دومینوی ۱۷شهریور تا پیروزی انقلاب:
در سیزدهم شهریور ۵۷ مردم تهران به امامت شهید آیت الله مفتح نماز عید فطر را در قیطریه برگزار کرده و پس از آن طی یک راهپیمایی میلیونی گسترده با صدای رسای خود اعلام کردند که خواستار برقراری حکومت اسلامی به رهبری امام خمینی ( رحمةاللهعلیه) هستند. این راهپیمایی عظیم، جدیتر از همیشه زنگ خطر را برای شاه و رژیم پوسیده او به صدا درآورد و عرق سرد وحشت بر پیشانی رژیم فرو نشاند. روزهای ۱۴ و ۱۵ شهریور نیز، در تهران و شهرستانها تظاهرات پراکندهای صورت گرفت و دهها نفر دیگر شهید و مجروح شدند.
#_17_شهریور
تنظیم :مریم صفری
@tarikh_j
علت فاجعه
با دقت نظر در سیر تحولات شهریور ۵۷ میتوان دریافت که نطفه این واقعه اسفناک از روزهایی بسته شد که شریف امامی نخست وزیر دولت به اصطلاح آشتی ملی، روی کار آمد و دستور هجوم و کشتار مردم را صادر نمود، که در اثر آن عده زیادی از مردم در شهرستانها به دست مزدوران رژیم به شهادت رسیدند، در اعتراض به این اقدام، تعداد زیادی از مردم تهران در میدان ژاله و خیابانها اطراف آن جمع شده و دست به یک راهپیمایی آرام زدند که با برخورد شدید رژیم مواجه شده و بنابر اظهارات مقامات رسمی دولت وقت، طی سرکوبی این تظاهرات ۳ نفر شهید و ۱۰ نفر به شدت مجروح شدند. به دنبال این حادثه، چهارشنبه هشتم شهریور نیز مردم در خیابانهای تهران به ویژه خیابان ژاله سابق دست به اعتراض و تظاهرات زدند و با مقابله شدید ماموران رژیم روبرو شدند و چند تن از آنها شهید شدند.
#_17_شهریور
@tarikh_j
حضرت امام (رحمت الله علیه) پس از فاجعه هفده شهریور، پیامی به همین مناسبت به هموطنان مظلوم ایران فرستادند و در این پیام با محکوم نمودن اعمال وحشیانه رژیم، فرمودند:
«شما ای ملت ایران که تصمیم گرفتهاید خود را از شر رژیم شاه خلاص گردانید، در رفراندومی که در عید فطر و چهارم شوال در برابر ناظران سراسر جهان انجام دادید، به دنیا نشان دادید که رژیم شاه جایی برای خود در ایران ندارد...»
#_17_شهریور
@tarikh_j
🌿با سلام خدمت تاریخ پژوهان گرامی در قاب تصویر این هفته به سراغ یکی از آیین های بسیار قدیمی در مراسم عاشورا رفته ایم . با ما همراه باشید.🌷
نَخْلْگَردانی، مراسمی است که شیعیان برخی مناطق به عنوان تشییع نمادین پیکر امام حسین (ع) در عزاداری روز عاشورا برگزار میکنند. در این مراسم اتاقکی شبیه تابوت با پوشش سیاه و آراسته با انواع شالهای رنگارنگ و آیینه در حسینیهها، تکایا و محلهایی که در آن عزاداری محرم برگزار میشود، توسط مردم حمل میگردد و این تابوت نمادی از مراسم سوگواری محرم در ایران خوانده می شود و مابقی روزهای سال در مقابل یا داخل حسینیهها و مساجد نگهداری میشود. نخلگردانی بیشتر در شهرها و آبادیهای اطراف کویر مرکزی ایران رواج دارد؛ از جمله جنوب خراسان، سمنان، دامغان، خمین، نواحی قم، کاشان، ابیانه، خور و بیابانک، زواره، اردستان و نائین. بیشترین و شاخصترین نخلهای ایران در استان یزد دیده میشود.
