خیلی جالبه حتما بخونید
🌸🌸🌸🌸🌸
🌸🌸🌸🌸
🌸🌸🌸
🌸🌸
🌸
#توبه_بن_صمه
🌷شخصی بود به نام توبه بن صمه که در بیشتر اوقات از شب و روز به مراقبه و محاسبه نفس مشغول بود.
پس روزی ایام گذشته خود را حساب کرد 21500 روز شد، گفت: وای بر من آیا من خدای تعالی را روز قیامت به این مقدار ملاقات کنم، اگر هر روزی یک گناه کرده باشم بیست و یک هزار و پانصد گناه باشد، چه بر سرم آید، این جمله را گفت و بیهوش شد.
🌷دیدند او به همان بیهوشی از دنیا رفت و این فقط به خاطر حساب بازپرسی قیامت بود که او را این موت، دست داد.سرمایه سعادت ص 39
🌸
🌸🌸
🌸🌸🌸
🌸🌸🌸🌸
🌸🌸🌸🌸🌸
مرحوم نراقی در جامع السعادات میفرماید: "محاسبه عبارت است از اینکه انسان در هر شبانه روز یک وقتی را معین کند که به حساب نفس خویش برسد که چه اعمالی را انجام داده و طاعتها و گناهانش را موازنه و سنجش نماید و نفس خویش را سرزنش کند اگر در طاعت الهی تقصیر نموده یا مرتکب معصیت شده، و شکر نماید خداوند را اگر واجبات را انجام داده و معصیتی از او صادر نشده و شکر زیادتری نماید اگر موفق به بعضی اعمال خیر و مستحبی شده است و مراقبه آن است که همیشه ملاحظه کند ظاهر و باطن خود را تا اینکه اقدام به معاصی نکند و واجبات از او ترک نشود تا اینکه در موقع محاسبه ملامت و ندامت متوجه او نشود.
@tareagheerfan✅
شیخ جعفر كاشف الغطا از علماي بزرگ است . شب كه فرا مى رسيد، هنگام خوابيدن به محاسبه نفس خويش مى پرداخت و گاهى خطاب به خويشتن مى گفت: در كوچكى ترا"جعيفر"(جعفر كوچولو) مى گفتند، سپس "جعفر" شدى، و پس از آن "شيخ جعفر"، و سپس "شيخ الاسلام "، پس تا كى خدا را معصيت مى كنى و اين نعمت را سپاس نمى گويى؟
منبع :اعيان الشيعه،جلد 4،صفحه101
🌷 @tareagheerfan
مهمترين دستور ايشان كه آثار زيادي هم دارد همان مراقبه ي قلبي بود . گاهي با توجه به مراتب شاگرد ، اذكار اربعيني هم مي دادند اما خيلي زياد نبود . هم و غم ايشان اين بود كه سالك به سمت ” توحيد ” حركت كند كه از توحيد افعالي شروع مي شود تا مراتب بالاتر . به تهجد و سحرخيزي خيلي تاكيد مي كردند . به توسل و توجه به خاندان اهل بيت(علیهم السلام) ومخصوصاً حضرت بقية الله (عجل الله تعالی فرجه وعلیه السلام) كه ما لفظ ” يا صاحب الزمان ” را زياد از ايشان مي شنيديم .
@tareagheerfan
چگونگی حال اولیاء خدا در محاسبه اعمالشان در کلام حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام
امام(علیه السلام) در بخشی از خطبه ۲۲۲نهج البلاغه شریف ترسیم دقیقى از حال اهل ذکر و اولیاء الله مى کند که چگونه آنها به محاسبه خویش مى نشینند و به جبران کاستیها مى پردازند، مى فرماید: «اگر حال آنها را در برابر عقل خود مجسّم سازى و مقامات ستوده و مجالس آنان که مشهود فرشتگان است را بنگرى که نامه هاى اعمال خویش را گشوده و به حسابرسى اعمال خود نشسته اند و هر کار کوچک و بزرگى که مأمور به آن بوده اند و کوتاهى کرده اند یا از آن نهى شده بودند و مرتکب گشته اند حساب مى کنند و سنگینى بار خطاهایشان را بر دوش خود احساس کرده که از کشیدن این بار سنگین ناتوانند و در نتیجه گریه گلویشان را فشرده و با صداى بلند همراه با یکدیگر ضجّه مى زنند و در پیشگاه پروردگارشان در مقام اظهار ندامت و اعتراف به تقصیر آمده اند»
@tareagheerfan