سردار حجازی به لقاءالله پیوست 🔹روابط عمومی کل سپاه در اطلاعیه‌ای از عروج سردار حجازی جانشین فرمانده نیروی قدس سپاه بر اثر عارضه قلبی خبر داد.

به اقای بهجت گفت: نفسم خیلی اذیتم میکنه... چی کار کنم؟! گفت: شکایتشو پیش امام زمان (عج) کن!

انّ الله یحبّ التوابین خدا، توبه‌کنندگان را دوست دارد بقره/ ۲۲۲ پایانی برای توبه ننوشتن جز مرگ، هیچوقت ناامید نشو ... #معشوق_خدا_باش

ارتشی و سپاهی دو لشکر الهی🌷 سلامتیشون #صلوات❤️

بشنود به گوش گرگ های خبیث مملکت مال بچه های علیست پایان عمر دشمن ها بسته بر پلک های سید علیست✌️

#خدا اگه میدونست که از پسش برنمیایی مشکلی رو وارد زندگیت نمیکرد...!! پس تو میتونی... فقط کافیه خودتو باور کنی و به خدا امید داشته باشی... به مو میرسه ولی قطع نمیشه...!!

ولی واقعا اگه سیستم خدا اینجوری بود که وقتی بهش میگفتیم خدایا ببخشید... میگفت: متاسفم دیگه نمیتونم ببخشمت.‌.. چیکار میخواستیم بکنیم؟! ممنون که انقدر مهربونی خدای جان🌸

داستان کوتاه "قصابی" بود که هنگام کار با ساتور "دستش را بریده" بود و خون زیادی از زخمش می چکید. همسایه ها جمع شدند و او را "نزد حکیم" باشی که دکتر شهرشان بود، بردند. حکیم بعد از ضد عفونی زخم می خواست آن را ببندد که متوجه شد "لای زخم" قصاب "استخوان کوچکی" مانده است. می خواست آن را بیرون بکشد، اما پشیمان شد و با همان حالت زخم دست قصاب را بست و به او گفت: زخمت "خیلی عمیق" است و باید یک روز در میان نزد من بیایی تا زخمت را پانسمان کنم. "از آن روز به بعد کار قصاب درآمد." هر روز "مقداری گوشت" با خود می برد و با مبلغی به حکیم باشی می داد و حکیم هم همان "کار همیشگی" را می کرد، اما زخم قصاب خوب نشد که نشد. مدتی به "همین منوال" گذشت. تا این که روزی حکیم برای مداوای بیماری از شهر خارج شد و چند روزی به سفر رفت و از آنجایی که "پسرش" طبابت را از او یاد گرفته بود، به جای او بیماران را "مداوا" می کرد. آن روز هم "طبق معمول" همیشه قصاب نزد حکیم رفت و حکیم باشی دست او را مداوا کرد و پس از ضد عفونی می خواست پانسمان کند که متوجه "استخوان لای زخم" شد و آن را بیرون کشید و زخم را بست و به قصاب گفت: به زودی زخمت "بهبود" پیدا می کند. دو روز بعد قصاب خوشحال نزد پسر حکیم آمد و به او گفت: "تو بهتر از پدرت مداوا می کنی. زخم من امروز خیلی بهتر است." پسر حکیم هم بار دیگر زخم را ضدعفونی کرد و بست و به قصاب گفت: از فردا "نیازی نیست" که نزد من بیایی. چند روزی گذشت و حکیم از سفر برگشت. وقتی همسرش سفره را پهن کرد متوجه شد که "غذایش گوشت ندارد" و فقط "بادمجان و کدو" در آن است. با تعجب گفت: این غذا چرا گوشت ندارد؟! همسرش گفت: تو که رفتی پسرمان هم گوشتی نخریده. حکیم با تعجب از پسر سوال کرد: "مگر قصاب نزد تو نیامد؟" پسر حکیم با خوشحالی گفت: چرا پدر آمد و من زخمش را بستم و استخوانی را که لای آن مانده بود، "بیرون کشیدم." مطمئن باشید "کارم" را خوب انجام داده‌ام. حکیم آهی کشید و روی دستش زد و گفت: از قدیم گفته بودند؛ "نکرده کار، نبر به کار." پس بگو، از امشب غذای ما گوشت ندارد. من خودم استخوان را لای زخم گذاشته بودم تا قصاب "هر روز" نزد من آمده و مقداری گوشت برایمان بیاورد. از آن روز به بعد درباره کسی که جلوی پیشرفت کارها را بگیرد یا دائم اشکال تراشی کند، می گویند: * استخوان لای زخم می گذارد…* 💕🧡💕

#بیاتاقدریکدیگربدانیم #که‌تاناگه‌زیکدیگرنمانیم کشاورزی فقیر از اهالی اسکاتلند بود. یک روز او از باتلاقی که نزدیک مزرعه‌اش بود صدای درخواست کمکی را شنید. فورا خود را به باتلاق رساند، پسری وحشت‌زده که تا کمر در باتلاق فرورفته بود فریاد می‌زد و تلاش می‌کرد تا خود را آزاد کند. کشاورز با تلاش زیاد به‌وسیله طناب و چوب او را از مرگ تدریجی و وحشتناک نجات داد. فردای روز حادثه کالسکه‌ای مجلل جلوی منزل محقر کشاورز توقف کرد و مرد اشراف‌زاده‌ای از آن پیاده شد و به خانه پیرمرد رفت. او خود را پدر همان پسر معرفی کرد و پس از سپاسگزاری خواست که کار او را جبران کند، چون کشاورز زندگی تنها فرزندش را نجات داده بود. کشاورز اما قبول نکرد که پولی بگیرد. در همین موقع پسر کشاورز وارد خانه شد. اشراف‌زاده گفت:اجازه بدهید به منظور قدردانی، فرزندتان را همراه خود ببرم تا تحصیل کند اگر همانند خودت شرافتمند و نوعدوست باشد به مردی تبدیل خواهد شد که تو به او افتخار می‌کنی. پس از سال‌ها پسر کشاورز از دانشکده پزشکی فارغ‌التحصیل شد و همین طور به تحصیل ادامه داد تا در سراسر جهان به‌عنوان الکساندر فلمینگ کاشف پنی‌سیلین مشهور شد. سال‌ها بعد پسر همان اشراف‌زاده به ذات‌الریه مبتلا شد و تنها چیزی که توانست برای بار دوم جان او را نجات دهد، داروی کشف شده توسط فرزند آن پیرمرد کشاورز بود.

زن ‌باحجاب ‌مثل گوهــر در صدفه😍 و به وسیلـه ی #فرشتـه ‌ها از نگاه‌های آلوده محافظت میشه