پایان حیات در کره زمین تا یک میلیارد سال آینده! دانشمندان از گذشته معتقد بودند که در حدود 5 میلیارد سال دیگر خورشید گسترش پیدا کرده و دنیا را به صورت کامل می‌بلعد اما به نظر می‌رسد زندگی روی زمین می‌تواند نقطه پایانی زودتری نیز داشته باشد. یک مطالعه جدید، نشان داده است در یک میلیارد سال دیگر، زمین، جو اکسیژن خود را به سرعت از دست خواهد داد که ممکن است پیامدهای مهمی در جستجوی حیات حتی در سایر سیارات داشته باشد. جوِ غنی از اکسیژن، یکی از ویژگی‌های تعیین‌کننده حیات در کره زمین است، چراکه این گاز حیاتی حدود 20 درصد هوا را تشکیل می‌دهد، این البته خبر خوبی برای انسان‌ها و حیواناتی است که این سیاره را خانه ابدی خود می‌دانند و ما گیاهانی در کره زمین داریم که به خاطر وجود این اکسیژن باید شکرگذار باشیم اما سوال اساسی اینجاست که جو غنی از اکسیژن را چه مدت می‌توان حفظ کرد؟ برای پاسخ به این پرسش محققان دانشگاه "جورجیا تک" و دانشگاه "توهو" تلاش کردند پایداری اکسیژن موجود در جو زمین را برای مدت طولانی‌تری بررسی کنند. محققان شبیه‌سازی‌هایی از سیستم‌های زمین از جمله آب و هوا، فرایندهای بیولوژیکی و زمین‌شناسی و حتی درخشش خورشید را انجام داده و نحوه تغییر سطح اکسیژن را در اثر جابه‌جایی بین هوا، آب و سنگ مشاهده کردند؛ دانشمندان در گذشته نیز برخی از این سیستم‌ها را شبیه‌سازی کرده بودند اما مدل‌های جدید، پیچیده‌تر از حد معمول و گذشته بودند. نتایج این تحقیقات و شبیه‌سازی‌ها نشان داد که جو اکسیژنه زمین به احتمال زیاد فقط یک میلیارد سال دیگر دوام خواهد داشت، این تیم تحقیقاتی معتقد است که در حدود 1.1 میلیارد سال دیگر، سطح اکسیژن زمین احتمالاً فقط به یک درصد از سطح جو موجود کاهش خواهد یافت؛ دانشمندان علت اصلی کاهش اکسیژن کره زمین به مرور زمان را "خورشید" می‌دانند چراکه با پیر شدن انتظار می‌رود که ستاره اصلی ما روشن‌تر و گرم‌تر شود و این امر باعث افزایش دمای سطح زمین و تجزیه دی‌اکسید کربن در جو می‌شود و این دو عامل باعث از بین رفتن گیاه‌ها و حیات می‌شوند و این سیاره را از منبع اصلی اکسیژن محروم می‌کنند. حیات در زمین در حدود 2.4 میلیارد سال پیش، زمانی که میکروب‌های فتوسنتزکننده و گیاهان شروع به گرفتن اکسیژن با مقادیر زیاد کردند شروع شده است و این زمینه را برای ظهور زندگیِ چند سلولی هموار کرد؛ طبق این تحقیقات می‌توان نتیجه گرفت که زندگی انسان‌ها در جهان طی یک میلیارد سال آینده از بین خواهد رفت و به همین دلیل است که امروز جستجو برای یافتن نشانه‌های از زندگی در سیارات دیگر توسط دانشمندان دنبال می‌شود و حتی این پیش‌بینی نیز دور از دسترس نیست که جو زمین بعد از 1 میلیارد سال دیگر به متان تبدیل شود! در واقع اکسیژن به طرز جدایی‌ناپذیری با زندگی روی کره زمین گره خورده است و مدتهاست که ستاره‌شناسان به دنبال اکسیژن و وجود حیات فرازمینی در سایر سیارات هستند.

