آن‌ها که مارا گریانده‌اند ، آیا توانستند با همان ڪیفیتِ نخستین بخندند ؟

‏از رفتنت ناراحت نشدم، از این ناراحت شدم که یجوری رفتی، انگار بی اهمیت ترین آدم زندگیت بودم.

‌مدت هاست... ایستاده ام بر فراز اتفاقی که نمی افتد... پابلو نرودا'

“کنار گذاشتن کسی که شب‌ها به فکرش بیدار می‌موندی، مثل کندن تکه‌ای از خودته. بعد از اون، هر رفتنی انگار فقط یه بازیِ تکراریه. دیگه هیچ دلیلی نمی‌مونه که برای هر خداحافظی دیگه‌ای قلبت بلرزه.” • پناه

مجبورم با کسانۍ زندگۍ کنم که : نمی‌توانم خودم را حالیشان ڪنم . این فکری‌ست که در واقع بیشتر اوقات دارم ؛ درعین حال احساس مۍ‌ڪنم عیب از خودم است ..