آبیاری: آبیاری زیاد ریشه ی این گیاه را می پوساند. تقریبا دو بار در هفته برای روزهای گرم نیاز به آبیاری دارد. حتما قبل از آبیاری، عمق رطوبت خاک را بررسی کنید.
نور: این گیاه عاشق نور است. آفتاب مستقیم را تحمل می کند و در این شرایط ساقه های ضخیم تر و برگ های بیش تری نیز تولید می کند. اما با نور کم نیز سازگار است. بهترین محل برای نگه داری این گیاه در آپارتمان پنجره های جنوبی است.
تکثیر: یکی از راه های تکثیر این گیاه قطع کردن یکی از ساقه های جوان آن است. ساقه ای به طول ۶ تا ۷ سانتی متر انتخاب کرده، برگ های پایین آن را جدا کنید و شاخه را درون خاک قرار دهید. در روزهای اول آبیاری را کم کنید. این گیاه از راه بذر و برگ نیز تکثیر می یابد.
خاک: سبک، مخلوط خاک باغچه، خاک برگ و ماسه
تغذیه: کود کامل در بهار، تابستان و پاییز هر ماه
گل حُسن یوسف) این گل را میتوان در گروه گیاهان آپارتمانی که دارای برگهای رنگی میباشند قرار داد. این گیاه دارای صد و پنجاه گونه است. ارتفاع این گل زیبا به بیش از ۶۵ سانتیمتر و پرورش و گسترش آن نیز به بیش از ۲۵ سانتیمتر میرسد. اگر این گیاه را در فصول سرد سال خارج از گلخانه یا آپارتمان نگهداری کنید نابود شده و از بین می رود. برگهای آن اغلب به رنگهای سفید، سبز، زرد و قوه ای وجود دارند. گل حسن یوسف به شدت آفتاب و نور خورشید را دوست دارد زیرا نور خورشید باعث زیبایی و تغییر رنگ این گیاه میشود. برای آبیاری آن نیز هر چهار تا شش روز باید اقدام کرد. گل حسن یوسف از جمله گلهای آپارتمانی بسیار خاص و زیبا محسوب می گردد که طرفداران زیادی نیز دارد. این گل یکی از گیاهان آپارتمانی است. نام گیاهشناسی این گیاه Solenostemon scutellarioides میباشد. اسم علمی حسن یوسف Coleus blumei، خانوده Labiataeو نام آلمانی آن Buntnessel میباشد. گیاهان آپارتمانی
دیفنباخیا (نام علمی: Dieffenbachia) نام یک سرده از خانوادهٔ گلشیپوریان (آراسه) است. این گیاه بومی آمریکای استوایی است. ساقههای سادهٔ آن سرتاسر پوشیده از برگهای غلافیِ رنگارنگ و خالدار است.
جنس کوچکی از گیاهان پیازی که خاستگاه آنها آسیای صغیر و اطراف مدیترانه است . H.orientalis تنها گونه ایست که به طور وسیعی کشت می شود و واریته های گوناگون آن به عنوان گیاهان باغی و خانگی زمستانه و بهاره برای گلهای معطر و رنگین پرورش داده می شوند. گل آذین سنبله متشکل از 30 عدد یا تعداد بیشتری گلچه های فشرده ی زنگوله ای که در تنوع زیادی از رنگهای قرمز ، صورتی ، ارغوانی ، آبی ، زرد ، و سفید موجود می باشند . برگ ها 6-4 عدد ، باریک و کشیده به عرض حدودcm 5/2 ، و به رنگ سبز روشن . در برخی واریته ها از هر پیاز چندین سنبله ی کوچک به جای یک سنبله ی بزرگ تولید می شود. زمان گلدهی از اوایل زمستان تا اواسط بهار است که به واریته ، زمان کاشت ، و آماده سازی پیازها بستگی دارد. در اقلیم های گرم برای گلدهی در اواخر زمستان پیاز های از پیش آماده شده در اوایل آذر ماه کاشته می شوند. نیازهای محیطی دما: مقاوم به سرما – گیاه را باید تا حد امکان خنک نگاهداشت ، مگر آنکه بخواهیم گلدهی را جلو بیندازیم که در آنصورت پیازها به تیمارهای خاص گرما و سپس سرما نیاز دارند