دانشمندان به دنبال پرورش ماهی در ماه دانشمندان ادعا می‌کنند که فضانوردان می‌توانند با استفاده از تخم‌های منتقل شده از زمین و آبی که در سطح ماه قرار دارد، ماهی در ماه پرورش دهند. به عنوان بخشی از پروژه‌ "Lunar Hatch"، متخصصان در حال شبیه‌سازی تأثیر ارتعاشات ناشی از پرتاب موشک بر باروری تخم‌های ماهی هستند. محققان پس از انجام آزمایشات دریافتند که تخم‌های دو گونه ماهی به نام‌های "ماهی خاردار اروپایی" و "سایه‌ماهی"در برابر عوامل استرس‌زا زنده می‌مانند. تخم‌های ماهی را می‌توان به ماه منتقل کرد تا در آینده بتوان یک مجموعه پرورش ماهی برای کمک به تغذیه فضانوردان در ماه طی دو دهه آینده ایجاد کرد. پرورش ماهی و استفاده از آن در ماه، اسیدهای آمینه ضروری، اسیدهای چرب اشباع نشده امگا ۳ و ویتامین B۱۲ مورد نیاز بدن فضانوردان را تامین خواهد کرد. ناسا اعلام کرده که قصد دارد تا سال ۲۰۲۴ یک زن و مرد را به ماه بفرستد و این در حالی است که آژانس فضایی اروپا(ESA) قصد دارد تا سال ۲۰۳۰ یک دهکده در ماه ایجاد کند. موسسه اقیانوس‌ شناسی "IFREMER" قصد دارد پیش از این ماموریت‌ها با کمک آکادمی ماریتایم کالیفرنیا یک نانو ماهواره حاوی تخم‌های بارور شده ماهی را مستقیماً به ایستگاه فضایی بین المللی(ISS) پرتاب کند. "سیریل پرزبیلا "(Cyrille Przybyla) از موسسه اقیانوس‌ شناسی(IFREMER) گفت: من ایده ارسال تخم ماهی(نه خود ماهی) را ارائه کردم، زیرا تخم و جنین بسیار قوی هستند. ناسا اکتبر گذشته تأیید کرد که در سطح روشن ماه آب وجود دارد. پرزبیلا معتقد است که یک مجموعه پرورش ماهی که از منابع آب ماه استفاده می‌کند می‌تواند به ساکنان دهکده ماه هنگام تهیه غذا کمک کند. تخم‌های ماهی در ابتدا روی زمین تخم ریزی می‌شوند و سپس به ماه منتقل می‌شوند و در صورت آسیب ندیدن و شرایط مناسب در آنجا به اولین ماهی در ماه تبدیل خواهند شد. اما رساندن تخم‌ها بدون هیچ گونه آسیب به ماه یکی از بزرگترین چالش‌ها است. علاوه بر آن ارتعاشات ناشی از پرتاب یک فضاپیما برای تخم‌های ماهی وضعیت غیرمعمولی است و ممکن است تأثیر منفی روی آنها داشته باشد. به همین منظور محققان برای آزمایشات خود دو گونه ماهی را انتخاب و تاثیر عوامل مختلف (از جمله اکسیژن مورد نیاز کم، خروجی کم دی اکسید کربن و زمان کوتاه تخم گذاری) را بر روی آنها آزمایش کردند. ماهی خاردار اروپایی و سایه ماهی در معرض تنش‌های مکانیکی قرار گرفتند. سپس تخم‌های تکان داده شده با یک گروه از تخم‌های تکان نخورده مقایسه شدند. پس از لرزش، ۹۵ درصد تخم‌های سایه ماهی تخم ریزی داشتند و این مقدار در گروه کنترل شده ۹۲ درصد بود. نتایج تخم ریزی تخم‌های ماهی خاردار اروپایی نیز تقریباً امیدوارکننده بود چرا که ۷۶ درصد آنها بعد این عملیات تخم ریزی کردند که این میزان در گروه کنترل شده ۸۲ درصد بود. این امکان وجود دارد که هر دو گونه ماهی برای مقاومت در برابر جریان‌های شدید، امواج و برخورد با سطوح سخت تکامل یافته باشند و تخم‌های آنها به طور طبیعی برای ارسال به فضا آماده باشند. پرزبیلا اعتراف کرد که قرار گرفتن در معرض تابش کیهانی در سفر به ماه می‌تواند آسیب فیزیولوژیکی ایجاد کند. با این وجود، قبلاً موادی برای کاهش این تأثیر بر سلول‌های انسانی و دی.ان.ای تولید شده است و ماهی‌ها نیز باید از استفاده از این مواد بهره مند شوند. آب همچنین می‌تواند اثرات ذرات باردار( خطرناکترین عنصر تابش کیهانی )را کاهش دهد. طبق گفته آژانس فضایی اروپا، فضانوردان احتمالاً در چند سال اول مأموریت های سفر به ماه در زیستگاه‌های متحرک تحت فشار زندگی خواهند کرد. یک پایگاه دائمی‌تر در نزدیکی دهانه شاکلتون ایجاد خواهد شد که پنل‌های خورشیدی می‌توانند انرژی را از آنجا تأمین کنند. این دهانه همچنین حاوی یخ است که می‌تواند برای تأمین آب یا هیدروژن و اکسیژن مورد نیاز برای تنفس و سوخت مورد استخراج قرار گیرد. "جان وارنر"(Jan Wörner)، مدیر کل آژانس فضایی اروپا سال گذشته گفت: هدف من ایجاد ایستگاه پایه دائمی در ماه است.

