🔻عروس یا مدل عروس! قیمت این کالا چند؟ ✍️ صغری عاشوری 🔹پرده‌ی عفت زن از جانب هیچکس جز خود او دریده نمی‌شود اما وقتی دریده شود، آسیب آن فقط برای خودش نخواهد بود بلکه گریبان زنان دیگر را نیز می‌گیرد. یک زن هیچگاه عفت خود را نمی‌درد مگر آن‌که نظام فکری و ارزشی او از تنظیمات کارخانه‌اش که همان «فطرت» اوست، بر مداری دیگر که نقطه‌ی مقابل فطرت است قرار بگیرد. آیا این اتفاق رخ داده است؟! جای تاسف دارد اما  برای برخی از زنان، بله! اما این اتفاق برای برخی از مردان نیز رخ داده است.‌ 🔸مکالمه‌ای که میان دختر اصطلاحا مدل و پسر تصویربردار ردوبدل شد، نمونه‌ای است از تغییر نظام ارزشی و فکری که مبتنی است بر این باور که همه چیز می‌تواند یک کالا باشد حتی وجود یک زن. سرمایه‌داری حیاتش در این است که همه چیز را کالا کند، قیمت بگذارد و بفروشد! به و وقتی زن تبدیل به کالا شد، این کالا با«عرضه‌گری» مخاطبان یا خریداران خود را جذب می‌کند.‌ 🔹نقطه‌ی جدایی فطرت الهی و مادی‌گرایی این‌جاست که فطرت می‌گوید، جسم تو برای عرضه عمومی آفریده نشده و در مقابل مادی‌گرایی وعده می‌دهد که برای بدست آوردن ثروت، مقام، شهرت و مقبولیت عرضه‌گری کن تا رشد کنی! اینجاست که پرده‌های عفت دریده می‌شوند و شرافت انسان به ابتذال می‌گراید به ماننده آن‌چه در مکالمه‌ی مشاهده می‌کنید. قلب دختر مدل را نمی‌دانم اما قلب من مچاله شد زمانی که پسر تصویربردار به دختر مدل گفت «اگر خوب بودی عروس می‌شدی نه مدل عروس!» نهاد خانواده، مفهوم ازدواج، شخصیت دختر تا چه اندازه دون مایه و مصرفی شده است که تا این میزان دم دستی و تحقیرآمیز با آن‌ها برخورد می‌شود؟‌ 🔸حقیقت این است که ابژگی زنان، آنان را در رقابت جاهلانه و نابرابر زیبایی و عرضه‌گری قرار می‌دهد که همگی در راستای بیشتر شدن سود سرمایه‌داری است و تنها آورده‌ش برای آن زن و همه دختران دیگری که او را می‌بینند و دنبال می‌کنند تحقیر و پایمال شدن عزت نفس است. ازدواج نکنی ناشایست خطاب می‌شوی و ازدواج کنی اما ثروت هنگفتی نداشته باشی، به گونه‌ای دیگر ناشایست خطاب می‌شوی، چاق باشی مورد تمسخر قرار می‌گیری و لاغر باشی باید مضطرب باشی که نکند چاق شوی و از اعتبار بیفتی! کاش کسی ترمز اضطراری قطار مادی‌گرایی را بکشد، بلکه انسان از این رویای در ظاهر بهشت گونه‌ی پرزرق و برقی که در حقیقت جهنمی کشنده است، بیدار شود. 🆔 @vaavmag 🔗 https://vaavmag.ir

