چی میشه که ما آدما اینقدر احمقانه به خالق هندمندای زمینی که اینقدر بهشون مینازیم توهین میکنیم؟
اینقدر واضح چرا باید بگن فلانیو دیدی بینیش قوز داره،دندونای فلانی کجه،کک و مک داره،موهاش فره،بین دندوناش فاصله است،پوستش سبزه و سیاهه،ابروهاش چقدر نازکه،مژه هاش چقدر کوتاهه،چه خال زشتی رو صورتشه،چقدر صورتش مو داره،لباش خیلی کوچیکه،بینیش خیلی بزرگه،چشماش بادومیه،پوستش رنگ گچه،ناخوناش چقدر ریزه،دستش چقدر درشته و...
کجای اینا زشت و چندشه؟
اینکه فرد منحصر به فرده و حداقل عین پلنگای امروزی توی یه دستگاه کپی نرفته که با عمل زیبایی یه آدم جدید بسازه،این اشکالی داره؟
طرف خودش یه چهرهی نو از خودش ساخته بعد در مورد چهره ملت نظر میده..
بزرگوار از نظرم هر کیام بخواد درمورد چهره نظر بده تو نباید بدی؛تو رسما به خدا گفتی خدایا تو خیلی زشت منو خلق کردی،من بهتر از تو میفهمم..
تو از هنر واقعی چیزی نمیفهمی،هنرمند واقعی خداست و تو میری فلان موزه ی هنری رو بازدید کنی که چی بشه؟
تهِ حقیر بودن،چطور با اون دماغی که عمل کردی و ژلی که زدی و مژه ای که کاشتی و... اینقدر راحت پُز میدی؟
این عمل های زیبایی چه دسیسه ی کوفتیای بود که اینقدر ملت رو نسبت به قیافشون بیاعتماد به نفس کرد؟:)
جواب اونی که به خاطر یه مشت معیار چرت و پرت زیبایی وقتی با یکی صحبت میکنه سرشو میاندازه پایین یا ماسک میزنه یا توی جمع صحبت نمیکنه یا از خودش عکس نمیگیره رو کی قراره بده؟
نمیدونم راستش ولی وقتی یه نفر عمل زیبایی انجام میده خیلی ناراحت و غمگین میشم که کی بهش توهین کرده که اینقدر اعتماد به نفسش فروریخته که تصمیم گرفته عمل کنه...ولی خودشم باز به این چرخهی بی رحم ادامه میده و باعث میشه یه نفر دیگه از چهرش متنفر بشه...