گروه محبان اهل بیت ع جواب درخواستی مطالب مادحین ایتا لینک 👇 http://eitaa.com/joinchat/2740453387Cca7ea66bc5

اشعار مولودی اهلبیت علیهم السلام، جشن تکلیف وعروسی مذهبی ایتا لینک👇 @golchinmolodiarosimazhabi

🔴چرا بعضی ها در اواخر عمر،ناگهان فقیر میشوند؟! 🔵 در بنی اسراییل عابدی بود. شب خواب دید، در خواب به او گفتند؛ تو هشتاد سال عمر می کنی... 💥چهل سال در رفاهی و چهل سال در فشار! ⁉️کدام یک را اول می خواهی؟ 💠 او گفت: من عیال مومنی دارم، با او مشورت می کنم. ببینم او چه می گوید؟ ✨ از خواب بیدار شد. رفت پیش عیالش و گفت؛ من چنین خوابی دیده ام، تو چه می گویی؟ زن گفت: بگو من چهل سال اول را در رفاه می خواهم. از آن شب به بعد از در و دیوار برایش می آمد. به هرچه دست می زد طلا می شد. ♻️ زنش هم می گفت: فلانی خانه ندارد برایش خانه بخر. فلان پسر می خواهد عروسی کند ندارد، فلان دختر می خواهد شوهر کند ندارد و... همسرش به او دستور می داد و او هم تا می توانست کمک می کرد. 🍀 سر چهل سال خواب دید. در خواب به او گفتند؛ خدا می خواهد از تو تشکر کند. چهل سال اول به تو داد، تو هم به دیگران دادی، می خواهد چهل سال دوم را هم در رفاه باشی. 🌟ما این را تجربه کرده ایم. کسانی که اول عمر کمک مالی به دیگران می کنند، در آخر عمر هم خوبند. 💥ولی کسانی که اول عمر دارا بودند و کمکی نکردند، آخر عمر ورشکست می شوند و به گدایی می افتند ما این را تجربه کرده ایم... 🍀🍀🍀🌺🌸🌺🍀🍀 از سخنان آیت الله مجتهدی ره

✨﷽✨ 🔰كسي خُسبد آسوده در زير گِل، كه خُسبند از او مردم آسوده دل (احسان) 💬در صرافی، شما پول می دهيد و پول می گيريد. از همان جنسی كه می دهيد، از همان جنس می گيريد. خاك مثل صرافی است. رحم بدهيد، رحم ميگيرد. يعنی وقتی از خدا رحمت می خواهيد، خدا می گويد: ببينم در دنيا به چه كسانی رحمت كرده ای؟ در قرآن می فرمايد: هر قدر رحم كرده باشی، همان قدر به تو رحم می كنيم. البته خدا به كرم خودش جبران مي‌كند. اگر تو يك قدم آمده باشی خدا ده قدم جبران می كند. در روايت داريم: احسان كن تا به تو احسان كنيم. شما در آن دنيا آسايش می خواهی. خوب می گويند: در دنيا آسايش چه كسی را فراهم كردی؟ مايه آسايش چه كساني شدی؟ سعدی می گويد: كسی در زير گِل آرام است، كه مردم از دستش آسايش ديده باشند. از قدم‌های او آسيب نديده باشند. از زبانش مردم در امان باشند. اهل بيت كاری نمی كردند كه مايه افسردگی ديگران بشود. هيچ وقت ناسزا نمی گفتند. حضرت علی (ع) سفارش می كردند: به معاويه دشنام ندهيد. حالا معاويه كيست؟ از كتاب اهل سنت برای شما می خوانم. معاويه به سعد دستور داد: چرا به ابوتراب سب نمی كنيد و ناسزا نمی گوييد. يك دانشمند مصری كتابی بنام الدوله الامويه دارد. می گويد: اهتمام معاويه، به ناسزا گويي علی بود. حتی بعد از شهادتش هم می گفت: بر روی منبرها دشنام بدهيد. يكی ديگر از دانشمندان مصری در كتابش می نويسد: معاويه سنت بدی را از خود بجا گذاشت. او در بالای منبر و بعد از خطبه نماز جمعه علی را سب می كرد. با وجود اينكه بسياری از بزرگان و صحابه پيامبر او را از اين كار نهی كرده بودند. اُم سَلمه زن پيامبر نامه ای به معاويه نوشت: معاويه تو داری به رسول خدا و خود خدا لعن می فرستی. شما به علی بن ابيطالب و كسانی كه او را دوست دارند، لعن می فرستی. من شهادت می دهم خدا و رسول خدا، دوستدار علی بودند. ناسزا گويی بد است. بعضيها سزاوار حرفهايی كه به او می زنيد، نيستند. حضرت علی (ع) می فرمود: معايه سزاوار اين حرفها نيست ولو او را دشمن خود می دانيد. شما به شيطان هم حق نداريد هر نسبتي بدهيد. نسبتي مي‌توانيد به شيطان بدهيد كه آن نسبت در او باشد. #استاد_رنجبر