🔻 خطری بیخ گوش بچه‌های ما: ▫️از خودکشی و قتل تا انحرافات جنسی در انیمه‌های ژاپنی ✍️ فاطمه محمدی 🔸داستان مصور مشرق زمین «مانگا»ی ژاپنی، سال‌ها زودتر از کمیک‌های آمریکایی و داستان‌های تن تن، در قرن دوازده میلادی در بین مردم این کشور محبوب بود. اما بعد از جنگ جهانی دوم شکل جدیدی از آن در قالب مانگاهای امروزی توسط هنرمندانی مانند اوسامو تزوکا ابداع شد و به میان مخاطب خارجی نیز راه یافت. 🔹این محبوبیت در دو دهه‌ی اخیر سرعت گرفته است و طبق گزارش گاردین، فروش مانگا در انگلیس از ۴۰۰ هزار جلد در ۲۰۱۲، به حدود ۲ میلیون نسخه در ۲۰۲۲ رسیده است. سبک تصویرسازی مانگا نسبت به کمیک دارای ویژگی‌هایی است، از جمله سادگی در طراحی آناتومی و اغراق به کار رفته در بیان احساسات. چشمان درشت، موهای حالت‌دار و رنگی، (گاهی موی مجعد، فر یا حتی سیخ سیخی! به رنگ‌های سبز و صورتی و زرد!) نمایش حالات عاطفی افراطی، مثل اشک‌هایی که فواره می‌شود یا آتش گرفتن از عصبانیت، و همچنین رگه‌های طنز در همه‌ی ژانرهای داستانی از جمله خصوصیات مانگا است. البته در سال‌های اخیر برهنگی و مؤلفه‌های جنسی در مانگا به شکلی پررنگ و محوری دیده می‌شود. تبدیل مانگا به تصاویر متحرک آن را به «انیمه» بدل می‌سازد که احتمالا شما این اسم را بیشتر شنیده‌اید. 🔸مانگا و انیمه با داستان و شخصیت‌های ساده که واکنش‌های رمانتیک و کودکانه اما مطابق با فطرت دارند جای خود را در میان مخاطب بین‌المللی باز کرده است و یکی از پرسودترین محصولات صادراتی چشم بادامی‌ها محسوب می‌شود. 🔹فرشتگان مرگ، کیمیاگر تمام فلزی، دفترچه‌ی مرگ و خانواده‌ی جاسوس ایکس، مانگاهای پرمخاطبی هستند که عنوان آن‌ها تا حدی نشان‌دهنده‌ی مفاهیم گنجانده شده در آن است. در دنیای کمیک نیز اغلب آثار در ژانر نوآر یا آخرالزمانی قرار می‌گیرد و سرنوشت ناگزیر سوژه‌ها به سادگی با باورهای مشترک در همه‌ی ادیان از جمله وجود خدا تضاد دارد. 🔸در این داستان‌ها معمولا قصه حول محور خودکشی، قتل، جادوگری، زندگی در جهان‌های موازی و در لایه‌های بعدی انحرافات جنسی و جهان بی‌خدا یا چندخدایی شکل می‌گیرد. کمتر از پنج سال قبل چنین محتوایی به دلیل مغایرت با قوانین نشر و چهارچوب‌های تربیتی، صرفاً در فضای مجازی و از طریق فیلترشکن در دسترس قرار داشت اما در دو سال اخیر در بین محصولات ناشران داخلی، نسخه‌ی اصلی این آثار به زبان انگلیسی و بدون ممیزی در دسترس نوجوانان قراردارد و قابل خرید است. 🔹دراماتیزه شدن انواع رفتارهای هنجارشکنانه‌ی ضداخلاقی و غیرشرعی مانند دروغگویی قتل، انواع انحراف فکری از مسائل توحیدی تا هویتی و گرایش جنسی، خودکشی و خودویرانگری که توسط شخصیت‌های اصلی داستان به کرات انجام می‌شود و در واقع موتور محرک داستان است نوجوانان را با الگوی جدیدی از سبک زندگی آشنا می‌کند. 🔸عادی شدن گناه در این سبک زندگی و انجام هر عمل خلاف عرف و شرع برای دیده شدن در گروه همسالان یا تجربه موقعیت هیجان‌انگیز، محبوبیت پیدا می‌کند و به تدریج چارچوب‌های دنیای واقعی را در ذهن مخاطب زیر سؤال می‌برد. در خلأ جایگزین جذاب از میان تولیدات داخلی، این آثار مخرب بدون رقیب پیش می‌روند و زمینه‌ساز نهادینه شدن باورهای غلط در کودکان و نوجوانان می‌شوند. آیا مسئولان فرهنگی حواس‌شان هست؟! 🆔 @vaavmag 🔗 https://vaavmag.ir

