاهی دادن، بیدار کردن، تنبه دادن و هشدار دادن. تنبیه به هیچ وجه مجازات یا کیفر نیست. یکی از دوستان که به یکی از کشورهای عربی سفر کرده بود، می‌گفت آنجا متوجه شدم که روی تابلوهای راهنمایی به انگلیسی نوشته شده بود Attention و به عربی "تنبیه". یعنی توجه! پس وقتی در کارمان از تنبیه صحبت می‌کنیم، منظورمان مجازات نیست. مجازات یعنی چه؟ چرا جریمه دادن، زدن یا محروم کردن، تنبیه محسوب نمی‌شود؟ مجازات یعنی جزا، نتیجه‌ی منطقی عمل. برای مثال، اگر در هوای سرد لباس کم بپوشیم، سرما می‌خوریم. جرم در اینجا همان سرما خوردن است و مجازاتش تب کردن. یعنی تب، نتیجه‌ی منطقی عمل خود ما است و از بیرون تحمیل نمی‌شود. کیفر یعنی چه؟ کیفر در برابر جرم است. می‌گویند زندان یک مجازات است، اما اعدام، کیفر محسوب می‌شود. جرم تعریف دارد و توسط یک انسان بالغ و عاقل که می‌داند مرتکب جرم شده، انجام می‌شود. این فرد باید کیفر ببیند و به مکافات عملش برسد. حتی در این حالت، مجازات نیست، چون مجازات را جای دیگری تعیین می‌کنند، اما کیفر را قاضی مشخص می‌کند. بنابراین، این قاضی است که تعیین می‌کند فرد شلاق بخورد، زندان برود یا... ما عموما بچه‌هایمان را کیفر می‌دهیم، نه تنبیه ... ادامه دارد ..‌ به کانال #تربیت_دینی_کودک_و_نوجوان ملحق شوید: https://eitaa.com/tarbiatkoodak_nojavan

#تنبیه 👇🏻 ما عموماً به بچه‌های‌مان کیفر می‌دهیم، نه تنبیه. «بیا اینجا، باز تو این کار بد رو کردی؟» به این صورت وارد یک چارچوب مشابه با قاضی می‌شویم. مجازاتش این است که به اتاقش برود، در را ببندد و ده دقیقه به نتایج اعمالش فکر کند! در واقع، این نوع برخورد مشابه حرف‌های زندان‌بان‌هاست که به زندانی می‌گویند: «تو را به زندان می‌فرستیم، برو و به کارهات فکر کن.» البته، این نوع رفتار گاهی باعث می‌شود که فرد از اشتباهاتش درس بگیرد، اما زندانی‌ها ممکن است در زندان چیزهای جدیدی یاد بگیرند که به شرایط‌شان آسیب بزند. ما هم به بچه‌مان می‌گوییم که به اتاقش برود و به نتایج اعمالش فکر کند. اما در این شرایط، ممکن است او بدتر و لجوج‌تر شود، چرا که در واقع ما به او گفته‌ایم که در صورت ارتکاب اشتباه، باید تنبیه شود. در نتیجه، او به اتاق می‌رود، اما ممکن است هیچ تغییر مثبتی نداشته باشد. در حقیقت، این نوع کیفر دادن برای کودکان مناسب نیست. بچه‌ها هنوز به درستی نمی‌فهمند که کارهایی که انجام می‌دهند با قصد قبلی است یا نه! اگر به خودشان یا دیگران آسیب می‌زنند، ممکن است دچار اشتباه شده‌اند. در این وضعیت، کودکان شرایط مناسبی برای کیفر گرفتن ندارند. ادامه دارد ... به کانال #تربیت_دینی_کودک_و_نوجوان ملحق شوید: https://eitaa.com/tarbiatkoodak_nojavan

#تنبیه 👇🏻 تنبیه، آگاهی دادن است نه کیفر تنبیه به معنای کیفر دادن نیست، بلکه نوعی توجه دادن است تا کودک از مرزها عبور نکند. هدف از تنبیه، آگاهی دادن و برحذر داشتن است، اما باید همراه با تلخ‌کامی باشد. اگر کودک در تنبیه احساس تلخی نکند، هیچ معیاری برای تشخیص درست و غلط پیدا نمی‌کند. تنبیه نباید به خشونت یا کتک زدن تبدیل شود، بلکه باید به‌گونه‌ای باشد که کودک متوجه اشتباهش شود. حتماً دیده‌اید که در یک مهمانی، وقتی بچه‌ای بچه‌ی دیگر را می‌زند، مادر می‌خواهد او را "مدرن" تربیت کند و با ادعای استفاده از اصول نوین تربیتی، می‌گوید: «عزیزم، این کاری که کردی اصلاً انسانی نیست. خیلی کار زشتی بود. بچه‌های خوب دوستشان را نمی‌زنند. دلم نمی‌خواهد این کار را تکرار کنی.» این جملات به ظاهر درست هستند، اما مادر هم‌زمان با لبخند آن‌ها را بیان می‌کند. کودک که از این حرف‌ها چیزی متوجه نشده، از لبخند مادر این پیام را می‌گیرد که کارش آن‌قدرها هم بد نبوده، و چند دقیقه بعد، دوباره همان رفتار را تکرار می‌کند. چون هیچ معیار مشخصی برایش تعیین نشده است. مادر در حالی که هشدار می‌دهد، اما همچنان در همان لحن عادی با فرزندش صحبت می‌کند. درحالی‌که تلخ‌کامی باید در تنبیه وجود داشته باشد، تا کودک متوجه جدیت موضوع شود. وقتی کودکی در مسیر نادرستی قرار دارد، ما باید جلوی او را بگیریم. اما مجازات، نتیجه‌ی منطقی رفتار اوست. تفاوت این دو را باید در تربیت به‌درستی درک کنیم. در ادامه، درباره‌ی چگونگی اجرای درست تنبیه و تفاوت آن با مجازات بیشتر توضیح خواهیم داد. ادامه دارد ... به کانال #تربیت_دینی_کودک_و_نوجوان ملحق شوید: https://eitaa.com/tarbiatkoodak_nojavan