✨﷽✨ 🔰نپيوسته باشد روان در بدن، نه همواره گردد زبان در دهن يك استاد دانشگاه مي‌شناختم كه خيلي خوش زبان بود. خوش قلم بود و زيبا مي‌نوشت و حرف مي‌زد. يك روز اين آقا را ديدم كه زبانش قفل شده بود. سعدي هم همين را مي‌گويد: هميشه روح در بدن نيست. روح روان است. هميشه اين زبان در دهان نمي گردد. يك روز اين زبان قفل ميشود. حالا كه اين زبان مي‌چرخد، آنرا درست بچرخان. قرآن مي‌فرمايد: زيبا حرف بزنيد. وقتي دست من حساب شده حركت مي‌كند، خط من زيبا ميشود. بر اساس فرمولها و استانداردهايي بالا و پايين مي‌آيد. سخن هم، وقتي زيبا ميشود كه بر اساس استانداردهايي كه قرآن تعيين كرده، گفته شود. قرآن مي‌گويد: بر اساس استانداردهايي كه ما مي‌گوييم سخن بگوييد. زشت سخن نگوييد. نگوييد همه زشت مي‌گويند، ما هم مي‌گوييم. خداست كه عزت و ذلت ميدهد. سعدي مي‌گويد: عزيزي و خواري تو هستي و بس، عزيز تو خواري نبيد زدست. اگر ما اين را بفهميم، آرامش پيدا مي‌كنيم. سبكي و سنگيني دست خداست. كارما با خدا، مثل چك دو امضائي است. اگر يكي از دو امضا كننده بخواهند به مسافرت بروند، ميگويند: من پنج برگ را امضا مي‌كنم كه اگر كاري پيش آمد، خودت امضا كني و كار پيش برود. بعضي مواقع مي‌گوييم: شما امضا بكن، من يا امضا مي‌كنم يا نمي كنم. اگر من بخواهم كسي را عزيز يا ذليل كنم، خدا از قبل يك امضا كرده است، من خودم عزيز يا ذليل مي‌شوم، در اين شكي نيست. مثلا من مي‌خواهم آقاي شريعتي را عزيز كنم. خدا مي‌گويد: در اينكه خودت عزيز يا ذليل مي‌شوي شكي نيست زيرا من امضا كرده‌ام تو با اقدام خودت عزيز يا ذليل بشوي. ولي در مورد اينكه آقاي شريعتي عزيز بشود، اول تو امضا بكن، به ما بده، ما يا امضا مي‌كنيم يا نمي كنيم. در ذلت هم همينطور است. وقتي من تصميم مي‌گيرم شما را ذليل كنم، خدا يك پيش امضا داده، در اينكه خودت را خوار مي‌كنم، شك نكن. زيرا تو با همين عملت صد در صد خوار مي‌شوي ولي دراينكه آقاي شريعتي را خوار كنم، تو اول امضا بكن، هر كاري مي‌خواهي بكن، ما يا امضا مي‌كنيم يا نمي كنيم. ۹۹ درصد هم امضا نمي كنيم. يعني اينكه من كه آمدم شما را خوار كنم، خودم خوار مي‌شوم ولي شما خوار نمي شويد. در بازي فوتبال طرف شوت مي‌كند، چيزي كه ضربه مي‌زند پاي شماست. چيزي كه ضربه مي‌خورد توپ است. توپ كه ضربه مي‌خورد جلو مي‌رود و پا كه ضربه مي‌زند، عقب مي‌آيد. قصه عالم هم همين جور است. امام مي‌گفت: دست آن شيخ را ببوسيد كه مرا تكفير مي‌كردند. تكفير آنها باعث شد تا من بالا بروم. #استاد_رنجبر