🔻خطر سِر شدگی! ▫️دربرابر جسارت به قرآن، در صف بی‌تفاوت‌ها نباشیم 🔸نمرود وقتی می‌خواست ابراهیم نبی علیه‌السلام را در آتش بیندازد، دستور داد روزها هیزم جمع کنند و بعد آتشی خیره‌کننده برپا کرد. مَثَل معروفی‌ست که در همان زمان، گنجشکی با نوکش قطره‌ای آب بر می‌داشت، می‌آورد و روی آتش می‌ریخت و این کار را با هر سختی، بارها انجام داد. به گنجشک گفتند از این چند قطره آب مقابل این حجم عظیم آتش، چه کاری بر می‌آید؟ جواب داد که خدای ابراهیم می‌تواند آتش را برای پیامبرش گلستان کند و نیازی به من ندارد؛ اما می‌خواهم در این هنگامه‌ای که برپا شده، در صف خاموش‌کنندگانِ آتش ابراهیم باشم؛ نه در صف آن‌هایی که ایستادند و تماشا کردند. 🔹این نخستین بار نیست که در جوامعی که مدعی احترام به عقاید هستند، مجوز چنین اعمال زشت و جنایتکارانه‌ای صادر می‌شود. اما تکرار این جسارت‌ها به مقدسات نه تنها مسلمانان بلکه به مقدساتی که مورد احترام همه‌ی ادیان الهی است چه آسیبی به افکار عمومی وارد می‌سازد؟ توهین به مقدسات، ماجرای ساده‌ای نیست؛ با هر رذالت دیگری فرق می‌کند. یک ترور روانی است که ذهن و روح میلیون‌ها نفر را به خشن‌ترین شکل ممکن هدف قرار می‌دهد. برای همین است که در نمونه‌های تاریخی، واکنش‌ به هتاک‌ها متفاوت و بدون اغماض بوده است. زمان فتح مکه، وقتی که پیامبر رحمت صلی‌الله‌علیه‌و‌آله حتی قاتلین حضرت حمزه سیدالشهدا را عفو کردند، دستور مجازات هتک‌کنندگان را دادند به طوری که در غیرقابل بخشش بودن آن هتاکان فرمودند حتی اگر به پرده‌ی کعبه آویزان شده باشند. باید مجازات شوند. 🔸عالم، ربّ دارد و حکیمانه تدبیر می‌کند؛ خدا برای دفاع از حق و حقیقت و برای محافظت از کلامش، به هیچ بنده‌ای نیاز ندارد اما هر صحنه‌ای در عالم برای سنجش عیار و عمل ماست. بی‌تفاوت‌شدن نسبت به هتک مقدسات و مخصوصا قرآن که همه‌ی هستی مسلمانان است، زنگ هشدار بزرگی است؛ هم خودمان را باید از ورطه‌ی بی‌تفاوتی نجات بدهیم، هم به اطرافیان اهمیت موضوع را یادآوری کنیم. با هر روشی که هر کدام از دستمان بر می‌آید مثلا یادداشت بنویسیم، در شبکه‌های اجتماعی با هشتگ‌های داغ شده کاربران مسلمان در جهان همراه شویم؛ در تجمع اعتراضی شرکت کنیم؛ پست و عکس از قرآن به اشتراک بگذاریم. خلاصه آن‌که، نسبت خودمان را با این صحنه مشخص کنیم. در صف معترضان به هتک حرمت قرآن باشیم، نه در صف بی‌تفاوت‌ها. 🆔 @vaavmag 🔗 https://vaavmag.ir

