برای اولین بارِ که اجازه دادم گوشیم آلارم بده که شارژ گوشیم داره تموم میشه، همیشهِ ترس خاموش شدن گوشیمو داشتم و تا 50میومد پایین دلهره میگرفتم و میزدم به شارژ، میخام بگم انقد به گوشیم وابسته ام به آدمای توش ولی امروز گوشیم رسید به 20 و هیچ علاقه ی ندارم تلاش کنم که جلوشو بگیرم خاموش نشه دوست دارم خاموش شه بزارمش تو کشوم زیر یه عالمه لباس و بخابم فقد.

در آخر همان کسی رهایت میکند ك به او گفته بودی از رها شدن خسته ای : )'!🚶‍♀'

مغزم : تک تک کاراشو تلافی کن .

قلبم : اگه دلش بشکنه چی ؟!(:

!_

بزن دلُ به دریا بیا ..💔

یه مشت بغض شدیم افتادیم تو گلوی هم!

تعادل احساساتم از دستم در رفته ؛ یا انقدر بی حس و ریلکسم که چیزی نمیتونه عصبی و ناراحتم کنه یا انقدر حساسم که کوچکترین چیزی عصبیم میکنه ، حقیقتاً حد وسطمو گم کردم :)

آروم باش عزیزم ، ما هممون تو داستانِ یکی آدم بده ایم .

همواره تظاهر به بی تفاوتی می کنیم ، در حالی که قلب هایمان آتش می گیرد ...

پلنم برایِ بعد از امتحانا :

خواااااب ِ زیااااااد =))!