مداحی آنلاین - میگن آروم بگیر؛ همگی درد کشیدن - کریمی.mp3
7.13M
میگن آروم بگیر؛ همگی درد کشیدن
میگم داغی که من دیدم، اونا ندیدن
دیوار، سنگ؛ دل اون نابهکار، سنگ
انگار که افتاده بهروی گلزار، سنگ
#زمینه🔊
#جدید 🔄
22 آبان 1403📅
#ایام_فاطمیه🏴
#محمود_کریمی🎙
🍂🌺🍂🌺🍂🌺
📝#داستانضربالمثلها
🔻اصطلاح«یک آشی برایت بپزم یک وجب روغن داشته باشد»از کجا آمده؟
✍️ناصرالدین شاه سالی یک بار آش نذری میپخت و خودش در مراسم پختن آش حضور مییافت تا ثواب ببرد.
رجال مملکت هم برای تهیه آش جمع میشدند و هر یک کاری انجام میدادند. خلاصه هر کس برای تملق وتقرب پیش ناصرالدین شاه مشغول کاری بود.
خود شاه هم بالای ایوان مینشست و قلیان میکشید و از بالا نظاره گر کارها بود.
🔹سرآشپزباشی ناصرالدین شاه در پایان کار دستور میداد به در خانه هر یک از رجال کاسه آشی فرستاده میشد و او میبایست کاسه آنرا از اشرفی پرکند و به دربار پس بفرستد.
کسانی را که خیلی میخواستند تحویل بگیرند روی آش آنها روغن بیشتری میریختند.
واضح است آنکه کاسه کوچکی از دربار برایش فرستاده میشد کمتر ضرر میکرد و آن که مثلا یک قدح بزرگ آش که یک وجب روغن رویش ریخته شده دریافت میکرد حسابی بدبخت میشد.
🔸به همین دلیل در طول سال اگر آشپزباشی با یکی از اعیان یا وزرا دعوایش میشد به او میگفت :
بسیار خوب، کاری میکنم که بفهمی دنیا دست کیست، آشی برایت بپزم که یک وجب روغن رویش باشد.
7.08M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
آخرین نوشتهٔ شهید سید هاشم صفیالدین ساعاتی قبل از شهادتش خطاب به امام زمان
13.98M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
🪴#حديث_زندگی | سه گناهی که خداوند
در مجازاتش تعجیل میکند
#محسن_عباسی_ولدی
7.8M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
فعلا برای این وعده این میزان از آب را دریافت میکنند
معلوم نیست برای وعده ی بعدی به آنها همین مقدار برسد یا نه...
اینجا غزه...
📌شرمندگی مقابل مسائل اجتماعی
✍🏻سیدمصطفی صابری
🔹 فیلمهای روی پرده سینماها را مرور میکنیم، بهترین سانسها و سالنها در اختیار فیلمهای کمدی است که از قضا مبتنی بر موقعیتهای هوشمندانه و شوخیهای رندانه هم نمیخندانند و طی سالها هرکدام خط قرمزیتر پرفروشتر. تلویزیون را نگاه میکنیم؛ در کل انگار جهانش با زمانه و زندگی ما متفاوت است. شبکه نمایش خانگی یا درامهایش در ویلاهای لوکس و لاکچری روایت میشود؛ یا تصویری که از حاشیه شهرها و باندهای خلافکاری دارد، پر است از اغراق تا جذابتر باشد.
🔸البته که کمدی لازم داریم، کاملاً واضح است در این روزها که مردم باید بیشتر از هر وقتی سرگرم باشند انتخابشان در سینما و نمایش خانگی چنین آثاری باشد تا کمی فارغ از روزمرگیها در دنیای دیگری سیر کنند. اما اگر قرار باشد تمام آثار ما از ذائقه مخاطب تاثیر بگیرند، چه وقتی قرار است توجه جامعه را به مسائل مهمتری جلب کنیم؟!
🔹مسائل اجتماعی، چه جایی در سینما و سریالهای ما اعم از تلویزیونی و نمایش خانگی دارد؟ همین اکران ۱۴۰۳ شاهدی بر ماجراست، از بین ۵ فیلم پرفروش ۴ فیلم کمدی هستند، از ۱۰ فیلم اول هم تقریباً و با کمی اغماض ۸ کمدی داریم. کل فروش ۱۴۰۲ را هم که بررسی کنیم از بین ۱۰ فیلم پرفروش، ۹ فیلم کمدی داشتیم. خب طبیعی است که کمدی باید بیشتر بفروشد؛ به اینکه چرا تنوع ژانر نداریم هم کاری نداریم؛ اما مسئله این است که کمدیهای ما دیگر از جنس آثار دغدغهمند و نزدیک به زندگی مردم مثل «اجارهنشینها» و «مهمان مامان» نیستند؛ خیلی از فیلمهای غیرکمدی هم در ظاهر موضوعات اجتماعی دارند اما اساساً نگاهشان اجتماعی نیست.
🔸مسئله اجتماعی در هر زمان تعریف و با بیانی دقیقتر مصادیق خاص خودش را دارد؛ پس نمیتوان با ایدههای قدیمی و فقط عناصر امروزی اثر اجتماعی ساخت. مسئله اجتماعی در مسیر رشد یک جامعه بین وضع موجود و مطلوب قرار گرفته، مسائلی که جز با عبور از آنها امکان پیش بردن جامعه در همه ابعاد نیست وگرنه جامعه شبیه اندامی بدقواره میشود که برخی اعضا بزرگ و برخی کوچک هستند.
🔹شاخصه مسئله اجتماعی فراگیر بودن است؛ یعنی برای بیشتر جامعه ملموس باشد و حتی اتفاق نظری بین نخبگان و افکار عمومی روی آن حس شود؛ با این ویژگی میبینیم بسیاری از فیلمهای سینمایی و سریالهای تلویزیونی یا شبکه خانگی هیچ نسبتی با مسائل اجتماعی اصلی ندارند. توجه اغراق شده به برخی خردهفرهنگها و چالشهایی که با زندگی اجتماعی دارند بد نیست؛ اما کارکرد کلانی ندارد تا با ایجاد توجه نخبگان، مسئولان و مردم، به مرور زمینه عبور از یک مسئله را فراهم کند. چنین آثاری در بهترین حالت میتوانند مسائل یک طبقه یا بخشی از جامعه را خوب منعکس کنند.
🔸نبود درک درست از جامعه، ارزشها و رویاهایش باعث شده خیلی از فیلمهای سینمایی چیزی جز یکسری ژست روشنفکری نباشند که مختصات واقعی جامعه ایران و مقدورات تغییر را نمیشناسند. فیلمهایی که مشخص است عواملشان پا را از شمالشهر کلانشهرها فراتر نگذاشتند و ریشه مسائل اجتماعی را نمیشناسند و شبیه بیانیههای اجتماعی طبقهای خاص هستند. سینما و سریالهای ما غیر از بیان زمینههای مسائل اجتماعی در بیان پیامدها هم ناموفق هستند و جز آفتهای اقتصادی مسائلی چون اعتیاد یا نتایج خانوادگی مسائلی چون قصاص، در کشف موضوع، بیان ریشهها و تبعات برآیند موفقی ندارند.