کشف بقایای قدیمی‌ترین دایناسور موجود در کره زمین دانشمندان فسیل‌هایی را کشف کردند که ممکن است قدیمی‌ترین عضو شناخته شده گروه دایناسورها باشد که به عنوان "تیتانوسورها" شناخته می‌شود؛ این موجودات شامل بزرگترین حیوانات خشکی در تاریخ زمین بوده‌اند. پایگاه خبری "CNN" در این باره نوشت محققان روز دوشنبه توضیح دادند که این فسیل‌ها گونه‌ای دایناسور به نام "Ninjatitan zapatai" هستند که 140 میلیون سال پیش در دوره کرتاسه زندگی می‌کردند؛ آنها "Ninjatitan" را به عنوان گروهی از دایناسورهای گیاهخوار گردن دراز که روی چهار پایه ستون مانند راه می‌روند ، شناسایی کردند. بقایای اسکلتی ناقص این دایناسور در بیابان "پاتاگونیان" آرژانتین، در جنوب شهر "نوکن" کشف شد؛ محققان گفتند که "نینجیتیتان‌ها" نشان دادند که تیتانوسورها نخستین گروه شناخته شده در زمین هستند. "پابلو گالینا" محقق ارشد این مطالعه و محقق "شورای ملی تحقیقات علمی و فنی" آرژانتین (CONICET) در این رابطه گفت: «این قدیمی‌ترین کشف شناخته شده است؛ نه تنها در آرژانتین بلکه در سراسر جهان.» محققان همچنین گفتند که وجود چنین تیتانوسوری در "پاتاگونیا" این ایده را تایید می‌کند که تیتانوسورها از نیمکره جنوبی منشأ گرفته‌اند؛ این یافته‌ها در مجله علمی "Ameghiniana" منتشر شد.

استفاده از پردازنده ۲۳ سال پیش اپل در مریخ‌نورد "پشتکار"! طبق اعلام ناسا، قلب مریخ‌نورد "پشتکار" میزبان پردازنده مرکزی رایانه اپل مدل "iMac G۳" است که با وجود گذشت ۲۳ سال از ساخت آن، هنوز هم قدرتمند است و مورد استفاده قرار می‌گیرد. وقتی کاوشگر "پشتکار" ناسا در تاریخ 30 بهمن 1399 خود را به سطح مریخ رساند، این کار را با کمک همان پردازنده‌ای انجام داد که نیروگاه اصلی رایانه "iMac G۳" ساخت شرکت اپل در سال 1377 بود. همین رایانه بود که در زمان معرفی باعث نجات تجارت شرکت اپل شد و جلوگیری از ورشکستگی آن شد و به آن کمک کرد تا به اپل امروزی تبدیل شود. اکنون اعلام شده است که جدیدترین مریخ نورد ناسا موسوم به "پشتکار"(Perseverance) دارای پردازنده مرکزی همان رایانه به نام "PowerPC ۷۵۰" است. گفتنی است که این پردازنده امسال حدود ۲۳ سال از عمر آن می‌گذرد. طبق استانداردهای مدرن امروزی، این پردازنده چیزی نیست که بتوان در مورد آن چیز زیادی نوشت. این پردازنده یک پردازنده تک هسته‌ای با تقریباً شش میلیون ترانزیستور و سرعت ۲۳۳ مگاهرتز است. این را با تراشه M۱ جدید اپل مقایسه کنید که دارای ۱۶ میلیارد ترانزیستور و حداکثر سرعت ۳.۲ گیگاهرتز است و از اینجا مشخص می‌شود که ما در مورد یک پردازنده بسیار متوسط صحبت می‌کنیم. اما سرعت، دلیل استفاده از آن توسط ناسا نیست، بلکه ناسا به دنبال استفاده از قطعات و فناوری‌هایی است که خود را کاملا ثابت کرده و قابل اعتماد باشند. به عنوان مثال، ناسا در سال ۲۰۰۶ کاوشگر "نیو هورایزنز"(New Horizons) خود را به پردازنده "مونگوس-وی"(Mongoose-V) مجهز کرد که یک نسخه مقاوم شده در برابر اشعه از پردازنده اصلی کنسول پلی استیشن موسوم به "MIPS R۳۰۰۰" است و هنگامی که شما یک مریخ نورد ۲.۴ میلیارد دلاری را به یک سفر یک طرفه به سیاره‌ای می‌فرستید که در فاصله ۳۸.۶ میلیون مایلی از زمین قرار دارد، به یک پردازنده مرکزی نیاز دارید که بیش از همه قابل اطمینان باشد و این دقیقاً همان چیزی است که پردازنده "PowerPC ۷۵۰" بارها و بارها نشان داده است. نسخه "RAD۷۵۰" از پردازنده "PowerPC ۷۵۰" که در قلب "استقامت" قرار گرفته است، به گونه‌ای مقاوم شده تا اشعه‌های قدرتمند و دمای بین منفی ۵۵ تا مثبت ۱۲۵ درجه سانتیگراد را تحمل کند. همچنین پردازنده "RAD۷۵۰" در حال حاضر تقریباً در قلب ۱۰۰ ماهواره در مدار زمین قرار دارد که همه آنها هنوز به خوبی کار می‌کنند.