✨﷽✨ حقیقت عبودیت 🔰يكوقت يك كسي خدمت امام صادق (ع) آمد. گفت: حقيقت عبوديت چيست؟ جوهره اش و مواد اصلي اش، چه كسي عبد واقعي خداست؟ امام صادق فرمود: اگر كسي سه چيز را معتقد باشد، او بنده ي واقعي است. اين سه مورد كه عرض مي‌كنم تمام عبوديت‌ها در اين سه مورد گنجانده شده است وجوهره ي همه ي عبودت و بندگے همين است. نماز و روزه و اينها نمودهاي عبادت است. اين باوري كه من الآن عرض مي‌كنم، اين باور در واقع اصل عبوديت و اصل بندگي است. خوب اين سه مورد چيست؟ اولين مورد را فرمودند: «أَنْ لَا يَرَى الْعَبْدُ لِنَفْسِهِ فِيمَا خَوَّلَهُ اللَّهُ مِلْكا» (بحارالانوار/ج۱/ص۲۲۴) اولين مورد اين است كه انسان خودش را مالك چيزے نداند. اين خودش عبوديت است. لذا در قرآن هم هيچ جا نداريم كه از مال خودتان انفاق كنيد. داريم از مال خدا انفاق كنيد. «وَ مِمَّا رَزَقْناهُمْ يُنْفِقُونَ» (بقره/۳) اين اولين نمود است كه انسان «مالِكِ يَوْمِ الدِّينِ» بگويد. اگر اين اعتقاد پيدا شد، آدم راحت انفاق مي‌كند. اگر مال از دستش رفت، غصه نمي خورد. اگر مال به او روي آورد، بالا وپايين نمي پرد. صندوق دارهاي بانك را ديده ايد، همينطور هستند. خودشان را مالك نمي دانند. دوم اينكه امام صادق فرمودند: «اللَّهُ بِهِ وَ لَا يُدَبِّرُ الْعَبْدُ لِنَفْسِهِ تَدْبِيرا» انسان خودش را مدبّر و برنامه ريز نهايي نبيند. انسان برنامه ريزي كند. خوب هم هست. اما نگويد: من اين كار را مي‌كنم. بگويد: انشاءالله اگر خدا بخواهد. حضرت سليمان خيلي وضع مالي خوبي داشت. چند همسر داشت، خانه و امكانات داشت. پادشاه بود. پيغمبر بود. باد در اختيارش بود. جن در اختيارش بود. مشكل نداشت، آزاد بود و گرفتاري نداشت. همه ي دنيا به او روي آورده بود. آنوقت ايشان با اين رويكرد يكوقتي به او گفتند: تو كه بچه نداري! فرزند نداري. فرمود: كاري ندارد. بنده ي خدا گفت: دزد حاضر و بز حاضر! كاري ندارد. من امكانات و ثروت دارم، همسر هم كه دارم. چندين فرزند شجاع و جنگجو تحويل خواهم داد تا ديگر كسي اين حرف را پشت سر من نزند. سليمان تا آخر عمر بچه دار نشد! خدا يك بچه به او داد، آن هم جسد بود. فلج بود. روي تخت افتاده بود. داريم اين را مي‌گوييم. نمي خواهم بگويم: نعوذ بالله سليمان مرتكب گناه شد. نه گاهي انبياي ما ترك اولي مي‌كنند ولي گناه نمي كنند. عرض من اينجاست كه تا گفت: چنين خواهم كرد، نشد! لذا بينندگان عزيز بدانند دومين نشانه ي عبوديت اين است كه انسان بگويد: آنچه خدا بخواهد. يك آقايي چند روز قبل پيش من آمد، گفت: حاج آقا، بچه ي اول من دختر بوده است. خانم من دومي را هم باردار است. ما مرتب دعا مي‌كنيم كه خدايا پسر شود. اين خلاف رضاي الهي نباشد. گفتم: نه! بگوييد: خدايا پسر دوست داريم، ولي آنچه تو مي‌پسندي. اين مهم است. خواست خدا مقدم باشد. دومين عبوديت اين است كه خواست خدا را مقدم بدانيم. سوم كه شاه بيتش است. «وَ جُمْلَةُ اشْتِغَالِهِ فِيمَا أَمَرَهُ تَعَالَى بِهِ وَ نَهَاهُ عَنْهُ» در زندگي همه اشتغال داريم. جنابعالي و من از صبح تا شب كه مي‌آييم هركسي به يك نحوي مشغول است. كارهايي هم انجام مي‌دهيم، فرمود: عبوديت اين است كه آن كارهايي كه انجام مي‌دهيم، نهي خدا روي آن نباشد. امر خدا روي آن باشد يا لااقل به تعبير بنده مباح باشد. اين حرف‌هايي كه امروز مي‌زنم، نهي خدا رويش نباشد. اگر غيبت باشد، نهي خدا روي آن است. اگر دروغ باشد نهي مي‌شود. تجسس اگر باشد، سوءظن اگر باشد، فحش اگر باشد، اين حقيقت عبوديت مي‌شود. انسان خودش را مالك نداند. خودش را برنامه ريز نهايي نداند و بگويد: آنچه خدا مي‌خواهد. و سوم اينكه كارهايي كه انجام مي‌دهد مورد نهي الهي نباشد. #دکتر_رفیعی

