🔸 لبیک 🔹 از دوشنبه که حضرت آقا، صحبت از جهاد روشنگری در فضای مجازی فرمودند، سرتاپای فضای مجازی پر شده از لبیک نیروهای انقلابی، و صحبت درباره اینکه حضرت آقا فرمان جهاد صادر کرده‌اند، و فرمایشات ایشان بارها در صفحات و کانال‌های مختلف انتشار داده‌می‌شود. این توجه نسبت به فرمایشات حضرت آقا بسیار خوب است، 🔹 اما سوال! ❓ چرا در موارد دیگری که حضرت آقا درباره فضای مجازی صحبت می‌کنند، جریان انقلابی فعال در فضای مجازی، خود را به نشنیدن می‌زند؟ ❓ چرا وقتی حضرت آقا بارها و با الفاظ مختلف، فضای مجازی کشور را فضای «ول» و «رها» خواندند، صدایی از این جریان بلند نشد؟ ❓ چرا مطالبات ایشان در زمینه مدیریت فضای مجازی، و چگونگی مواجهه کلان با این فضا، که بسیار بیشتر از مطالبات ایشان در خصوص فعالیت و کاربری مثبت در فضای مجازی است، توسط جریان انقلابی پیگیری نمی‌شود؟ ❓ آیا این مطالبات فقط متوجه مسئولان است، و جریان انقلابی هیچ نقشی در این زمینه ندارد؟ 🔹 واقعیت این است که نقل کردن صِرف یک دستور، مبنی بر فعالیت در فضای مجازی، می‌تواند هر نوع فعالیت ما در هر قالبی را توجیه کند، و در حقیقت، جریان انقلابی، عموماً با این دستور، نیاز به انجام کار جدیدی ندارد، و فقط آن را به عنوان یک توجیه بزرگ، ضمیمه فعالیت‌هایش می‌کند. 🔹 در حالی که پرداختن به همه دستورات حضرت آقا و منظومه نگاه ایشان به فضای مجازی، تکالیف و محدودیت‌هایی را بر نوع فعالیت ما در این فضا مترتب می‌کند، و فعالین انقلابی مجازی، عموماً ترجیح می‌دهند از این مسیر سخت و دشوار عبور نکنند، و به جای مانور دادن روی فرمایشات حضرت آقا درباره فضای مجازی، و پیگیری مطالبات ایشان، به مسائل اولویت‌دارتر! بپردازند. ✍ غلامرضا گل‌صفتان @valaadiyat #لبیک

بعضی بزرگواران، الان دارند دنبال یک #مبدأ خوب و خوش‌مسیر، برای واردات لوازم خانگی کره‌ای می‌گردند! ✍ غلامرضا گل‌صفتان @valaadiyat

🔸 ریاضت و شهادت چند نکته در باب جایگاه شهادت 🔹 در روزهای گذشته، نوشته‌ای از همسر یکی از شهدای مدافع حرم خبرساز شد و عده‌ای نیز بر مبنای آن، از برخی کج‌سلیقگی‌ها در معرفی شهدا گله کردند. 🔹 واقعیت این است که عموماً هنگام سخن گفتن از شهیدان، دو نوع نگاه مطرح می‌شود، و یا حداقل نوع طرح بحث به گونه‌ای است که مخاطب را به سمت یکی از این دو نگاه سوق می‌دهد، ▪️ نگاه اول شهدا را انسان‌هایی دست‌نیافتنی معرفی می‌کند، که عامل به تک‌تک مستحبات، و منزه از تمام مکروهات بوده‌اند، و در طول عمرشان هیچ خطایی از ایشان سر نزده‌است. نتیجه این نگاه، دورشدن شهدا، از دسترس نوجوانان و جوانان، و درنتیجه، ناامیدی ایشان از رشد معنوی و نزدیک شدن به مقام شهداست. ▪️ نگاه دوم مبتنی بر این است که شهیدان، غالباً اهل مستحبات و مکروهات نبوده، و‌ فقط آدم‌هایی مهربان و خانواده‌دوست بوده‌اند. نحله‌های افراطی این نگاه، بعضاً به مخاطب القا می‌کند که بخش قابل توجهی از شهدا حتی نسبتی با احکام و برخی واجبات شرعی هم نداشته‌اند، و وقتی شهدا چندان نسبتی با دین نداشته‌باشند، مسئله «سرباز وطن» مطرح می‌شود، و این که شهدا برای حفظ وطن رفتند، نه برای اسلام و انقلاب و امام. (در این رابطه قبلاً در #سرباز_وطن گفتیم) 🔹 هرچند نگاه اول عمدتا در دهه هفتاد رایج بود، و سال‌هاست که منسوخ شده، و شاید فقط در رسانه‌ای کوچک، یا به سلیقه شخصی بعضی خبرنگاران صداوسیما اعمال شده باشد، اما نگاه دوم به علت فراگیرشدن رویکرد روشنفکری در مذهبیون، و عرفی سازی شهید و شهادت، به شدت طرفدار دارد و پیگیری می‌شود. و اصلا در کشور انگار عده‌ای خود را موظف می‌دانند که هر از گاهی این نگاه را یادآوری کنند! اما لااقل در یکی دو دهه اخیر، آنچه ما در رسانه‌ها و حتی رسانه ملی دیده‌ایم، نگاه دوم بوده، و سعی در زمینی نشان دادن شهدا، و حتی بعضاً سریال‌هایی در تلویزیون پخش شده، که شهدا را آدم‌هایی عیاش، و اهل بگو و بخند با نامحرم در خلوت‌ها نشان داده‌اند، 👇👇👇