میلیاردر ژاپنی همسفرانش به ماه را انتخاب می کند «یوساکو مائزاوا» میلیاردر ژاپنی تصمیم دارد ۸ فردی را بیابد که با شرکت اسپیس ایکس به عنوان نخستین مسافران تجاری به ماه سفر کنند. او ابتدا تصمیم داشت هنرمندان را برای این سفر یک هفته‌ای دعوت کند که در 1401 خورشیدی انجام خواهد شد. مائزاوا در این باره می‌گوید: این پروژه به افراد بیشتری از سراسر جهان اجازه می‌دهد تا به این سفر ملحق شوند. اگر خود را یک هنرمند می‌دانید، پس همینطور است. نخستین مرحله درخواست برای شرکت در این سفر از 24 اسفند آغاز می‌شود. این کارآفرین کل هزینه‌های سفر با موشک استارشیپ اسپیس ایکس را پرداخت خواهد کرد.

چگونه ماه را بکشیم؟ راهنمای اسکیس زدن از ماه اگر در رصد تازه‌کارید و عاشق ماه هستید، هیچ راهی بهتر از کشیدن عوارض ماه برای آشنایی بیشتر با آنها نیست. اسکیس زدن به شما کمک بزرگی می‌کند و ما در این متن به شما می‌گوییم تا چگونه از ماه اسکیس بزنید. تمام آنچه که نیاز دارید آسمانی صاف، یک تخته یا مقوا، کاغذ و… #ماه #رصد #اسکیس https://uastro.ir/edu/اسکیس-ماه/ اورانوس را با دوستانتان به اشتراک بگذارید @uastro

استارشیپ SN10 با موفقیت فرود آمد اما کمی بعد منفجر شد به گزارش اورانوس و به نقل از باشگاه خبرنگاران جوان، بامداد پنجشنبه، جدیدترین نسخه‌ آزمایشی فضاپیمای استارشیپ اسپیس ایکس پس از صعود به ارتفاع بالا در پرواز آزمایشی در تگزاس، برای نخستین‌بار فرود نرم را تجربه کرد؛ اما دقایقی بعد روی جایگاه فرود منفجر شد. این موشک که نسخه‌ای اولیه با نام SN10 بود، پیش… فیلم هیجان‌انگیز فرود و انفجار را در سایت ارورانوس مشاهده بفرمایید #اسپیس_ایکس #استارشیپ #SN10 https://uastro.ir/news/فرود-و-انفجار-استارشیپ-sn10/ اورانوس را با دوستانتان به اشتراک بگذارید @uastro

آب و مواد آلی برای اولین بار در یک سیارک مشاهده شد دانشمندان وجود آب و مواد آلی را در نمونه‌ی کوچکی از یک سیارک به نام ایتو واکا کشف کردند. این نمونه توسط هایابوسا-1 در سال 1389 از این سیارک بدست آمده است. به گزارش اورانوس و به نقل از ایسنا، دانشمندان به وجود آب و مواد آلی در نمونه‌ای کوچک از سیارک ایتوواکا که در… ادامه خبر را در سایت اورانوس مطالعه بفرمایید. #آب #مواد_آلی #ایتو_واکا #جاکسا #هایابوسا_2 #هایابوسا_1 https://uastro.ir/news/آب-و-مواد-آلی-در-سیارک-ایتو-واکا/ اورانوس را با دوستانتان به اشتراک بگذارید @uastro