اوبونتو|ubuntu
الانم مدرسه ام
بچه ها واقعا یکی از جاهایی که منُ شارژ میکنه مدرسه اس .
محیطش پر از محدودیت و کسل کننده اس ، اما معاشرت با معلما و بچه ها رو دوست دارم .
روزایی که واسه یه ساعتم که شده میرم مدرسه احساس میکنم اشتیاقم واسه درس خوندنم بیشتره مثل امروز
و اینکه نمیدونم چرا اما همه انگار به کنکور من امیدوارن🤣 ؛ از معلمای خودمون که بگذریم .
دبیر هویت که کلا من با ایشون سه جلسه کلاس داشتم احوالمُ از آجیم مدام میگیره و خیلی انگیزه میده ؛
دبیر تاریخمون که مالِ پارساله و من امسال باهاش کلاسی نداشتم امروز کلی حالمو خوب کرد من اینجور بودم که اینسری فلان شده و بلا بلا بلا . اون با لحنِ مهربونش گفت که " مهم اینه تسلیم نشی و باز ادامه بدی " .
اینقدر دوسش دارم که دوسش دارم😍🤣.
بعد امروز یکی بچه ها برگشت گفت تو و یکی دیگه بچه ها هوششُ واقعا دارید ازش استفاده کنید و یه کم فقط یه کم بخونید خیلی از همه جلو میزنید .
و این جمله رو بار اولین نبود که میشنیدم و باز منُ به فکر فرو برده واقعا ً دارم تو حق خودم کوتاهی میکنم یعنی؟ .
کلاسایِ فیزیکم ُ خیلی دوست دارم .
وایییی امروز سرکلاس تایم استراحت داشتیم با چندتا بچه ها آهنگ درخواستی میخوندیم.
بعد قیافه آقا خیلی دیدن داشت🤣.