امر امام زمان سلام الله علیه به رفتن به کربلا برای گرفتن حاجت 🔻سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ بْنَ سَوْرَةَ اَلْقُمِّيَّ يَقُولُ سَمِعْتُ سَرْوَراً وَ كَانَ رَجُلاً عَابِداً مُجْتَهِداً لَقِيتُهُ بِالْأَهْوَازِ غَيْرَ أَنِّي نَسِيتُ نَسَبَهُ يَقُولُ: كُنْتُ أَخْرَسَ لاَ أَتَكَلَّمُ فَحَمَلَنِي أَبِي وَ عَمِّي فِي صِبَايَ وَ سِنِّي إِذْ ذَاكَ ثَلاَثَةَ عَشَرَ أَوْ أَرْبَعَةَ عَشَرَ إِلَى اَلشَّيْخِ أَبِي اَلْقَاسِمِ بْنِ رَوْحٍ رَضِيَ اَللَّهُ عَنْهُ فَسَأَلاَهُ أَنْ يَسْأَلَ اَلْحَضْرَةَ أَنْ يَفْتَحَ اَللَّهُ لِسَانِي فَذَكَرَ اَلشَّيْخُ أَبُو اَلْقَاسِمِ اَلْحُسَيْنُ بْنُ رَوْحٍ أَنَّكُمْ أُمِرْتُمْ بِالْخُرُوجِ إِلَى اَلْحَائِرِ قَالَ سَرْوَرٌ فَخَرَجْنَا أَنَا وَ أَبِي وَ عَمِّي إِلَى اَلْحَائِرِ فَاغْتَسَلْنَا وَ زُرْنَا قَالَ فَصَاحَ بِي أَبِي وَ عَمِّي يَا سَرْوَرُ فَقُلْتُ بِلِسَانٍ فَصِيحٍ لَبَّيْكَ فَقَالَ لِي وَيْحَكَ تَكَلَّمْتَ فَقُلْتُ نَعَمْ ابن نوح نقل می کند که از ابا عبد اللّه بن سوره قمى شنيدم كه مى‌گفت: اين حكايت را در اهواز از شخصى به نام سرور شنيدم -كه مردى عابد و مجتهد بود، البته سال آن را فراموش كرده‌ام- او مى‌گفت: من #لال بودم و قدرت بر حرف زدن نداشتم، پدر و عمويم در بچگى و زمانى كه سن من سيزده يا چهارده سال بود مرا به خدمت شيخ ابو القاسم بن روح قدس سره (نائب سوم امام زمان سلام الله علیه) بردند و از ايشان درخواست كردند كه از محضر مبارك #امام_زمان سلام الله علیه خواهش كند تا به بركت دعاى حضرت،خداوند زبانم را باز نمايد. 👈شيخ ابو القاسم حسين بن روح فرمود: شما مأمور شده‌ايد تا به #حائر_حسينى برويد. ما هم از خدمت او مرخص شده، به كربلاى معلّى عزيمت كرديم. براى زيارت غسل كرديم، در همان حين پدر و عمويم مرا صدا زدند كه سرور! و من با زبان فصيح گفتم: لبيك. آن‌ها گفتند: عجب! تو صحبت كردى‌؟! گفتم: بله. 📚الغيبة (للطوسی) ج ۱، ص ۳۰۹ https://eitaa.com/imam_asr_313