- چرا انسان تا این حد با خوبۍ بیگانہ‌سٺ ؟

انسان‌هایی بودیم که به پاک کردن عادت داشتیم، ابتدا اشکهایمان را پاک کردیم، و سـپـس یکدیگر را...! - ایلهان‌ برک

با مرور کردن پیامای تاسیان متوجه میشم چقدر طاقتم رفته بالا، چقدر صبور تر شدم، چقدر تنهاتر شدم؛ و مثل ربات بدون توجه به غمام دارم جلو میرم... حقیقتا از این حجمِ قوی بودنِ احساسی، از خودم ترسیدم که نکنه یه زمانی برسه دیگه با چیزی غمگین یا شاد نشم :))))

با خیالت هوایت مرا تا جنون می کشانی.. جان من بودی و جان به لب میرسانی رفته ای شب گرفته تمام دلم را کجایی؟(: مانده ام خیره به آسمان تا بیایی..

- ما را عجب غمۍسٺ که گفتن نمۍ‌توان ؛