كلاس اول كه بودم همسايه روبه رويی ما يه خانواده سه نفره بودن درست مثل ما
فقط دختر اونا يه دختر اروم ١٦ ساله بود و من يه دختر ٦ ساله شيطون
وقتی ميخواستم با بابام برم مدرسه كفشای چسبی صورتيمو ميپوشيدم
اون دخترِ از در خونشون ميومد بيرون كفشای ال استار طوسيشو پاش ميكرد و ميرفت منم با كمال تعجب كه چرا اين اينطوريه كيف باربيمو ور ميداشتمو ميرفتم كه سوار ماشين بابام بشم
خيلی روزاتوی پاييز وقتی كه از مدرسه بر ميگشتم ميديدمش كه پياده با يه هندزفري گره خورده با يه ژاكت هميشه مشكی زير بارون راه ميرفتش تو دلم ميگفتم اين دختره ديوونس يه روز رفتم توی حياط بازی كنم ديدم گوشه حياط نشسته رفتم پيشش گفتم سلام جوابمو داد گفتم ميدونی خيلی خوشگلی خنديدش گفت تو خوشگل تری نم نم بارون ميزد روی گونه هامون بهم نگاه كرد گفت زير بارون آرزو كن برآورده ميشه بلند آرزو كردم دوست دارم مثل تو بشم من اخلاقشو منظورم نبود فقط قيافشو ميخواستم اونم گفت ديگه تنهايی بسمه يا تموم شه يا تموم شه منظورش و نفهميدم ازشم نپرسيدم اون روز تموم شد هفته بعدش وقتی از مدرسه بر ميگشتم بارون شديدی ميومد تو خيابون نديدمش رسيدم جلو خونمون ديدم پارچه مشكی زدن با همون دست و پا شكستگی خوندنم اسمشو خوندم آرزوش برآورده شد تموم شد
الان من ١٦ سالمه يه جفت كفش ال استار طوسی جلوی در خونمونِ (:
#haparoot
#توآرومم_ڪن
