وقتی در شب عاشورا حضرت ابا عبدالله (ع) خطاب به یاران فرمودند: «من بیعت خود را از شما برداشتم و اکنون از تاریکی شب استفاده کنید و بروید»
👈اول کسی که وفاداری خود را اعلام کرد حضرت عباس(ع) بود. ایشان در جمله ای فرمود: «آقا ما هرگز شما را رها نمی کنیم تا بعد از شما زنده بمانیم، خداوند هرگز چنین روزی را نیاورد.» این میزان وفاداری حضرت ابوالفضل (ع) است.
👈عبادت و تهجد حضرت عباس (ع) است که شب ها عبادت های آنچنانی و روزها دلاوری های آنچنانی در میدان داشت. «رهباناً بالیّل واسدٌ فی النّهار» (مردان عبادت در شب و شیران دلاور در روز). این مسئله درباره حضرت عباس (ع) به طریق خاصی نقل شده و در روایات آمده است که در بین دو چشمان حضرت بر روی پیشانی آن بزرگوار آثار سجده نمایان بود.
قاتل قمر منیر بنی هاشم در پایان عمر خود که به ذلت افتاده بود در توصیف ایشان می گوید: «من جوانی را به شهادت رساندم که بر پیشانی او آثار نماز و سجده نمایان بود» این درس مهمی برای همه منتظران است که زندگی آنها همواره با عبادت همراه باشد.
👌حضرت عباس بن علی(ع) ابتدا در جهاد نفس پیروز شد بعد در جهاد اصغر
بالاتر از همه اینها شاخصه ای که می تواند برای منتظران درس آموز باشد،
«جهاد اکبری» است که حضرت عباس (ع) در روز عاشورا انجام داد و به ما آموخت که مبارزه با دشمن چندان سخت نیست بلکه جهاد با نفس بسیار مشکل تر است. ایشان در اوج عطش وارد شریعه شد، خواست آبی بنوشد اما با یادآوری تشنگی مولایش با خود زمزمه کرد: «ای نفس پس از حسین (ع) خوار باشی؛ پس از او هرگز نباشی، به خدا قسم آب نمی نوشم در حالی که مولای من تشنه است» امروز رهروان آن حضرت(ع) و منتظران امام مهدی(ع) باید ابتدا مبارزه و جهاد با نفس داشته باشند.
👈تحمل مصیبت عزیزان» برای حضرت ابوالفضل(ع) اشاره کرد و افزود: حضرت عباس (ع) در کربلا سه برادر در کنار خود داشت که هر سه آنها را به میدان جهاد فرستاد تا جزای تحمل مصیبت برادر را داشته باشد. عبدالله، عثمان و جعفر سه برادر ایشان بودند که هر سه در کربلا به شهادت رسیدند. امروز ما نیز نه تنها خودمان بلکه باید نزدیک ترین بستگان و اطرافیانمان را نیز برای این مسیر آماده کنیم.
👌حضرت ابوالفضل عباس بن علی (ع) آرامبخش اهل بیت(ع) بود.
بنابراین، هر کسی که پیرو اهل بیت(ع) و منتظر امام عصر(ع) است باید برای اطرافیانش از خانواده، دوستان، همسایگان، هم‌کیشان و …. آرامبخش باشد. در همین رابطه سیدجعفر حلّی می گوید: زبان حال امام (ع) در کنار پیکر ابوالفضل العباس (ع) این بود که فرمودند: «تو آرامبخش و پاسدار خانواده من بودی اکنون که به شهادت رسیده ای آنها دیگر آرامش نخواهند داشت.»
