آقای وزیر دست مریزاد ... 🔹وزیر ارتباطات خبر از اتصال قریب الوقوع پیام رسان های داخلی به یکدیگر داده است. ⭕️موفقیت چشمگیر اخیر در حوزه پیام‌رسان‌ها در کنار این خبر، شایسته تقدیر و مایه مباهات است اما آقای وزیر درحالیکه قرارگاه فضای مجازی کشور (مرکز ملی فضای مجازی) در اشغال چهره ای روشنفکر و غرب گرا است، گریزی نیست که بار بر زمین مانده را شخصا به دوش بکشید؛ لذا پیشنهاد می شود : 1️⃣ تصویب آیین نامه ای در هیئت دولت پیگیری شود که هرگونه فعالیت مسئولان در سکوهای خارجی را ممنوع اعلام کرده و همه ملزم به فعالیت رسمی در سکوهای داخلی شوند؛ 2️⃣فیلترشکنها که تنفس مصنوعی به سکوهای فیلتر شده هستند، مسدود شوند تا بساط سلطه جنگ افزارهای مجازی آمریکا بر کشور برچیده شود؛ 3️⃣ با وجود منع قانونی تبلیغ سکوی خارجی در صداوسیما، عدم تبلیغ توییتر و اینستاگرام - به خصوص در بخش های خبری صدا و سیما - از رئیس رسانه ملی مطالبه شود؛ 4️⃣ ممنوعیت فعالیت هرگونه مراکز وابسته به دولت در سکوهای خارجی با جدیت دنبال شود؛

🇮🇷 📝 این استوری‌ها متعلق به قاتل اعدام شده (مجیدرضا رهنورد) است. مجموعه‌ای از دین‌ستیزی، نژادپرستی، مسلمان‌ستیزی، دشمنی و توهین به امام حسین(ع) 🍃🌹🍃 🔹‏کسی که میگفت دینش انسانیت است در یک دقیقه‌ دو جوان را به‌قتل رساند و چهار عابر بی‌گناه را زخمی کرد.

📌 پدر و پسر شهیدی که سالیان سال در آغوش هم بودند/دوپلاک معروف ۵۵۵و ۵۵۶ 🔹️ طی یک عملیات تفحص در منطقه چیلات، پیکر دو شهید پیدا شد. یکی از آنها در حالت نشسته با لباس و تجهیزات کامل به جایگاهی تکیه داده بود و شهید دیگر در پتو پیچیده شده بود. ◇ معلوم بود شهیدی که درازکش است مجروح شده و شهید نشسته سرِ وی را به دامن گرفته است. پلاک‌هایشان را بررسی کردیم، شماره‌ها پشت سر هم بود: 555 و 556. ◇ متوجه شدیم آنها با هم پلاک گرفته‌اند. معمولاً رزمنده‌هایی که خیلی رفیق بودند، با هم می‌رفتند پلاک می‌گرفتند. با مراجعه به سیستم کامپیوتر متوجه شدیم. ◇ شهیدی که نشسته، پدر و شهیدی که درازکشیده، پسر است. پدر سر پسر را به دامن گرفته بود. ◇ اینها شهید سیدابراهیم اسماعیل‌زاده پدر و سیدحسین اسماعیل‌زاده، اهل روستای باقرتنگه بابلسر بودند. ◇ پسر آرپی‌جی زن و پدر کمک آرپی‌جی زن پسر بود. پسر برای دید بهتر و انهدام تانک‌های دشمن به سمت دامنه قله حرکت می‌کند. ◇ پدر وقتی افتادن فرزندش را می‌بیند، خودش را به دامنه کوه می‌رساند و بالای سر فرزندش می‌رود. چون توان بالا بردن پیکرحسین را نداشت، پتویی می‌آورد و پسرش را در آن می‌پیچد. او را در آغوش می‌گیرد و سر پسرش را روی زانوهایش می‌گذارد ، لحظاتی بعد خودش هم به شهادت می‌رسد و هر دو برای سال‌های طولانی در همان حالت می‌مانند.