📸 تصاویر پیاده‌روی زائران اربعین حسینی در مسیر کربلا @tollabolkarimeh

#اطلاع_رسانی 🔹 سلسله نشست های «تجربیات پژوهشی استادان و صاحب نظران»: 🔹نشست نهم با حضور: دکتر احمد پاکتچی (عضو هیأت علمی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی) 🔹 زمان: یکشنبه ۱۴۰۰/۷/۴ - از ساعت ۲۱:۳۰ الی ۲۳ 🌀 لینک ورود به نشست: http://vroom.ut.ac.ir/farabi21 @tollabolkarimeh

نه فقط کربلا که ما دلمان برای دوکوهه هم تنگ شده است @tollabolkarimeh

#روایت_زنان_گمنام_کربلا تا به حالا شده یک کار خوب را از سر اجبار دیگران انجام بدهید؟ مثلا پولی را به فقیر صدقه بدهید یا چیزی را به کسی یاد بدهید یا گره کار کسی را باز کنید؟ فکر کنید کسی بیاید و بگوید حقوق این ماه‌تان را نمی‌دهد مگر این که تا دو روز دیگر در خانه چهار تا آدم نیازمند غذایی ببرید یا حتی سخت‌تر بگوید رازی را از شما فاش می کند که آبرویتان را به خطر می‌اندازد مگر این که بروید مشکل فلان رفیق‌تان را حل کنید یا خیلی سخت‌تر کسی سلاح بگذارد روی شقیقه‌تان و بگوید اگر یک نکته علمی به فلانی یاد ندهی شلیک می‌کند. این‌ها فقط چند مثالی بود تا ببینیم کار خوبی اگر با زور باشد چه حالی پیدا می‌کند. چقدر ارزشمند می‌شود، چقدر قابل افتخار است. حتما قبول دارید که ارزشش هیچ است، صفر تقریبا. کار اگر بی‌انگیزه و از سر باری به هر جهت باشد، ارزشش هیچ نیست ولی باز خیلی نزدیک صفر است. فکر کنید کسی باشد که اگر دوستاتش جمع بشوند و دست به یک کار خیر جمعی بزنند و از او هم دعوت کنند می‌رود اما اگر چیزی نگویند و تعارفی نزنند، گوشه خانه می‌ماند و باری برنمی‌دارد. ما کار او را هم چندان قیمت‌دار نمی‌بینیم. تصور خیلی از ما از حضرت زینب(س)، تصوری این چنین است. تصوری مبتنی بر "چاره نداشتن" ،"مجبور بودن" ، "گیر افتادن" و در یک کلام، تصور آدمی که منفعل است. دقیق‌ترش این که بعضی از ما خیال می کنیم حضرت زینب(س) از بس برادرش را دوست داشت همراهش از مدینه خارج شد، بعد تا کربلا هم دیگر ناچار بود بیاید. تصور می‌کنیم یک جاهایی از فراوانی سپاه دشمن ترسیده، یک جاهایی شاید دلش می‌خواسته برگردد به مدینه، یک جاهایی از سر درماندگی نشسته و بر پیکر شهیدان گریه کرده، بعدترش هم بار کاروان اسیران بر دوشش افتاده و این بار را تا برگردند مدینه بر عهده داشته. در همان لحظات اما توی دل ما نمی‌گوییم همراهی با امام کار خوبی بوده، مراقبت از اهل حرم کار خوبی بوده، ترس از سپاه دشمن طبیعی بوده، گریه بر شهدای کربلا کار خوبی بوده، مادری برای اسیران کربلا کار خوبی بوده. ما تلاش می‌کنیم با این کارهای خوب بلند بالا جایگاهی برای حضرت زینب(س) در ذهن‌مان بسازیم اما راستش را بخواهید این‌ها با این تصوری که ما داریم هیچ کدام ارزش چندانی ندارند. توی همه این‌ها حضرت زینب(س) یا مجبور بوده یا بلاخره انگیزه فعالانه نداشته. حضرت زینب(س) اما این چنین نبوده. نقش ایشان هم در مسیر و هم در کربلا و هم بعدش یک نقش فعال است. یک بانوی اثرگذار، یک انسان جریان‌ساز. فارغ از آن لحظات احساسی که در کربلا بین حضرت زینب(س) و امام و در جایی هم بین ایشان و علی اکبر(ع) شکل می‌گیرد باقی صحنه‌ها همه سرشار از انتخاب‌های آگاهانه و کلمات روشنگرانه است. بگذارید یک تکه از گفتگوی زینب با امام حسین را از نگاه جناب "عمان سامانی" نشان‌تان بدهم: تربیت بوده است بر یک دوش‌مان پرورش در جیب یک آغوش‌مان تا کنیم این راه را مستانه طی هر دو از یک جام خوردستیم می هر دو در انجام طاعت کاملیم هر یکی امر دگر را حاملیم تو شهادت جستی ای سبط رسول من اسیری را به جان کردم قبول حضرت زینب (س) از مدینه که قرار است خارج شود می‌داند برای چه دارد این مسیر را طی می‌کند، می‌داند هدف چیست، می‌داند در این سفر مسولیتش سنگین است، می‌داند اصول مبارزاتی امام زمانش چیست، استراتژی مبارزه‌اش را هم می‌داند، حتی می‌داند چطور باید از نقطه‌ای به بعد برای به ثمر نشستن این قیام عمل کند، حرف بزند و خطبه بخواند. زینب(س) از مدینه که خارج می‌شود یک زن آماده رزم است نه یک بانوی غرق شده در احساسات خواهر برادری. افقی که حضرت زینب(س) آن جا سیر می کند خیلی جلو‌تر است از تصور ساده و ابتدایی و عادیی که گاهی در ذهن بعضی از ما می‌چرخد. ✍حجت‌الاسلام و المسلمین محمدرضا جوان آراسته @tollabolkarimeh

مرحوم آیت الله ملّا حسینقلی همدانی(رحمه الله): هیچ عملی از اعمال مستحبّه را ندیدم که به اندازهٔ این عمل تأثیر داشته باشد، 100 مرتبه قرائت سورهٔ قدر در شب و عصر جمعه. @tollabolkarimeh 🌷

📚متن کامل کتاب "#فروغ _ولایت" با موضوع تاریخ حیات و سیره امیرالمومنین(ع) اثر آیت الله سبحانی #پیشنهاد_کتاب @tollabolkarimeh 🌷