✨﷽✨ 🔰درمان لجاجت برای درمان لجاجت دو راه را ميگويم. يك راه علمی و يك راه عملی . ▫️ راه علمی آن است كه فكر كند و بينديشد. نتيجه ی لجاجت من اين شده است كه سه سال است كه خانم من با خانواده اش رفت و آمد ندارد، دخترهای من با دخترخاله هايشان رفت و آمد ندارند، باعث شده است كه ما از رفت و آمد و همفكری محروم بشويم. فكر كنند كه من در لجاجتم چه كردم؟ اگر لجاجت در بت پرستی كردم از توحيد ماندم و اگر لجاجت در بخل كردم، از ثواب انفاق ماندم. كسی امام صادق (ع) را دعوت كرد و امام پير بود و منزل دور بود و طرف هم وضعش خوب بود، امام خسته شد و فرمود كه نميشود خانه ات را عوض كنی؟ طرف گفت: اين منزل پدرم بوده است. امام فرمود: خوب منزل پدرت باشد. حالا پدر انگشتری داده، دستت كن اشكالی ندارد. پدرت سخی بود تو هم جواد باش. ولی اينكه سيگار می كشی چون پدرت سيگار می كشيده و بايد يادگار پدرت را نگهداری، غلط است. پدرت هم اشتباه كرده است. بعضي‌ها می گويند كه پدر ما به زن رو نمی داده و از روز اول كه زن وارد خانه اش می شده، دعوا و نزاع بوده است، ما هم همين طور. اين اشتباه است و پدرت هم اشتباه می كرده. درمان لجاجت، درمان علمی است. بعضي مواقع دو تا ماشين بهم راه نمی دهند. شما می بينی كه در هر دوماشين زن و بچه است، شما به او راه بده و بگو حق با من است ولی در قرآن گفته لجاجت نكنيد. ببينيد ما چقدر انرژی به هدر می دهيم در همين مسئله ی لجاجت، در مسائل مختلف. آقايی می گفت: من به خانمم می گويم پشت در خانه را بينداز و خانمم ميگويد تو برو يا زباله را بيرون بگذار و خانمم می گويد: هر كس اول حرف زد، بايد اين كار را بكند. ۴۰ دقيقه حرف نمی زنيم و وقت مان تلف ميشود و اعصابمان خرد ميشود ولی اين كارها را نمی كنيم و آقا می گويد: من پيش خانم كم بياورم؟ خير اين كم آوردن نيست. كم آوردن اين است كه شما بی دينی كنی، بی تقوايی كنی، خانم اول وقت نماز بخواند و شما آخر وقت نماز بخوانی، در قرآن خواندن و نماز خواندن كم نياوری. پس فكر كنيم. آقا پنجاه سال لجاجت، جز اين بوده كه باعث افسردگی و دور شدن از فاميل شده است. مادر شوهر اين لجاجت و بهانه گيری چيزي جز اين بوده شما سه ماه به سه ماه پسرت را نبينی؟ اين‌ها را كنار بگذاريد. چرا ايراد مي‌گيري؟ ▫️ راه دوم راه عملی است. اين است كه انسان برخلاف لجاجت، عمل كند. فيض كاشانی در كتاب محجة البيضا می گويد: يك راهش اين است كه خلاف لجبای ها، عمل كنی. مثلا شما بخيل هستی، اجباری انفاق كن تا كم كم جواد بشوی، به لجاجتت لج كن، اين باعث درمان ميشود. #استاد_رفیعی