🔻اگر غذاها آدم بودند یا چگونه هنر ضد انسان می‌شود؟ ✍️صغری عاشوری 🔸این روزها تصویرسازی‌های طنزگونه‌ای با عنوان «غذاها اگر آدم بودند» در فضای مجازی دست به دست می‌شوند که با استقبال کاربران همراه بوده زیرا ایده‌ای جالب در خود دارد. اما این ایده‌ی جالب، آیا در خدمت انسان است یا ضد آن؟ 🔹تمام اندیشمندان جهان در عصرهای مختلف از کانت گرفته تا علامه‌ جعفری در یک موضوع اشتراک نظر دارند و آن قائل بودن ذات و روح برای اثر هنری است. روح دمیده‌شده در هر اثر هنری برگرفته از افکار، اندیشه و نگاه خالق آن اثر است. 🔸اندیشمندان غربی چون کانت، بر این باور بودند که روح آثار هنری خصوصا نگارگری‌ها و تصویرسازی‌ها برگرفته از طبقه‌ی اجتماعی هنرمند است. بر این اساس قشر معمولی یا کارگری جامعه ظاهرگرا دانسته می‌شدند زیرا از سلیقه‌ی فرهیختگانی که آن را متعلق به ثروتمندان جامعه می‌دانستند فاصله داشتند. لذا در آثار هنری که مادی‌گرایانه و همسو با اندیشمندان غربی است، واضحا آنچه بروز پیدا می‌کند دوگانه‌ای است مادی‌گرایانه از فقیر و غنی، زشت و زیبا، چاق و لاغر، شهری و روستازاده. 🔹حال، امتداد این نوع تفکر را در تصویر‌هایی که این روزها با عنوان «لازانیا اگر آدم بود، سیرابی اگر آدم بود و...» قابل مشاهده است. در این تصاویر ارزش‌گذاری‌ انجام شده بر زنان و مردان، برگرفته از آن آیه‌ی قرآن نیست که می‌فرماید «به یقین فرزندان آدم را کرامت دادیم». در آیه‌ی ۷۰ سوره‌ی اسراء خداوند کرامت انسان را در دوگانه‌های مادی‌گرایانه شرط نمی‌کند بلکه آن را امتیازی برای تمام انسان‌ها با هرجنس و نژاد و ملیتی می‌داند و این‌گونه در فرهنگ عمومی انسان‌ها کرامت انسانی را متعلق به تمام انسان‌ها می‌داند. 🔸هنر، ظاهرگرا نیست و هنرمند هم نباید ظاهربین باشد. اثر هنری آینه‌ای است که اندیشه‌های هنرمند را به جامعه منعکس می‌کند و این اندیشه‌ها را در فرهنگ عمومی جامعه و روزمرگی انسان‌ها جاری می‌سازد. تعجب ندارد اگر در محاورات گفت‌وگوی معمولی مردم، مرد کوتاه قامتی که موی سر و صورت ندارد به دلیل تصویرسازی انجام‌شده به «سیرابی»؛ با نام "سیرابی" خطاب شود. تعجبی ندارد زنی پوشش اجتماعی خود را منطبق با مدهای خارجی انتخاب کند، زیرا در تصویرسازی انجام شده زنان شیک‌پوش با استانداردهای ابژگی، دامن کوتاه، آرایش صورت و رقاصه در تصاویر لازانیا، فلفل دلمه و آش رشته معرفی شدند! 🔹هنرمند خالق اثر هنری است و اندیشه‌ی خود از معنای زندگی را به سان روحی در اثر هنری خلق شده‌اش می‌دمد. هنرمندی متعهد است که اندیشه‌اش بر مدار کرامت انسان‌ها باشد و اثر خلق شده‌اش انسان‌ها را به سوی کرامت انسانی‌شان رشد دهد نه آن‌که دوگانه‌ای باطل و معطوف به بدنمندی و ثروت را در زندگی انسان‌ها بیش از پیش رواج دهد و پررنگ‌تر کند. 🆔 @vaavmag 🔗 https://vaavmag.ir