#قاب_تصویر
#نخل_گردانی
#آیین_های_تاریخی_محرم
@tarikh_j
استفاده از واژه نخل و اطلاق این عنوان بر رسم تابوتگردانی امام سوم شیعیان، به دوره صفوی بازمیگردد. این مراسم با تشریفاتی کم و بیش شبیه به امروز در دوره صفویه در مناطق مرکزی و کویری ایران، رواج داشته است.برخی از پژوهشگران، آیین نخلگردانی را از بدعتهای حکومت صفویه میدانند.(خاکی، «ریختشناسی آیین نخلگردانی»، ص۱۰،آیتی، تاریخ یزد، ص۲۴۴)
#قاب_تصویر
#نخل_گردانی
#آیین_های_تاریخی_محرم
@tarikh_j
حضور سرو به عنوان عنصری نمادین و منظرین در مراسم نخل گردانی به عنوان مراسمی پرمحتوا، اصیل و باشکوه، از اهمیت ویژه ای برخوردار است.
#قاب_تصویر
#نخل_گردانی
#آیین_های_تاریخی_محرم
@tarikh_j
نخل در واقع به معنای درخت خرما است و علت نامگذاری نخل عزا به نام این درخت چندان مشخص نیست، شاید مهمترین علت رواج این نام و رسم، این باشد که در روایات و باورهای مردم، پیکر امام حسین(ع)، بر روی شاخههای درخت خرما به سمت محل دفن حمل شده است. دلیل دیگر این که اشکال قدیمی نخل را از چوب و برگ درخت خرما میساختند. همچنین احتمال دارد نخل عزا به سبب تقدس و حرمت درخت خرما در فرهنگ ایران نخل نامیده شده است.
#قاب_تصویر
#نخل_گردانی
#آیین_های_تاریخی_محرم
@tarikh_j
چوب نخل: نماد پیکر امام حسین (ع).
سیاهپوش کردن: نماد اعلام سوگواری و ماتم.
شمشیر و نیزه: نماد تیر و نیزهای وارد شده بر بدن امام حسین (ع).
سرو نخل: نماد قد و قامت علی اکبر (ع).
آینه: نماد نور وجود امام حسین (ع).
علمهایی که بر نخل بسته میشود: نشانههایی که به ابوالفضل العباس (ع) اشاره دارد.
پارچههای زینتی: نماد حجله قاسم بن حسن.
زنگهایی که قدیم میبستند: نماد زنگ کاروان امام حسین (ع).
عزادارانی که نخل را بر میدارند: به عنوان تشیع کنندگان.
سر طوق بالای نخل: به عنوان کاکل علی اکبر (ع).(قاسمی ندوشن، محرم ندوشن، ص۳۹-۴۰)
🌿تنظیم:فاطمه میری
#قاب_تصویر
#نخل_گردانی
#آیین_های_تاریخی_محرم
@tarikh_j
🌿سلام همراهان عزیز
برش سایه روشن این هفته به پاسخ این سوال که عزاداری در دوران اموی و عباسی با چه چالش هایی رو به رو بوده می پردازد.به پاسخ این مساله در بیان استاد فرمانیان توجه بفرمائید.🌹
🌿پاسخ مکتوب
سه سنت را می توان گفت در عزاداری امام حسین ع در تاریخ وجود داشته یکی شعر خوانی ،مداحی و سینه زنی ائمه لطمه زدن را منع کردند ،چون مخالفت با قضا و قدر الهی است. در زمان ائمه این فضا برای عزاداری وجود داشت اما به دلایل شرایط سخت سیاسی و وجود تفکر عثمانی و حضور تفکر اموی شیعیان مجبور به عزاداری پنهانی بودند.
آیا بنی عباس هم این شرایط سخت در مورد عزاداری وجود دارد؟
بنی عباس در ابتدا قیام رفتند بر سر مزار امام حسین ع عزاداری کردند اما در زمان منصور رویه آن ها تغییر کرد. به دلیل قیام های متعدد که با تأسی به امام حسین ع صورت می گیرد و از طرفی فکر عمومی مردم یک صورت دیگر است خواستند با مردم همراه شوند .. می بینیم که جلوتر می روند از حالت اولیه دور می شوند تا جایی که متوکل گرایش اهل حدیث را تقویت می کند( اهل حدیث متاثر از فضای عثمانی بودند )می آید و به تخریب قبر امام حسین ع می پردازد.
@tarikh_j
با سلام جلسه سوم از بحث برگزاری مراسم عزاداری عاشورا در دولت ال بویه تقدیم حضورتان🌷