✨﷽✨ 🔰اگر هوشمندي به معنا گرای، كه معنی ماند بصورت بجای (احسان) ارزش مداد به مغز آن است. مدادی كه مغز ندارد، ارزشی هم ندارد. يك چوب است. فقط به درد سوختن مي‌خورد. ارزش انسان هم به مغز او است. اگر انسان مغز داشت و مغزش را به كار بست، ارزش دارد. و اگر نه، خداوند جهنم را برای اين جور افراد آماده كرده است. يكی از ناله‌های اهل جهنم همين است كه قرآن بيان مي‌كند: اگر ما می شنيديم و عقلمان را بكار می انداختيم و تعقل می كرديم، الان اينجا نبوديم. اگر عاقلانه رفتار می كرديم. البته همه انسانها عاقلانه رفتار می كنند منتها يك جاهای از اين عقل بهره مي‌برند كه عقل براي آنجا ساخته و پرداخته نشده است. دقيقا مثل اين است كه شما يك چكي داريد كه اگر پاس بشود، شما يك ثروت كلانی بدست می آوريد. بچه شما با اين چك يك موشك درست كند و با آن در حياط بازي كند. با برگ چك مي‌توان موشك بازي كرد ولي چك براي موشك بازی نيست. مثل اينكه كسی بيايد از يك كيس رايانه كه دريايي از اطلاعات روی آن است، براي وزن كردن كاهو و سبزيجات استفاده كند، می شود اين كار را كرد و از آن بعنوان وزنه استفاده كرد ولي اين را برای وزن كردن به شما نداده اند و بايد از اطلاعات آن استفاده كنيد. عقل مثل رايانه است. عقل همان چكي است كه رقم كلاني روی آن نوشته شده است. ما آن را جايي خرج مي‌كنيم كه براي آنجا نيست. اگر به گوني سيب زمينی نگاه كنيد، می بيند گاهی خيلی درشت هستند. وقتی آن را به خانه می آوری، مي‌بيني وسط گونی پر از سيب زميني‌های ريز است. براي اين كار، لوله پليكا وسط گونی می گذارند و اطرافش را سيب زمينی درشت می ريزند. وسط سيب زمين ريز می ريزند و بعد لوله پليكا را بيرون می كشند. اين عقلانی است ولی ببينيد اين عقل را كجا بكار می بندد؟ عقل برای استفاده در اينجا نيامده است. چنين فردی يك پوسته بدون عقل است. سعدی می گويد: اين پوسته می رود و مغز می ماند. اگر خودت را زرنگ می دانی به معنی بگرای. سراغ چيزی كه به تو معنا می دهد، و به سمت احسان برو استاد رنجبر

✍️سخنرانی استاد عالی 🎬موضوع: #دیدار خانواده ها در برزخ امکان دارد؟.... ┏━✨🌹✨🌸✨━┓       

🔰لِلمُنافِقينَ عَلاماتٌ يُعرَفونَ بِها: تَحِيَّتُهُم لَعنَةٌ، وطَعامُهُم نُهمَةٌ، وغَنيمَتُهُم غُلولٌ، لا يَقرَبونَ المَساجِدَ إلاّ هُجرا، ولا يَأتونَ الصَّلاةَ إلاّ دُبُرا، مُستَكبِرينَ لا يَألَفونَ ولا يُؤلَفونَ، خُشُبٌ باللَّيلِ سُخُبٌ بالنَّهارِ. 👥منافقان را نشانه هايى است كه با آنها شناخته مى شوند: 🗣درودشان لعنت است 😋پرخور و شكم باره اند به غنايم دستبرد مى زنند 🏃به مساجد نزديك نمى شوند، مگر با اكراه و رياكارى 🌙نماز را آخر وقت مى خوانند 😤خود را بزرگ مى شمرندبه طورى كه با كسى انس و الفت نمى گيرند و كسى هم با آنان الفت نمى گيرد 😴شب مانند چوب خشك مى افتند (شب زنده دارى ندارند) 😵و روز صداى خود را به جرّ و بحث بلند مى كنند. 📚كنز العمّال: ۸۶۲ منتخب ميزان الحكمة: ۵۶۶ 🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